Kompanie graniczne Korpusu Ochrony Pogranicza

(Przekierowano z Kompania graniczna KOP)

Kompanie graniczne Korpusu Ochrony Pograniczapododdziały Korpusu Ochrony Pogranicza pełniące służbę graniczną na wschodnich rubieżach II Rzeczypospolitej.

Służba graniczna edytuj

Odcinek batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza dzielił się na pododcinki kompanii granicznych, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[1][2].

Szerokość odcinka ochranianego przez kompanię graniczną równała się sumie szerokości odcinków podległych strażnic. Szerokość odcinków kompanii określał dowódca korpusu, Głębokość odcinków kompanijnych wynosiła około 15 kilometrów, a określał ją dowódca właściwej brygady lub pułku[3]. Podstawowymi elementami pełnienia służby granicznej były: posterunki obserwacyjno-alarmowe, patrole pogotowia strażnicy, patrole obchodowe dzienne i nocne, zasadzki, Posterunki kontrolne, posterunki ochronnej, eskorty stacyjne i pociągowe i patrole sprawdzające. W 1937 roku zniesiono posterunki alarmowe[4].

Szkolenie odwodów kompanijnych edytuj

Dowódcę KOP gen. bryg. Henryk Minkiewicz wydał „Tymczasową instrukcję wyszkolenia KOP na rok 1925/1926“[5]. Przewidywała ona całodzienne ćwiczenia w odwodach kompanijnych co najmniej w ramach drużyny[6]. W szkoleniu stawiano sobie za cel[6]:

  • podniesienie dyscypliny oddziałów pełniących przez czas dłuższy służbę na strażnicy,
  • usunięcie braków wyszkolenia szkoły pojedynczego szeregowca, których ze względu na brak środków technicznych nie było można usunąć na strażnicy
  • szkolenie i doskonalenie w ramach drużyny

Szkolenie plutonu odwodowego prowadził dowódca plutonu, a program szkolenia opracowywał dowódca kompanii[7].

Wykaz kompanii granicznych KOP edytuj

Wykaz kompanii granicznych Korpusu Ochrony Pogranicza sprzed 1937 roku[8][a]

24 batalion KOP „Sejny”

23 batalion KOP

  • 1 kompania Druskienniki
  • 2 kompania Marcińkańce
  • 3 kompania Orany
  • 4 kompania Wójtowo

22 batalion KOP

21 batalion KOP

  • 1 kompania Suderwa
  • 2 kompania Gudolino
  • 3 kompania Szkrubiszki

20 batalion KOP

19 batalion KOP

  • 1 kompania Plusy
  • 2 kompania Dudnery
  • 3 kompania Druja

5 batalion KOP

  • 1 kompania Małuszki
  • 2 kompania Dzisna
  • 3 kompania Świecim

7 batalion KOP

  • 1 kompania Zahacie
  • 2 kompania Dziwniki
  • 3 kompania Krzyżówka

1 batalion KOP „Budsław”

  • 1 kompania Tumiłowicze
  • 2 kompania Hnieździłowo
  • 3 kompania Dołhinów
  • 4 kompania Olkowicze

10 batalion KOP

  • 1 kompania Ilia
  • 2 kompania Chocieńczyce
  • 3 kompania Bakszty
  • 4 kompania Olechnowicze

6 batalion KOP

  • 1 kompania Dubowy
  • 2 kompania Raków
  • 3 kompania Żebrowszczyzna
  • 4 kompania Szarzywszczyzna

8 batalion KOP

9 batalion KOP

15 batalion KOP

  • 1 kompania Wysiłek
  • 2 kompania Hawrzylczyce
  • 3 kompania Rechowicze

16 batalion KOP

17 batalion KOP

  • 1 kompania Olchomel
  • 2 kompania Hutory
  • 3 kompania Kózki

18 batalion KOP „Rokitno”

  • 1 kompania Wojtkiewicze
  • 2 kompania Białywież
  • 3 kompania Ostki
  • 4 kompania Kisorycze

2 batalion KOP

  • 1 kompania Borowe
  • 2 kompania Lewacze
  • 3 kompania Bielczaki

3 batalion KOP

  • 1 kompania Hałyczówka
  • 2 kompania Korzec
  • 3 kompania Sapożyn

11 batalion KOP

4 batalion KOP

12 batalion KOP

13 batalion KOP

14 batalion KOP

Kompanie graniczne 1 pułku piechoty KOP Karpaty edytuj

Na początkach 1939 roku 1 pp KOP „Karpaty” przejął od Straży Granicznej odcinek granicy polsko-węgierskiej[9]. Pułk wystawił następujące kompanie graniczne[b]:

II batalion Delatyn

  • kompania Worochta
  • kompania Sołotwina
  • kompania Ludwikówka

I batalion Skole

  • kompania Ławoczne
  • kompania Smarze
  • kompania Borynia (Sianki?)

Uwagi edytuj

  1. Kompanie uszeregowano od lewego skrzydła do prawego; nie uwzględniono odcinków granicy państwowej z Węgrami i Słowacją obsadzonych w 1939 roku → Szubański 1993 ↓, s. 275
  2. Rajmund Szubański dokonuje tylko próby odtworzenia m.p., opartej na układzie komisariatów i placówek Straży Granicznej → Szubański 2000 ↓, s. 90

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice WOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0043-7182. 
  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
  • Tymczasowa instrukcja dotycząca reformy służby granicznej w Korpusie Ochrony Pogranicza nr L.dz. 15440/Wyw.KOP/6/37 z 3 lipca 1937 roku.