Kolineacja[a]wzajemnie jednoznaczne przekształcenie geometryczne przestrzeni geometrycznej, np. euklidesowej, afinicznej, liniowej, rzutowej (skończonego wymiaru), na siebie odwzorowujące proste w proste, tj. zachowujące współliniowość punktów[1].

Przykładami w geometrii euklidesowej są:

W geometrii rzutowej przekształcenie przestrzeni rzutowych o wymiarach i figur nazywa się przekształceniem rzutowym, jeśli istnieje taka kolineacja dla której [3].

Uwagi edytuj

  1. Późnołac. collineation, od łac. col-, forma co-, „razem, wraz, z; dogłębnie” oraz lineation-, lineatio, od lineare, oznaczać liniami, od linea, „linia”.

Przypisy edytuj

  1. kolineacja, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-13].
  2. M. Berger: Geometria (tłum. ros.). Wyd. 1. Mir, 1984, s. 56–57.
  3. Karol Borsuk: Geometria analityczna wielowymiarowa. Wyd. 3. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 220, seria: Biblioteka Matematyczna.