Kościół św. Leonarda Opata w Mykanowie

Kościół Świętego Leonarda Opata – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Mstów archidiecezji częstochowskiej).

Kościół Świętego Leonarda Opata

nr rej.: - A/1156/70 z 21.12.1970 (woj. katowickie) - 20/78 z 20.02.1978 (woj. częstochowskie) - A/1156/23 z 28.03.2023 (woj. śląskie)
kościół parafialny
Widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Mykanów
Adres	ul. Cicha
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Leonarda Opata
Wezwanie	św. Leonarda Opata
Wspomnienie liturgiczne	6 listopada
Historia Data zakończenia budowy 1836 Data poświęcenia 1903
Dane świątyni Styl neogotycki Architekt Henryk Marconi Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 3 (wieżyczki na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Mykanów Kościół Świętego Leonarda Opata
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Leonarda Opata
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Świętego Leonarda Opata
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego Kościół Świętego Leonarda Opata
50°55′17,50″N 19°11′48,84″E

Budowa świątyni została rozpoczęta w 1836 roku. Dzięki wielkiemu wysiłkowi wszystkich parafian udało się ją ukończyć jeszcze w tym samym roku i wtedy kościół został poświęcony (aktu tego dokonał ksiądz Andrzej Muzolfa, sędzia konsystorza piotrkowskiego). Stopniowo wykańczana i wyposażana budowla przygotowana została przez księdza Marcina Włostowskiego do konsekracji, której dokonał w dniu 7 czerwca 1903 roku biskup Stanisław Zdzitowiecki. Wtedy to kościół otrzymał wezwanie św. Leonarda Opata.

Podczas działań I wojny światowej budowla została znacznie zniszczona, uszkodzone zostały m.in. ściany, sklepienia i polichromia. Szkody te były stopniowo naprawiane w dwudziestoleciu międzywojennym, zwłaszcza dzięki staraniom księdza Wincentego Olejnika. Ks. Stanisław Patora poddał świątynię dość gruntownemu remontowi. W latach 1957–1959 kościół otrzymał nową polichromię „al fresco” autorstwa artystek Joanny Pol i Barbary Pawłowskiej. Dzięki staraniom księdza Marcina Bachorskiego została wymieniona blacha na świątyni, zakrystii i dzwonnicy (1994 rok), w świątyni i zakrystii okna z drewnianych na metalowe (1995 rok) oraz rozety na frontonie i okna nad wejściem do świątyni (1996 rok), zostało zamontowane oświetlenie wokół kościoła (1997 rok) i powstała nowa elewacja.

Jednonawowy kościół został zbudowany na planie prostokąta, natomiast jego prezbiterium jest zwrócone w kierunku wschodnim. Fasada i tylna elewacja zostały zamknięte niewyodrębnionymi szczytami, z fryzem arkadowym pod gzymsem wieńczącym, natomiast szczyt fasady jest zwieńczony płaską wieżyczką z ostrołukowym prześwitem na sygnaturkę. Wnętrze świątyni, reprezentujące także styl neogotycki, pochodzi z XIX i XX wieku. Bardzo ciekawe są ołtarze, polichromia oraz – w wyposażeniu – ornat z XV wieku z późnogotyckim haftem figuralnym.