Kobieta jest kobietą

francuski film

Kobieta jest kobietą (fr. Une femme est une femme) – francuski film komediowy z 1961 roku w reżyserii Jean-Luca Godarda z Anną Kariną, Jean-Claudem Brialym i Jean-Paulem Belmondo w rolach głównych. Zdjęcia kręcono w Paryżu.

Kobieta jest kobietą
Une femme est une femme
Gatunek

melodramat, komedia musicalowa[1]

Data premiery

6 września 1961

Kraj produkcji

Francja, Włochy

Język

francuski

Czas trwania

1 godz. 25 min

Reżyseria

Jean-Luc Godard

Scenariusz

Jean-Luc Godard

Główne role

Anna Karina,
Jean-Claude Brialy,
Jean-Paul Belmondo

Muzyka

Michel Legrand

Zdjęcia

Raoul Coutard

Scenografia

Bernard Evein

Kostiumy

Jacqueline Moreau

Montaż

Agnes Guillemot,
Lila Herman

Produkcja

Georges de Beauregard,
Carlo Ponti

Film jest trzecim pełnometrażowym dziełem Godarda i gatunkowo stanowi nowofalowy pastisz musicalu z elementami komedii i melodramatu[2][1]. Fabularnie opowiada o striptizerce Angeli, jej relacjach z mężczyznami i pragnieniach macierzyńskich.

Premiera Kobieta jest kobietą odbyła się podczas 11. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie (1961), gdzie Anna Karina nagrodzona została aktorskim Srebrnym Niedźwiedziem[3]. We francuskich kinach film pokazano po raz pierwszy 6 września 1961[4].

Zarys fabuły edytuj

Główną bohaterką filmu jest pracująca jako striptizerka Angela. Fabuła filmu skupia się wokół jej relacji z mężem Émile oraz adoratorem Alfredem. Bohaterka filmu przeżywa kryzys egzystencjalny; pragnie zostać matką, ale nie dogaduje się w tej kwestii z mężem, nie wie także, czy przyjąć zaloty Alfreda, który mógłby zaspokoić jej marzenia o macierzyństwie. Kobieta wikła się w romans, ale nadal nie jest pewna swoich uczuć i pogłębia się w beznadziei.

Obsada edytuj

Na podstawie[5]:

Produkcja edytuj

Kobieta jest kobietą był pierwszym filmem Godarda nakręconym w kolorze[6], na kamerze Cinemascope[7], a także pierwszym pełnometrażowym dziełem reżysera, w którym wystąpiła jego ówczesna żona Anna Karina[8]. Godard dał wolną rękę aktorom w budowaniu scen, w pewnym stopniu film był więc improwizowany[2]. Karina dobrze wspominała współpracę ze swoim mężem, jednak na okres produkcji nałożyła się tragedia małżeńska. W trakcie kręcenia filmu Karina zaszła w ciążę, którą starała się ukrywać. Ostatecznie poroniła, w wyniku czego popadła w depresję[9].

Godard zamierzał stworzyć musical wzorowany na hollywoodzkim, jednakże w swoim filmie zawarł parodystyczne gagi oraz nawiązania do innych filmów kojarzonych z Nową Falą. Jean-Paul Belmondo dokonał w Kobiecie, która jest kobietą repryzy swojej roli z Do utraty tchu, fabularnego debiutu Godarda. W epizodycznej roli wystąpiła również Jeanne Moreau, wobec której pada w filmie pytanie o pracę nad filmem Jules i Jim François Truffauta[10].

Odbiór filmu edytuj

Po premierze na festiwalu filmowym w Berlinie opinie na temat Kobiety, która jest kobietą nie były pochlebne; część krytyków nazwała film „zimnym i nihilistycznym”[11]; „Variety” zarzuciło ponadto reżyserowi przeładowanie filmu nawiązaniami do amerykańskich musicali oraz niechlujność wykonania[12]. Roger Ebert zauważył, że film Godarda w istocie nie jest musicalem i z pogardą traktuje muzykę, systematycznie ją przerywając w pełnym biegu[13]. Niepochlebnie oceniany był również sposób, w jaki została potraktowana płeć żeńska; krytyk Tom Milne określił film Kobieta jest kobietą mianem „reductio ad absurdum czynnika żeńskiego”[14]. Doceniona została jednak żywiołowa kreacja Anny Kariny[10], co zaowocowało przyznaniem jej Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki[3].

Pomimo wspomnianych uwag recenzentów, Kobieta jest kobietą współcześnie figuruje wśród najważniejszych filmów Godarda. Portal Nerdist umieścił ją na liście siedmiu najbardziej wpływowych dzieł reżysera[2]. Konsensus opracowany przez Rotten Tomatoes, zawierający 26 pozytywnych i 4 negatywne recenzje amerykańskie, opisuje film jako „prześmiewczy, niezwykły hołd Godarda dla musicalu”[15]. Alice Simkins potraktowała ponadto film Godarda jako jeden z najlepszych filmowych portretów kobiecej natury[6]. Tacy reżyserzy, jak Claude Chabrol oraz Albert Maysles, uznali Kobietę, która jest kobietą za jeden ze swoich ulubionych filmów[16].

Przypisy edytuj

  1. a b Kobieta jest kobietą (1961). Filmweb. [dostęp 2018-03-29]. (pol.).
  2. a b c Kyle Anderson: Directors Cuts: Top 7 Films by Jean-Luc Godard. Nerdist, 18 sierpnia 2015. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  3. a b Prizes & Honours 1961. Berlinale. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-19)]. (ang.).
  4. Une femme est une femme. Festival Lumière. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (fr.).
  5. Une femme est une femme (1961). Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2018-03-30]. (ang.).
  6. a b Alice Simkins: Lessons We Can Learn From Une Femme Est Une Femme. AnOther, 10 sierpnia 2015. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
  7. Pierre-Emmanuel Parais, Marie Renoue, Interview avec Raoul Coutard, „Protée”, 31 (3), 2003, DOI10.7202/008441ar, ISSN 0300-3523 [dostęp 2018-04-02] (fr.).
  8. Anna Karina - Często pracuje z. Filmweb. [dostęp 2018-03-29]. (pol.).
  9. Caveh Zahedi, “Be Beautiful and Shut Up”: Anna Karina on Filmmaking, „Filmmaker Magazine”, 9 maja 2016 [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  10. a b Roberto. Chiesi, Jean-Luc Godard, Rome: Gremese, 2004, s. 20, ISBN 978-88-7301-584-0, OCLC 61438941.
  11. 11TH BERLIN INTERNATIONAL FILM FESTIVAL JUNE 23 - JULY 4, 1961. Berlinale. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
  12. Variety, Une Femme Est une Femme, „Variety”, 1961 [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  13. Roger Ebert, A Woman Is a Woman Movie Review (1964) [online], www.rogerebert.com, 29 maja 2003 [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  14. Jean-Luc Godard: 10 essential post-new wave films, „British Film Institute” [dostęp 2018-04-02] (ang.).
  15. A Woman Is a Woman (Une femme est une femme) (1964). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
  16. TSPDT - 1,000 Greatest Films (Critics' Choices). They Shoot Pictures, Don't They?. [dostęp 2018-04-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj