Kobylnica Wołoska
Kobylnica Wołoska (w latach 1977–1981 Kopytów Górny) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Wielkie Oczy[4][5]. Położona w odległości ok. 4 km od granicy z Ukrainą nad potokiem Łazanka (prawobrzeżny dopływ rzeki Szkło, która uchodzi do Sanu w pobliżu Radymna.
| ||||
| ||||
.jpg) Cerkiew pw. św. Dymitra | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  podkarpackie
| |||
| Powiat | lubaczowski | |||
| Gmina | Wielkie Oczy | |||
| Liczba ludności (2011) | 380[1][2] | |||
| Strefa numeracyjna | 16 | |||
| Kod pocztowy | 37-627[3] | |||
| Tablice rejestracyjne | RLU | |||
| SIMC | 0613085 | |||
Położenie na mapie gminy Wielkie Oczy   Kobylnica Wołoska | ||||
Położenie na mapie Polski  Kobylnica Wołoska | ||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Kobylnica Wołoska | ||||
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego  Kobylnica Wołoska | ||||
 50°00′15″N 23°06′17″E/50,004167 23,104722
| ||||
Wieś starostwa niegrodowego lubaczowskiego na początku XVIII wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Pierwszą pisaną informację o miejscowości spotykamy w roku 1557 i pochodzi ona z aktu o bardzo wysokiej randze, mianowicie z przywileju królewskiego, który nadawał dworzaninowi Mikołajowi Tarło ze Szczekarzowic prawo do założenia miasta na terenach wsi Kobylnicy Ruskiej i Wołoskiej. Była to nagroda od króla Zygmunta Augusta za zasługi w walkach „przeciwko Moskwie, Tatarom i Wołochom u boku hetmana Jana Tarnowskiego”. W rzeczywistości lokacja miasta nie doszła do skutku.
We wsi znajduje się cerkiew murowana pw. św. Dymitra z 1924 r. Po 1947 r. przez wiele lat nieużytkowana, potem przejęta przez kościół katolicki jak kościół filialny parafii Trójcy Przenajświętszej w Potoku Jaworowskim. Od 1985 r. wykorzystywana wspólnie z wiernymi wyznania greckokatolickiego.
Wieś położona około 7 km od przejścia granicznego w Korczowej. W miejscowości tej znajduje się biblioteka wiejska oraz sklep. Przez wieś przebiega popularny szlak turystyczny na Roztocze. Wieś dzieli się na kilka mniejszych części: Chrycki, Dumy, Mielniki, Podłozy, Romanki, Ulica.
Części wsiEdytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0613091 | Chrycki | część wsi |
| 0613100 | Dumy | część wsi |
| 0613151 | Geregi | przysiółek |
| 0613116 | Mielniki | część wsi |
| 0613122 | Podłozy | część wsi |
| 0613139 | Romanki | część wsi |
| 0613168 | Szczeble | przysiółek |
| 0613145 | Ulica | część wsi |
Wspólnoty wyznanioweEdytuj
- kościół filialny pw. N.M.P. Królowej
- cerkiew parafialna pw. św. Dymitra
PrzypisyEdytuj
- ↑ Portal polskawliczbach.pl
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-26].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 35.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Kobylnica 2(2) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa 1883.