Wikipedia

Kodeks Tischendorfa II

Rękopis Nowego Testamentu
(Przekierowano z Kodeks 081)

Kodeks Tischendorfa II (Gregory-Aland no. 081 oraz 0285), α 1023 (von Soden)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na VI wiek. Część rękopisu przechowywana jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 9) w Petersburgu. W roku 1975 odkryto inne partie tego kodeksu na Synaju. Rękopis jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece.

Kodeks Tischendorfa II
Ilustracja
Fragment z tekstem 2 Kor 1,20-24
Data powstania

VI wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

081 + 0285

Zawartość

Listy Pawła †

Język

grecki

Rozmiary

28 × 23 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Rosyjska Bibl. Narodowa
Klasztor św. Katarzyny

Opis edytuj

Konstantin von Tischendorf odkrył jedynie 2 pergaminowe karty rękopisu z tekstem 2. Listu do Koryntian (1,20–2,12). Karty mają rozmiary 28 cm na 23 cm[2]. U dołu karty doklejony został papierowy fragment z arabskim tekstem[3].

Tekst pisany jest dwiema kolumnami na stronę, 18 linijek w kolumnie[2], wielką uncjałą. Inicjały są wielkie i wychodzą poza margines[4]. Według oceny Tischendorfa uncjała jest elegancka[5].

Skryba stosował przydechy i akcenty, lecz nieregularnie[3] (według Tischendorfa nie stosował)[5][6][a]. Występuje iota subscriptum, nomina sacra pisane są skrótami (ΘΩ, ΧΝ, ΠΝΣ)[7], tekst stosuje daerezę (Ϊ oraz Ϋ) na początku słów[4].

Odkryte w 1975 roku nowe partie rękopisu zawierają następujące partie Listów Pawła: Rz 5–14; 1 Kor 4–14; 2 Kor 1–7; Ef 3–5; 1 Tm 1; Hbr 8–13; Flp 3–4[8].

Tekst edytuj

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[2]. Według oceny Tischendorfa tekst 081 jest zasadniczo zgodny z kodeksami A, B, C, F oraz G[5].

Warianty uwzględnione przez NA26

Po lewej strony klamry tekst 26 wydania Nestle-Alanda (NA26), po prawej stronie klamry wariant kodeksu 081.

2 Kor 1,22 – 081 jest zgodny z NA26 i przekazuje wariant ο και σφραγισαμενος, kodeksy 01, 02, 04, 018, 025, 044, 33, 81, 365, 630 przekazują wariant bez rodzajnika ο[9]
2 Kor 2,1 – εκρινα γαρ ] εκρινα δε γαρ[9]
2 Kor 2,2 – τις ο ευφραινων ] τις εστιν ο ευφραινων[9].

Historia edytuj

Przypuszcza się, że rękopis mógł powstać w Syrii[8]. Tischendorf, odkrywca kodeksu, wyznaczył jego datę na VI wiek[5]. Datę tę podtrzymał Eduard de Muralt[7], Caspar René Gregory[4], Aland[10] i inni badacze[8]. W ten sam sposób datuje dziś rękopis INTF[11].

Kodeks został odkryty przez Tischendorfa w 1859, podczas jego trzeciej wyprawy na Synaj[5]. Tischendorf przywiózł go do wraz z innymi rękopisami (m.in. Kodeksem Synajskim[12]). Rękopis przechowywany jest odtąd w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 9) w Petersburgu[2].

Tischendorf sporządził pierwszy opis kodeksu w 1860 roku[5]. Następny opis rękopisu sporządził Eduard de Muralt w 1864 roku[7]. Gregory w 1908 roku dał mu siglum 081[1]. Kodeks badali również Kurt Treu[13] i Pasquale Orsini[8].

W 1975 roku, podczas prac restauracyjnych na Synaju, pod północnym murem klasztoru znaleziono 47 skrzyń z ikonami i pergaminami[14][15], a wśród nich 20 kart kodeksu zawierającego pewne partie Listów Pawła oraz 1 Listu Piotra. Oznaczono je numerem 0285 na liście rękopisów uncjalnych greckiego Nowego Testamentu. Później okazało się, że należały do tego samego kodeksu co 081[11]. Tę partię kodeksu opisał Linos Politis[16]. W 1998 roku Panagiotis Nicolopoulos dokonał transkrypcji tekstu i opublikował fotografię jednej strony kodeksu spośród kart znalezionych na Synaju[17]. Ta partia rękopisu przechowywana jest w bibliotece klasztornej na Synaju (N.E. ΜΓ 70)[11].

Rękopis jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. W 26. wydaniu Nestle-Alanda cytowany jest 081[18], 27. i 28. wydania cytują 0285. Od 27. wydania 081 i 0285 traktowane są jako ten sam rękopis[19][20].

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Tę błędną informację powtórzyli za Tischendorfem: De Muralt, Scrivener, Gregory.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Gregory 1908 ↓, s. 39.
  2. ↑ a b c d Aland i Aland 1989 ↓, s. 127.
  3. ↑ a b Гранстрем 1959 ↓, s. 224.
  4. ↑ a b c Gregory 1900 ↓, s. 118.
  5. ↑ a b c d e f Tischendorf 1860 ↓, s. 50.
  6. ↑ Scrivener 1894 ↓, s. 184.
  7. ↑ a b c Muralt 1864 ↓, s. 6.
  8. ↑ a b c d Kodeks 0285 + 081 (GA) na stronie LDAB
  9. ↑ a b c NA26 1991 ↓, s. 474.
  10. ↑ Aland 1963 ↓, s. 10.
  11. ↑ a b c INTF, Kodeks 0285 + 081 (GA), [w:] Liste Handschriften, Münster [dostęp 2011-09-26].
  12. ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 117.
  13. ↑ Treu 1966 ↓, s. 24–25.
  14. ↑ Skeat 2000 ↓, s. 313-315.
  15. ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 321.
  16. ↑ L. Politis, Nouveaux manuscrits grecs découverts au Mont Sinaï. Rapport Préliminaire, Scriptorium 34 (1980), pp. 5-17.
  17. ↑ Π.Γ. Νικολόπουλος, Τα νέα ευρήματα του Σινά, Αθήναι 1998, p. 153, pl. 86.
  18. ↑ NA26 1991 ↓, s. 14*.
  19. ↑ NA27 2001 ↓, s. 60*-61*.
  20. ↑ NA28 2012 ↓, s. 20*-21*.

Bibliografia edytuj

Krytyczne wydania greckiego NT
  • K. Aland, M. Black, C. M. Martini, B. Metzger, A. Wikgren: The Greek New Testament. Wyd. 3. Stuttgart: United Bible Societies, 1983. ISBN 3-438-05113-3. [UBS3]
  • Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: K. Aland, M. Black, C. M. Martini, B. M. Metzger, A. Wikgren. Wyd. 26. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991. ISBN 3-438-05100-1. [NA26]
  • Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001. ISBN 978-3-438-05100-4. [NA27]
  • Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: Barbara et Kurt Aland, Johanes Karavidopoulos, Carlo M. Martini, Bruce M. Metzger. Wyd. 28. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2012. ISBN 978-3-438-05140-0. [NA28]
Listy rękopisów NT
Introdukcje do krytyki tekstu NT
  • Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einfürung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
  • C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: Hinrichs, 1900, s. 118. (niem.).
  • F.H.A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Wyd. 4. London: 1894, s. 184. (ang.).
  • T.C. Skeat, The Last Chapter in the History of the Codex Sinaiticus, Novum Testamentum, t. XLII, 4, 2000, s. 313–315, JSTOR: 1561394 (ang.).
  • Kurt Treu. Die Griechischen Handschriften des Neuen Testaments in der USSR; eine systematische Auswertung des Texthandschriften in Leningrad, Moskau, Kiev, Odessa, Tbilisi und Erevan. „T & U”. 91, s. 24–25, 1966. Berlin. (niem.). 
Inne

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kodeks_Tischendorfa_II&oldid=66874960”