Kobylanka (województwo małopolskie)
Kobylanka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice.
wieś | |
![]() Sanktuarium Pana Jezusa Ukrzyżowanego pod wezwaniem Jana Chrzciciela | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
2487[1] |
Strefa numeracyjna |
18 |
Kod pocztowy |
38-303[2] |
Tablice rejestracyjne |
KGR |
SIMC |
0425389 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gorlice ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego ![]() | |
![]() |
W latach 1954–1972 wieś należała do i była siedzibą władz gromady Kobylanka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Integralne części miejscowości: Dębina, Dworskie Pola, Jedle, Koci Zamek, Kościelisko, Pańskie Pola, Podkościół, Rozbój[3]. Przez Kobylankę przepływa potok Kobylanka, który ma także inne lokalne nazwy ustanowione przez mieszkańców wsi tj. : Kotlanka i Potok Dominikowa[potrzebny przypis].
1 września 1977 znaczną część Kobylanki (95 ha) włączono do Gorlic[4].
Historia Edytuj
Nazwa Kobylanka pojawiła się około 1363 roku. Właścicielami tych terenów od XIV w. do roku 1611 była rodzina Gładyszów, założycielem miejscowości w 1681 roku była rodzina Pieniążków. W XVII w. Kobylanka zasłynęła ze znajdującego się w kaplicy dworskiej (ufundowanej przez hr. Marię z Wielopolskich) obrazu – wiernej kopii watykańskiego Chrystusa na Krzyżu, którą otrzymał Jan Wielopolski, właściciel Kobylanki w darze od papieża Innocentego XI. Niezwykłe zjawiska rozsławiły obraz i spowodowały jego uroczyste przeniesienie do kościoła parafialnego. Po zapoznaniu się z dokumentami specjalnie powołanej komisji bp Szaniawski listem pasterskim z 1728 r. ogłosił obraz Pana Jezusa w Kobylance jako słynący łaskami. W latach 1720–1750 wybudowano Kościół w stylu późnego baroku. Od 1930 opiekę nad Sanktuarium sprawuje Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów. Znajdują się tutaj grobowce rodziny Wielopolskich.
W lipcu 1770 roku Rosjanie rozbili na tych terenach obóz konfederatów barskich pod dowództwem Józefa Bierzyńskiego i Kazimierza Pułaskiego.
W 1852 r. w Kobylance książę Stanisław Jabłonowski rozpoczął destylację ropy naftowej i produkcję asfaltu. Archaiczny sprzęt wydobywczy, kiwony i trójnogi, zobaczyć można na eksploatowanych jeszcze polach naftowych w Kobylance.
Saletyńskie Spotkania Dzieci Edytuj
Od 2013 w Kobylance, co roku w czerwcu, odbywają się Saletyńskie Spotkania Dzieci. Na tę coroczną uroczystość przyjeżdżają dzieci z parafii z całej Polski[5].
-
-
Cmentarz wojenny nr 99 -
Cmentarz wojenny nr 100
Zabytki Edytuj
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6]
- kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z 1650 roku,
- dzwonnica,
- kapliczka pw. MB Królowej Polski z 2 poł. XIX,
- cmentarz wojenny nr 99 z I wojny światowej,
- cmentarz wojenny nr 100 z I wojny światowej.
W miejscowości ma swoją siedzibą parafia św. Jana Chrzciciela, należąca do dekanatu Gorlice, diecezji rzeszowskiej. W Kobylance działa ochotnicza straż pożarna.
Sport Edytuj
- Klub LKS Kobylanka założony w roku 1954. W sezonie 2022/23 występuje w lidze okręgowej, w grupie Nowy Sącz-Gorlice[7]
Osoby związane z Kobylanką Edytuj
- Łukasz Dyczko – polski saksofonista, zwycięzca 18 Konkursu Eurowizji dla Młodych Muzyków
- Barbara Krężołek-Paluch – polska artysta-plastyk, poetka, redaktorka, animatorka kultury
- Elżbieta Zielińska – polityk, posłanka na Sejm
Zobacz też Edytuj
Przypisy Edytuj
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 492 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 27, poz. 117
- ↑ Strona dzieci.saletyni.pl
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 13 lipca 2023 .
- ↑ Strona 90minut.pl
Linki zewnętrzne Edytuj
- Kobylanka (6), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 210 .