Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Dyneburgu

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny[1] (łot. Vissvētākās Jaunavas Marijas Bezvainīgās Ieņemšanas Romas katoļu baznīca[2]) – rzymskokatolicka świątynia znajdująca się w Dyneburgu przy ul. A. Pumpura 11a.

kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny
Vissvētākās Jaunavas Marijas Bezvainīgās Ieņemšanas Romas katoļu baznīca
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Dyneburg

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Niepokalanego Poczęcia NMP

Położenie na mapie Dyneburga
Mapa konturowa Dyneburga, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny”
Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny”
Ziemia55°52′15″N 26°32′33″E/55,870833 26,542500
Strona internetowa

Historia edytuj

Kościół został zbudowany w stylu eklektycznym w latach 1903–1905 według projektu dyneburskiego architekta Wilhelma Neumanna (Vilhelms Neimanis), autora m.in. kościoła katolickiego w Grzywie i świątyni Marcina Lutra w Dyneburgu. Kamień węgielny poświęcił ks. Kazimierz Łuczipinis 11 maja 1903. Pracami budowlanymi kierował inż. Jozafat Chłodziński. Budynek uzyskał wymiary: 42 metrów długości i 23 metrów szerokości (wieża liczyła 52 metry) z wysokim frontonem nad którym umieszczono figurę Matki Boskiej. Konsekracja świątyni odbyła się 21 listopada 1905 – dokonał jej ks. dziekan kanonik Łuczipinis. W 1909 świątynia wzbogaciła się o największe na Łotwie organy wykonane przez Polaka Adolfa Hohmanna (Ādolfs Homans) z 28 registrami (i 2 registrami ręcznymi).

 
Wnętrze kościoła

W kościele znajdują się cztery ołtarze: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny (główny), Serca Jezusowego, św. Stanisława Kostki (św. Kazimierza) i Matki Boskiej z Lourdes (w kaplicy Matki Boskiej z Lourdes). W ołtarzu głównym umieszczono kopię obrazu „Niepokalane poczęcie” hiszpańskiego malarza Bartolomé Esteban Murillo, wykonaną przez petersburskiego artystę Aleksandra Borwaskiego (Aleksandrs Sergejs Borvaskis).

Do 1912 kościół był filią parafii św. Piotra i Pawła. W dwudziestoleciu międzywojennym urząd proboszcza pełnił Bolesław Ławrynowicz. Obecnie w świątyni sprawowane są msze św. w językach łotewskim, rosyjskim i polskim.

Bibliografia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Polski egzonim przyjęty na 120. posiedzeniu KSNG.
  2. nazwa Daugavpils Jaunavas Marijas bezvainīgās ieņemšanas Romas katoļu baznīca według [1]