Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie

Kościół pw. św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie – parafialny kościół rzymskokatolicki we wsi Witów-Kolonia z cudownym obrazem Matki Bożej Zwiastowania. Po rekoronacji obrazu świątynia nosi miano Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania.

Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie - Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania
163-IX-9 z dnia 07.07.1948 r. oraz 192 z 28.09.1967 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Witów-Kolonia

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie

Wezwanie

św. Małgorzaty i św. Augustyna

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

obraz Matki Bożej

Położenie na mapie gminy Sulejów
Mapa konturowa gminy Sulejów, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie - Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie - Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie - Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania”
Położenie na mapie powiatu piotrkowskiego
Mapa konturowa powiatu piotrkowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna w Witowie - Sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania”
Ziemia51°22′36,827″N 19°45′33,979″E/51,376896 19,759439
Strona internetowa

Historia

edytuj

Kościół, należący niegdyś do opactwa norbertanów, został ufundowany przez biskupa płockiego Wita z Chotla w 1179; od jego imienia pochodzi nazwa „Witów”. W 1241 na klasztor napadli Tatarzy, mordując wszystkich zakonników i zakonnice. Według legendy trzy zdołały uciec do pobliskiego lasu i dzięki temu przeżyły. W czasie gdy w pobliskim Piotrkowie Trybunalskim odbywały się zjazdy sejmów walnych, w witowskim klasztorze przebywali królowie polscy. Rozbudowany w 1677, był później jeszcze wielokrotnie przebudowywany i obecnie ma charakter barokowy. Od połowy XIX wieku, kiedy miała miejsce kasata zakonu, kościół popadał w ruinę. Udało się jednak witowską świątynię odratować. Dzięki staraniom byłego proboszcza ks. kanonika Grzegorza Gogola odrestaurowano cały kościół oraz doprowadzono do rekoronacji obrazu i nadania tytułu sanktuarium maryjnego.

Świątynia jest bazylikowa, trzynawowa, z dwiema czterobocznymi wieżami. Barokowe wnętrze kościoła pochodzi z I połowy XVIII wieku. Centralnym miejscem jest ołtarz główny z cudownym obrazem Matki Bożej. W świątyni znajdują się 12-głosowe organy, stiuki i zdobienia ścienne.

Z dawnego klasztoru pozostała baszta bramna, pełniąca obecnie funkcję dzwonnicy oraz jedno skrzydło klasztoru, obecna plebania.

Witowskie opactwo norbertanów było niegdyś jednym z najzamożniejszych klasztorów w Polsce, funkcjonowało nawet przysłowie „czerwony jak opat witowski”.

9 maja 1999 r. w kościele odsłonięta została tablica upamiętniająca ks. Rocha Łaskiego (1902 - 1949), kapłana diecezji łódzkiej, kapelana Wojska Polskiego, więźnia KL Dachau, proboszcza tutejszej parafii w latach 1946–1949, który po aresztowaniu i pobiciu przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa zmarł 13 maja 1949 r[2].

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2010-05-13].
  2. ROCH ŁASKI — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2022-10-10].

Bibliografia

edytuj
  • Głowacki K., Kościół św. Małgorzaty i św. Augustyna oraz dawny klasztor norbertański w Witowie, Witów 2005.

Linki zewnętrzne

edytuj