Kodeks 0237
Kodeks 0237 (Gregory-Aland no. 0237) – grecko-koptyjski kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na VI wiek. Do naszych czasów zachował się jedynie fragment jednej karty kodeksu. Jest przechowywany w Wiedniu. Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Jest palimpsestem.
| |
| Data powstania |
VI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
0237 |
| Zawartość |
Ewangelia Mateusza 15,12-15.17-19 † |
| Język | |
| Rozmiary |
[23 × 18 cm] |
| Typ tekstu |
tekst mieszany |
| Kategoria |
III |
| Miejsce przechowywania | |
Opis edytuj
Zachował się fragment jednej karty, z tekstem Ewangelii Mateusza (15,12-15.17-19)[1][2]. Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 18 na 16 cm[1], zachowany fragment ma rozmiary 13 na 10,8 cm. Pergamin ma barwę ciemno-brunatną[2].
Tekst był pisany dwoma kolumnami na stronę, po 23 linijek w kolumnie[1], 11-12 liter w linijce[2]. Pismo jest regularne. Kształt liter jest typowy dla aleksandryjskiej uncjały. Litery theta, phi oraz omikron są okrągłe, litera ipsylon ma charakterystyczną pętlę[2].
Nomina sacra (imiona święte) zapisywane są skrótami. Fragment stosuje skrót πηρ (dla πατήρ)[2].
Tekst edytuj
Fragment reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[3].
Historia edytuj
Karl Wessely datował fragment na V-VII wiek[2]. Rękopis datowany jest przez INTF na VI wiek[1][4].
Przypuszcza się, że fragment powstał w Egipcie, w Fajum[5][2].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1954 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0237[6][7].
Facsimile oraz transkrypcję greckiego tekstu wydał Karl Wessely[8]. Transkrypcję tekstu opublikowali Porterowie w 2008 roku, poprawiając transkrypcję Wessely'ego[9].
Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Po raz pierwszy został wykorzystany w 26 wydaniu Nestle-Alanda (NA26)[10][a]. W NA27 został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[11].
Rękopis przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. K. 8023) w Wiedniu[1][4].
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ 25 wydanie Nestle-Alanda kończy się na kodeksie 0220 (Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, wyd. 25, London 1969, s. 16*).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Aland i Aland 1989 ↓, s. 136.
- ↑ a b c d e f g Porter i Porter 2008 ↓, s. 88.
- ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 116-117, 167.
- ↑ a b INTF i Cod. 0237 ↓.
- ↑ MPER N.S. 29 22 LDAB
- ↑ Kurzgefasste 1963 ↓, s. 10.
- ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 84.
- ↑ Wessely 1912 ↓, s. 270-274.
- ↑ Porter i Porter 2008 ↓, s. 90-91.
- ↑ NA26 1991 ↓, s. 12*.
- ↑ NA27 2001 ↓, s. 58*.
Bibliografia edytuj
- Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: K. Aland, M. Black, C. M. Martini, B. M. Metzger, A. Wikgren. Wyd. 26. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991. ISBN 3-438-05100-1. [NA26]
- Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001. ISBN 978-3-438-05100-4. [NA27]
- Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einfürung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
- K. Aland: Kurzgefasste Liste der griechieschen Handschriften des Neuen Testaments. Wyd. 1. Berlin: Walter de Gruyter, 1963, s. 10. (niem.).
- Stanley E. Porter, Wendy J. Porter: New Testament Greek Papyri and Parchments. Berlin - New York: Walter de Gruyter, 2008, s. 88–91. ISBN 978-3-11-020308-0. (ang.).
- Karl Wessely. Ein fayumisch-griechisches Evangelien-fragmen. „Wiener Studien”. 26, s. 270–274, 1912. Vienna.
Linki zewnętrzne edytuj
- INTF: Kodeks 0237 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2016-06-27]. (niem.).