Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego i sanktuarium Matki Bożej Klenickiej w Otyniu – sanktuarium i kościół parafialny parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu, w gminie Otyń, w powiecie nowosolskim (województwo lubuskie), w dekanacie Nowa Sól, diecezja zielonogórsko-gorzowska. Jest jednym z dziesięciu sanktuariów należących do diecezji zielonogórsko-gorzowskiej[1]. Bywa też często określane jako Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju.

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu
Distinctive emblem for cultural property.svg 1542 z dnia 15.02.1965 r.
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo  Polska
Województwo  lubuskie
Miejscowość Otyń
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju od
Wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego
Wspomnienie liturgiczne 14 września
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki Figura Matki Bożej Królowej Pokoju
Położenie na mapie Otynia
Mapa konturowa Otynia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu”
Położenie na mapie gminy Otyń
Mapa konturowa gminy Otyń, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu”
Ziemia51°50′52,53″N 15°42′40,36″E/51,847925 15,711211
Multimedia w Wikimedia Commons

HistoriaEdytuj

Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1332. Obecny kościół wybudowano w latach 1585-1587 w stylu późnogotyckim, z wykorzystaniem wcześniejszych murów. W 1676 dobudowano barokową wieżę. Kościół spłonął w 1702, został odbudowany w 1704. 8 sierpnia 2012 koło godziny 16 zawaliła się część wieży[2], kolejna ściana zawaliła się nad ranem 9 sierpnia[2]. W październiku 2014 zakończone zostały prace przy rekonstrukcji wieży[3].

 
Barokowy ołtarz z XVIII w
 
Zawalenie się wieży, sierpień 2012

Architektura i wnętrzeEdytuj

Kościół jednonawowy zakończony prostokątnym prezbiterium. Wieża barokowa, czworoboczna, trzykondygnacyjna. Wyposażenie wnętrza barokowe. Ołtarz z XVIII wieku. W centralnej części ołtarza znajduje się Cudowna Figura Klenickiej Matki Bożej z Dzieciątkiem z XV wieku, rekoronowana przez biskupa Adama Dyczkowskiego 25 czerwca 2006.

InneEdytuj

Co roku, 1 lipca, z Otynia rusza piesza pielgrzymka do Klenicy. Trasa biegnie przez Bobrowniki, Dąbrowę, Zabór, Milsko, Bojadła i Klenicę. Dzień później z Klenicy (do 2008 r.) ruszała Piesza Pielgrzymka Rolników Klenica – Jasna Góra. Od 2009 pielgrzymka wyrusza z Otynia z Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Sanktuaria – Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, diecezjazg.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  2. ↑ a b Runęła kolejna część kościelnej wieży - Polska w Kontakt 24, kontakt24.tvn.pl [dostęp 2017-11-24].
  3. ↑ Tygodnik KRĄG: Podniesiona z gruzów – koniec prac przy budowie wieży

BibliografiaEdytuj

  • Marta Danowska, Witraże sakralne z okresu od 2. poł. XIX do lat 30. XX wieku w województwie lubuskim, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 5 (2008), Zielona Góra 2008.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Podwyższenia_Krzyża_Świętego_w_Otyniu&oldid=61947230”