Kongres Narodowy (Sudan)

rozwiązana sudańska partia polityczna

Kongres Narodowy (ar. ‏المؤتمر الوطني‎ trb. Al-Mutmr al-Wtni trl. āl-m’ūtmr āl-ūṭnī; ang. National Congress Party, NCP) – rozwiązana sudańska partia polityczna, istniejąca i sprawująca władzę w latach 1998–2019.

Kongres Narodowy
المؤتمر الوطني
Ilustracja
Państwo

 Sudan

Skrót

NCP

Data założenia

1998

Data rozwiązania

2019

Adres siedziby

Chartum

Ideologia polityczna

islamizm, konserwatyzm, nacjonalizm

Barwy

     zieleń

Historia edytuj

Partia Kongresu Narodowego została utworzona w 1998 roku, jako następczyni Islamskiego Frontu Narodowego (NIF).

Do rozłamu w szeregach NCP doszło w 1999 roku, kiedy wprowadzona przez Hasana at-Turabiego ustawa ograniczająca władzę głowy państwa, skłoniła prezydenta Umara al-Baszira do rozwiązania parlamentu i wprowadzenia stanu wyjątkowego. W 2000 roku at-Turabi został odwołany ze stanowiska przewodniczącego NCP po tym, jak nawoływał do bojkotu reelekcji al-Baszira. Wkrótce później część członków Kongresu Narodowego zawiązało nowe ugrupowanie – Ludowy Kongres Narodowy (PNC), któremu przewodził at-Turabi. Odłam ten następnie podpisał porozumienie z Ludową Armią Wyzwolenia Sudanu (SPLA). Al-Baszir uznał to za posunięcie w celu obalenia jego rządów[1]. W 2000 roku at-Turabi został aresztowany na rozkaz al-Baszira, uwolniono go w październiku 2003 roku[2].

Od momentu wybuchu konfliktu w Darfurze w 2004 roku, rząd NCP był stale oskarżany o wspieranie na szeroką skalę Dżandżawidów w walce przeciw ludom niearabskim zamieszkującym Darfur. W regionie tym dochodziło masowych mordów, gwałtów i deportacji ludności. Ocenia się, że 200-400 tys. osób zginęło, a 2,5 mln zostało zmuszonych do ucieczki[3]. 14 lipca 2008 został wydany międzynarodowy list gończy wydany przez Międzynarodowy Trybunał Karny w celu aresztowania Umara al-Baszira[4]. Za zbrodnie dokonane w Darfurze odpowiedzialny jest także minister spraw humanitarnych Ahmad Harun, za którym wydano list gończy 27 kwietnia 2007.

W listopadzie 2019 roku Rada Suwerenna podjęła decyzję o rozwiązaniu partii i konfiskacie jej majątku[5].

Przypisy edytuj