Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Jaćmierz archidiecezji przemyskiej.

Kościół
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w Jaćmierzu

A-182 z dnia 21.11.1989
kościół parafialny
Widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Jaćmierz
Adres	ul. Parkowa 10 38-530 Zarszyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data zakończenia budowy lata 40. XVII wieku
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Zarszyn Jaćmierz, kościół parafialny
Położenie na mapie Polski Jaćmierz, kościół parafialny
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Jaćmierz, kościół parafialny
Położenie na mapie powiatu sanockiego Jaćmierz, kościół parafialny
49°37′17,11″N 22°01′10,85″E

Historia

Jest to świątynia wzniesiona w latach 40. XVII wieku. Ufundowana została przez Reginę Balową chorążynę przemyską i zbudowana dzięki staraniom Jana Oleszko proboszcza jaćmierskiego. W 1737 roku została uszkodzona przez pożar. W 1760 roku została przebudowana przez Anastazję Śleczyńską kasztelanową brzezińską – zostały wówczas wydzielone trzy nawy, powiększono zakrystię, dodano kruchtę zachodnią i podwyższono wieże. W połowie XIX wieku zostały dobudowane dwie kaplice boczne tworzące transept. W 1902 roku zostało wymienione pokrycie dachu z gontów na blachę. W latach 1925–1932 kościół był remontowany. W 1953 roku została odnowiona polichromia W latach 1997 – 2004 świątynia była remontowana ponownie.

• 
  Elewacja tylna
• 
  Dzwonnica
• 
  Elewacja boczna

Jest to budowla drewniana, orientowana, trzynawowa, posiadająca konstrukcję zrębową. Prezbiterium świątyni jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie, z boku znajduje się zakrystia. Dwie kaplice boczne pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa i Matki Bożej Różańcowej, zamknięte prostokątnie tworzą transept. Fasada jest ozdobiona dwiema wieżami, zwieńcza ją trójkątny szczyt i poprzedza ją kruchta. Wieże posiadają konstrukcję słupową i zwieńczają je blaszane dachy hełmowe kopulasto–iglicowe z latarniami. Świątynia nakryta jest dachem dwukalenicowym, złożonym z blachy, na dachu znajduje się z ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona kopulasto–iglicowym dachem hełmowym z latarnią. Wnętrze dzielą na trzy części dwa rzędy słupów z arkadami. Wnętrze nakrywają płaskie stropy. Chór muzyczny w stylu późnobarokowym, jest podparty trzema arkadami ze słupami i posiada prospekt organowy. Parapet jest wypukły w środku i wklęsły po bokach. Belka tęczowa jest ozdobiona późnobarokowymi rzeźbami Grupy Pasyjnej z około 1760 roku. Zachował się późnogotycki portal w formie oślego grzbietu z 1664 roku. Polichromia ornamentalna, architektoniczna i figuralna pochodzi z 2 połowy XIX wieku i z 1926 roku, której autorem jest Włodzimierz Lisowski. W zakrystii zachowała się polichromia z 2 połowy XVIII wieku przedstawiająca liście akantu. Ołtarz główny w stylu późnobarokowym posiada elementy rokokowe z 2 połowy XVIII wieku. Ołtarze boczne pochodzą z ubiegłego wieku. W kaplicach jeden ołtarz w stylu neobarokowym pochodzi z XIX wieku, a drugi pochodzi z ubiegłego wieku. Ambona i dwa konfesjonały w stylu późnobarokowym pochodzą z 2 połowy XVIII wieku. Chrzcielnica w stylu barokowym wykonana z marmuru pochodzi z około 1770 roku, ma kształt kielicha i jest ozdobiona herbem Jastrzębiec. Dwa konfesjonały w stylu późnobarokowym pochodzą z 2 połowy XVIII wieku. Obrazy Drogi Krzyżowej zostały wykonane w 1900 roku. Prace dekoracyjne w kościele wykonał malarz Władysław Lisowski.