Kościół św. Antoniego Padewskiego w Bydgoszczy

Kościół św. Antoniego Padewskiego w Bydgoszczykościół położony w Bydgoszczy, którego patronem jest św. Antoni Padewski.

Kościół św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy
A/1159 z dnia 3.08.2006[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok z lotu ptaka
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy

Wezwanie

św. Antoni Padewski

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy”
Ziemia53°08′17″N 17°57′46″E/53,138056 17,962778
Strona internetowa
Widok od frontu
Widok z północnego zachodu
Wieża ze śladami po ostrzale z 1945

Położenie edytuj

Kościół znajduje się przy ul. Głuchej, na osiedlu Czyżkówko w zachodniej części miasta Bydgoszczy.

Historia edytuj

Starania o budowę kościoła katolickiego na Czyżkówku sięgają okresu międzywojennego, kiedy gmina została włączona w obręb miasta Bydgoszczy. W latach 20. XX w., Czyżkówko należało do wydzielonego z parafii bydgoskiej okręgu duszpasterskiego parafii św. Trójcy. Jednak dość duża odległość do kościoła parafialnego i wzrost zaludnienia dzielnicy stworzył potrzebę budowy własnej świątyni, która zaspokoiłaby rosnące potrzeby duszpasterskie. W tym kontekście został założony Komitet Budowy Kościoła (początek 1923) oraz zakupiona nieruchomość przy ul. Koronowskiej (obecnie nr 5) z zamiarem zamiany znajdującej się tam sali tanecznej na kaplicę (listopad 1923) Kaplica została poświęcona 24 lutego 1924 przez ks. Tadeusza Malczewskiego. Odtąd odbywały się w niej nabożeństwa w niedziele i święta oraz procesje, m.in. Bożego Ciała.

W 1929 Komitet Budowy Kościoła poprosił Kurię Arcybiskupią o utworzenie na Czyżkówku nowej parafii. Prośba ta została spełniona przez ks. prymasa Augusta Hlonda, który 1 lipca 1933 erygował nową parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy, wydzielając ją z parafii św. Trójcy. Liczba wiernych wynosiła wtedy ok. 6,5 tys. osób, a parafia obejmowała osiedla położone na zachodzie miasta: Czyżkówko i Miedzyń oraz wsie podmiejskie: Prądy, Drzewce, Łochowo, Łochowice, Lisi Ogon, Osową Górę, Opławiec i Smukałę. Administratorem parafii został ks. Jan Baranowski.

Kolejnym etapem rozwoju parafii była budowa kościoła, którą rozpoczęto w 1936 po zakupie terenu przy ul. Głuchej. Projekt świątyni, sfinansowany przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Antoniego Laubitza, wykonał w 1935 poznański architekt Stefan Cybichowski[2]. Architekt zrezygnował ze stylizacji historycznej elewacji kościoła, co pozwoliło obniżyć koszty budowy o 25%. 5 sierpnia 1936 wydano pozwolenie na budowę, a prace murarskie i ciesielskie przy wznoszeniu obiektu prowadziła firma Juliana Jarockiego[2]. Do września 1939 świątynia stała w stanie surowym, z niedokończonym stropem i dachem. Podczas okupacji Niemcy urządzili w niej magazyn narzędzi budowlanych, natomiast nabożeństwa odprawiano w kaplicy.

Po zakończeniu wojny zdewastowany, ostrzelany pociskami kościół został przeznaczony do użytku przez nowego proboszcza ks. Czesława Spychalskiego. Uroczystej konsekracji nowej świątyni dokonał 1 grudnia 1945. prymas Polski kardynał August Hlond, który ofiarował również relikwie św. Franciszka z Asyżu. Prace wykończeniowe świątyni oraz upiększanie wnętrza trwało przez cały okres powojenny: Dokonano w tym czasie m.in. następujących inwestycji:

W budynku nowej plebanii[3] znajduje się kaplica św. Krzyża, w której w zimowe dni powszednie odprawiane są msze św.

Proboszczowie edytuj

Imię i nazwisko Daty urzędowania
ks. Jan Baranowski 1933-1939
ks. Czesław Spychalski 1945-1972
ks. Tadeusz Leśniewicz 1972-1984
ks. Bogusław Kühn 1984-1989
ks. Jan Graczyk 1989-2013
ks. Janusz Konysz od 2013 r.

Architektura edytuj

Kościół jest trójnawowy, z półkoliście zamkniętym prezbiterium od północy. Elementem dominującym jest wysoka kwadratowa wieża, przykryta dachem namiotowym. W ścianach bocznych znajdują się liczne witraże. Dach nad nawą jest czterospadowy, a nad prezbiterium dwuspadowy[2]. Trójnawowe wnętrze otwiera się szerszą nawą środkową na prezbiterium podwyższone o kilka stopni, z obejściem i lożą od strony wschodniej. Nawę środkową wydzielają filary z dekoracyjnymi, kielichowymi głowicami, które dźwigają sklepienie kolebkowe. Nawy boczne przekryte są płaskimi stropami[2].

Wnętrze edytuj

W świątyni znajdują się ołtarze:

W ścianach bocznych znajdują się witraże:

  • w prezbiterium – przedstawiające „Tysiąclecie chrześcijaństwa w Polsce” oraz „Sobór watykański II”;
  • w ścianach nawy prawej – przedstawiające „Zwiastowanie”, „Boże Narodzenie”, „Zmartwychwstanie” oraz „Zesłanie Ducha Świętego”;
  • w ścianie nawy lewej – przedstawiające „Dobrego Pasterza”, „Pana Jezusa przebaczającego”, „Przekazanie władzy Piotrowi” oraz „Pod krzyżem”.

Na sklepieniu kościoła znajdują się malowidła przedstawiające:

W świątyni znajdują się również obrazy:

Przed kościołem oprócz krzyża misyjnego znajduje się również pamiątka nawiedzenia parafii w dniach 26-27 marca 1979 przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-10-12].
  2. a b c d Wysocka Agnieszka: Kościoły projektu Stefana Cybichowskiego w Bydgoszczy i okolicach miasta. [w.] Kronika Bydgoska XXX 2008. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2009. ISSN 0454-5451
  3. budowanej od 1985
  4. znajdowała się w ołtarzu głównym kaplicy przy ul.Koronowskiej

Bibliografia edytuj

  • Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008.
  • Rogalski Bogumił. Architektura sakralna Bydgoszczy dawniej i dziś. [w.] Kronika Bydgoska XII (1990). Bydgoszcz 1991

Linki zewnętrzne edytuj