Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Biechowie
Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Biechowie – zabytkowy kościół parafialny w Biechowie, w powiecie wrzesińskim, w województwie wielkopolskim.
nr rej. 2463/A z dnia 14.03.1933[1] | |
kościół parafialny | |
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Biechowie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Parafia | |
Położenie na mapie gminy Miłosław | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu wrzesińskiego | |
52°14′47,40″N 17°32′38,08″E/52,246500 17,543911 |
Historia
edytujHistoria kościoła sięga początków XI wieku kiedy to mówi się o nim jako o dawno już istniejącym miejscu kultu religijnego. Pierwsze wzmianki historyczne pochodzą z 1232 wspominają zdobycie biechowskiego grodu przez księcia śląskiego Henryka Brodatego. Pierwotne dobra biechowskie były dobrami królewskimi. Władcom przypisuje się założenie grodu oraz budowę drewnianego kościoła pw. św. Piotra w XI wieku. Dobra trafiają do rąk prywatnych właścicieli w XIV stuleciu. Pierwszymi z nich była rodzina Doliwów z Dębna i Biechowa o przydomku "Kot". W latach 1334–1345 był nim Mikołaj Doliwa - wojewoda poznański. W roku 1439 posesorem dóbr zostaje Maciej Kot - kasztelan nakielski.
W końcu XVI wieku kościół przechodzi w ręce luteranów, kiedy rodzina Pępowskich zmienia wyznanie. Do 1612 został doprowadzony przez nich do ruiny. Zostaje zwrócony katolikom, po czym kościół zostaje rozebrany i wybudowany nowy drewniany. Jego Konsekracji dokonał sufragan poznański ks. Biskup Marian Kurski 7 listopada 1677.
W 1718 Świętosław Smarzewski, nowy właściciel Biechowa, sprowadza księży Filipinów z Gostynia. Obdarowuje klasztor dobrami ziemskimi i wznosi drewniany klasztor. Tę fundację zatwierdził papież Innocenty XIII w 1721. W 1725 przystąpiono do budowy nowej murowanej świątyni oraz klasztoru pod kierunkiem fundatora i właściciela Biechowa Franciszka Kowalskiego. Na skutek wad konstrukcyjnych, kościół podczas burzy uległ zniszczeniu. W 1737 rozpoczęto budowę od nowa i zakończono ją w 1765, dzięki wsparciu finansowemu miecznika poznańskiego Bieńkowskiego. Dwa lata później nowy barokowy kompleks spłonął podczas wielkiego pożaru, który spowodowali kupcy ruscy. W 1770 - od uderzenia pioruna - płonie dach kościoła nadwerężając strukturę budowli. Natychmiast dokonano remontu - wzmocniono mury oraz zlikwidowano dobudowane wieże, które groziły zawaleniem.
W 1804 księża Filipini opuszczają Biechowo. Opiekę duszpasterską nad parafią przejmują księża diecezjalni, od 1969 OO. Paulini.
Do dzisiaj istniejący kościół wraz z klasztorem jest budowlą z tego czasu. Zachował się w niej jeden styl późnobarokowy o rokokowym wystroju wnętrza. Świątynia jest trzynawowa, halowa, z dwoma emporami, o wymiarach 40x20x14m. Może pomieścić ok. 2800 osób. Kościół i parafia od II poł. XVII w. jest pod wezwaniem Narodzenia NMP i Apostołów św. Piotra i Pawła.
W świątyni, w ołtarzu głównym znajduje się czczony obraz Matki Bożej Pocieszenia, który 12 września 1976 roku został ukoronowany przez kard. Stefana Wyszyńskiego[2].
U schyłku PRL, od listopada 1984, przez kolejne lata co miesiąc sprawowano Mszę św. w intencji Ojczyzny. Do Sanktuarium przybywały liczne grupy ludzi pracy, inteligencji oraz rolnicy zrzeszeni w "Solidarności". Pielgrzymi ufundowali pomnik ku czci zamordowanego przez SB ks. Jerzego Popiełuszki i tablicę wotywną upamiętniającą Poznański Czerwiec 1956 oraz uczcili pamięć żołnierzy Armii Krajowej i oficerów poległych w Katyniu. Na ścianach świątyni znajdują się pamiątki upamiętniające te wydarzenia.
Bibliografia
edytuj- Oficjalna strona Paulinów z Biechowa. biechowo.paulini.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-28)].
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 253 [dostęp 2012-06-22] .
- ↑ Konrad Kazimierz Czapliński: Sanktuaria w Polsce. Katowice: Videograf II, 2001, s. 8 - 9. ISBN 83-7183-185-4.