Wikipedia

Konklawe 1534

Konklawe 11-13 października 1534 – konklawe, które odbyło się po śmierci Klemensa VII, zakończone wyborem Pawła III.

Konklawe 1534
Ilustracja
Daty i miejsce
11 – 13 października 1534
Pałac Apostolski, Rzym
Główne postacie
Dziekan

Alessandro Farnese (do wyboru 13 października 1534)

Prodziekan

Giovanni Piccolomini (w dniu 13 października)

Kamerling

Agostino Spinola

Protoprezbiter

Matthäus Lang von Wellenburg

Protodiakon

Innocenzo Cibo

Wybory
Liczba głosowań

1

Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


35
11

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Alessandro Farnese
Przybrane imię: Paweł III

Śmierć Klemensa VII edytuj

Papież Klemens VII zmarł 25 września 1534, pozostawiając Kościół katolicki w dramatycznej sytuacji. W Europie coraz więcej zwolenników zdobywał protestantyzm, który stał się oficjalną religią w Szwecji i wielu krajach niemieckich, spór z królem Anglii Henrykiem VIII doprowadził do schizmy anglikańskiej, narastało zagrożenie tureckie zwł. dla Węgier, a bardzo niezręczne lawirowanie w konflikcie króla Francji Franciszka I z cesarzem Karolem V doprowadziło do złupienia Rzymu podczas sacco di Roma w 1527. Jednocześnie Klemens nie podejmował w Kościele żadnych reform.

Lista uczestników edytuj

W konklawe wzięło udział 35 z 46 żyjących kardynałów[1]

Dwudziestu elektorów mianował Klemens VII, trzynastu – Leon X, a po jednym – Juliusz II i Aleksander VI.

Nieobecni edytuj

11 kardynałów było nieobecnych:

Siedmiu mianował Klemens VII, trzech Leon X, a jednego Juliusz II.

Frakcje edytuj

W Świętym Kolegium wyróżniano trzy frakcje[3]:

  • Medycejska – Medici, Pucci, Salviati, Ridolfi, Cibo, Spinola, Grimaldi, Cupis, Cesi
  • Francuska – Lorraine, Tournon, Vendome, Veneur, Chambre, Coligny, Gaddi, Trivulzio, Sanseverino, Pisani
  • Cesarska – Merino, Quinones, Lang, Cles, Piccolomini, Cesarini, Carafa, Palmieri, Gonzaga, Doria, Campeggio, Accolti

Kardynałowie Farnese, Ferreri, Cornaro i Grimani byli uważani za neutralnych.

Konklawe edytuj

Konklawe 1534 było jednym z najkrótszych w historii. Mimo podziałów od początku zdecydowanym faworytem był kardynał biskup Ostii Alessandro Farnese, należący do Świętego Kolegium od 41 lat. Miał on oficjalne poparcie frakcji profrancuskiej, ale pozostałe dwie partie także skłaniały się ku niemu. Na jego korzyść przemawiał zaawansowany wiek (66 lat), w związku z czym nawet kardynałowie nie do końca przekonani do jego kandydatury lub samemu mający ambicje papieskie (np. kardynał Trivulzio) byli skłonni go poprzeć, licząc na pontyfikat „przejściowy”. Konklawe rozpoczęło się 11 października i już następnego dnia rano wybór Farnese był przesądzony. Nie sporządzono nawet tekstu kapitulacji wyborczej. Formalne głosowanie odbyło się rankiem 13 października i Alessandro Farnese został w nim wybrany jednogłośnie na papieża, przybierając imię Paweł III. 3 listopada odbyła się uroczysta inauguracja jego pontyfikatu[4].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sede Vacante 1534.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Od XIV do XVI wieku (a sporadycznie nawet i jeszcze później) rozpowszechniony był zwyczaj nazywania kardynałów (nawet w oficjalnych dokumentach) nie według ich imion i nazwisk, lecz według pseudonimów nawiązujących najczęściej do miejsca pochodzenia, diecezji lub kościoła tytularnego danego kardynała.
  3. ↑ Pastor, s. 6-9.
  4. ↑ Pastor, s. 6-14.

Bibliografia edytuj

  • Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. 11. Londyn: 1923. (ang.).

Uzupełniające źródła internetowe edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konklawe_1534&oldid=70404174”