Komisariat Straży Granicznej „Kalety”

Komisariat Straży Granicznej „Kalety” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.

Komisariat SG „Kalety”
Komisariat SG „Lubecko”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Komisariat Straży Celnej „Kalety”
Komisariat Straży Celnej „Lubliniec”[1]

Organizacja
Dyslokacja

Lubecko
Kalety

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Inspektorat Graniczny nr 14
Obwód SG „Częstochowa”

Geneza edytuj

Objęcie granicy na Śląsku przez Straż Celną nastąpiło 16 czerwca 1922 roku. W Kaletach utworzony został komisariat straży celnej[2]. W drugiej połowie 1927 przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[3]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Z dniem 8 marca 1928 placówka Piaseczna przekazana została do komisariatu „Tarnowskie Góry”, a 31 marca zlikwidowano placówkę „Krywałd“. Na bazie obsady tej ostatniej, z dniem 1 kwietnia utworzono placówkę II linii „Koszęcin”. Już 25 czerwca komisariat przekazał do komisariatu Lubliniec placówkę „Brusiek”[2]. W tym samym dniu zlikwidowano też placówkę „Koszęcin”, a następnym dniu przekazano placówki „Mikołeska”, „Boruszowice”, „Kalety” i oddział konny do komisariatu „Tarnowskie Góry”. Z tym też dniem zlikwidowano też komisariat „Kalety”[4]

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[5]. Rozkazem nr 4 z 30 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Lubecko” do Inspektoratu Granicznego nr 14 „Lubliniec” i określił jego strukturę organizacyjną[6]. Komisariat został zlikwidowany z dniem 30 września 1929. Swoje placówki I linii „Glinica” i „Pawonków” przekazał do komisariatu „Lubliniec”, a placówkę „Pawełki” do komisariatu „Herby”. W rozkazie nr 10 z 5 listopada 1929 roku w sprawie reorganizacji Śląskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski komisariatowi Straży Granicznej „Kalety”, określił numer i strukturę komisariatu[7][1]. Polecenie odtworzenia komisariatu Straży Granicznej „Kalety” otrzymał dotychczasowy komendant komisariatu „Lubecko” aspirant Romuald Jakimowicz[4]. Z dniem 30 listopada 1929 został utworzony ponownie komisariat „Kalety”.

Rozkazem nr 12 z 14 lipca 1939 roku w sprawie reorganizacji placówek II linii i posterunków wywiadowczych oraz obsady personalnej, komendant Straży Granicznej gen. bryg. Walerian Czuma zniósł posterunek SG „Kamienica Ślaska” i „Woźniki”[8].

Służba graniczna edytuj

Sąsiednie komisariaty:

Funkcjonariusze komisariatu edytuj

Kierownicy/komendanci komisariatu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
podkomisarz Romuald Jakimowicz[a] 3 IX 1928 – 17 XII 1929 II oficer komisariatu „Tarnowskie Góry” [9]
podkomisarz Aleksander Dzierżek 4 XII 1929 – 7 XI 1933[10] kierownik komisariatu „Lipiny”
aspirant Stanisław Gojawiczyński[b] 15 XI 1933 – 15 VI 1934 przeniesiony w stan nieczynny[13]
komisarz Edward Makowski[14] 8 VII 1934[15]
komisarz Kazimierz Dziemidowicz był XI 1937[16]
podkomisarz Rafał Sławoszewski 19 II 1938[17] -
Zastępcy komendanta komisariatu
starszy strażnik Adam Laszecki 1 V 1939[18]

Struktura organizacyjna edytuj

 

Organizacja komisariatu w kwietniu 1928[6]:

Organizacja komisariatu w listopadzie 1929[7]:

Uwagi edytuj

  1. kierownik komisariatu „Lubecko”
  2. Stanisław Gojawiczyński urodził się 2 kwietnia 1897 roku. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 29 listopada 1930 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Straży Granicznej”[11].Stanisław Gojawiczyński poległ 21 września 1939 roku w Chodorowie. Od 1920 roku był mężem Poli Gojawiczyńskiej. Ich córka Wanda była żoną pułkownika Stanisława Nadzina[12].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj