Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich

Kościół Świętych Marcina i Bartłomiejarzymskokatolicka, zabytkowa, drewniana świątynia znajdująca się w Borkach Wielkich (gmina Olesno). Jest kościołem filialnym parafii św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich. Dnia 22 grudnia 1954 roku pod numerem 75/54, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego. Znajduje się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego[2].

Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
75/54 z dnia 22 grudnia 1954[1]
kościół filialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Borki Wielkie

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich

Wezwanie

św. Marcina i św. Bartłomieja

Położenie na mapie gminy Olesno
Mapa konturowa gminy Olesno, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie powiatu oleskiego
Mapa konturowa powiatu oleskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Ziemia50°51′52,546″N 18°34′00,077″E/50,864596 18,566688

Historia kościoła edytuj

Wybudowano go w 1697 jako kościół parafialny. Budynek jest konstrukcji zrębowej, orientowany. W 1789 cieśla Szymon Stadko dobudował drewnianą wieżę, nakrytą dachem namiotowym, zwieńczonym tzw. latarnią oraz niewielkim cebulastym hełmem. Pionowe ściany są szalowane nad sobotami. Dachy nad nawą są siodłowe i kryte gontem (gontem pobite są również ściany nawy i prezbiterium powyżej sobót, otaczających ściany).

Architektura i wnętrze edytuj

Prezbiterium zamknięto trójbocznie, obok niego znajduje się zakrystia. W środku kościoła stropy są płaskie. W tęczy znajduje się barokowa Grupa Ukrzyżowania. Chór muzyczny, o prostym parapecie przedłużonym wzdłuż części ścian nawy, wsparty jest na prostych słupach.

Wnętrze cechuje się prostotą. Skromny ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i wykonano go w stylu barokowym – na zwieńczeniu znajduje się rzeźba Boga Ojca oraz postacie dwóch aniołków. Ołtarz boczny poświęcony jest św. Franciszkowi. Inne zabytkowe elementy wyposażenia to ambona, kropielnica i niewielkie organy z XVIII wieku, barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Nepomucena z początku tego samego stulecia, obraz św. Mikołaja (prawdopodobnie z XIX wieku).

Kościół przestał być siedzibą parafii na początku XX wieku, kiedy to franciszkanie wybudowali w latach 19101911 nową neogotycką świątynię. Obecnie pełni funkcję kościoła cmentarnego, a nabożeństwa odbywają się tutaj zaledwie kilka razy w ciągu roku.

 
Ołtarz główny
 
Wnętrze kościoła

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj