Kobylniki (powiat szamotulski)

wieś w województwie wielkopolskim


Kobylnikiwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Obrzycko, około 6,5 km od Szamotuł przy drodze do Czarnkowa.

Kobylniki
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

szamotulski

Gmina

Obrzycko

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-520[2]

Tablice rejestracyjne

PSZ

SIMC

0591981

Położenie na mapie gminy wiejskiej Obrzycko
Mapa konturowa gminy wiejskiej Obrzycko, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Ziemia52°40′23″N 16°33′10″E/52,673056 16,552778[1]

Wieś szlachecka Kobelniki położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[3]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Nazwa miejscowości wskazuje na służebny charakter osady wobec kasztelanii w Obrzycku, sugeruje bowiem, że zamieszkiwali ją kobylnicy.

Historia edytuj

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1218 jako własność klasztoru cystersów w Łeknie, wkrótce przeszła w ręce rodu Przosnów. Jedna z jego gałęzi, która objęła Kobylniki, przyjęła w XIV wieku nazwisko Kobylnickich. Kolejnymi właścicielami, od początku XVII wieku byli Kąsinowscy herbu Nałęcz, a od około 1760 Obażantowscy. W początkach XIX wieku Kobylniki zakupił Dobrogost Skrzypna-Twardowski herbu Ogończyk. W rękach Twardowskich Kobylniki pozostawały do II wojny światowej. Syn Dobrogosta, Teodor założył w 1859 ordynację.

Zabytki edytuj

 
Salon w pałacu w Kobylnikach
 
Widok pałacu przed 1912

We wsi pałac (na zdjęciu) wzniesiony przez Zygmunta Gorgolewskiego dla Tadeusza Twardowskiego, drugiego ordynata (syna Teodora) w 1886. Pałacowi nadano charakter neorenesansowy, nawiązujący do północnoeuropejskiej wersji tego stylu (Queen Anne Revival). Pałac dwukondygnacyjny, o skomplikowanej bryle. Elewacje z surowej cegły z obramieniami z tynku i piaskowca. Stromy dach z licznymi akcentami pionowymi - sterczynami, wieżami, kominami, zwieńczeniami fasad i ryzalitów przydaje budowli okazały charakter. W przyziemiu okrągłej wieży od strony podjazdu, wmurowana jest tablica z herbem Twardowskich i datą budowy. We wnętrzach zachowały się oryginalne sztukaterie i kominki. Przed pałacem duży dziedziniec z podjazdem. Wokół pałacu kilkuhektarowy park.

Pałac odrestaurowany i adaptowany w 1990 na hotel.

W pobliżu niewielka neogotycka kapliczka z sygnaturką, prawdopodobnie również projektu Zygmunta Gorgolewskiego. Na lewym brzegu rzeki Samy niewielki cmentarzyk z grobami rodziny Twardowskich.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 55185
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 493 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 23.