Konkurs Piosenki Eurowizji 1966

europejski konkurs muzyczny oranizowany przez Europejską Unię Nadawców

11. Konkurs Piosenki Eurowizji 1966 odbył się 5 marca 1966 w hali Villa Louvigny w Luksemburgu[1].

Konkurs Piosenki Eurowizji 1966
Ilustracja
Informacje ogólne
Finał

5 marca 1966

Miejsce

Villa Louvigny,
Luksemurg (Luksemburg)

Nadawca

Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT)

Prowadzący

Josiane Shen

Występ interwałowy

Les Haricots Rouges

Uczestnicy
Łącznie

18 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10 jurorów, którzy mieli do dyspozycji po trzy punkty, które mogli podzielić na jedną, dwie lub trzy piosenki. Po zsumowaniu punktów pierwsze, drugie i trzecie miejsce otrzymywało, kolejno 5, 3 i 1 pkt. Jeśli tylko jedna piosenka otrzyma od jurorów punkty, dostawała 9 pkt, a jeśli wyróżnione zostały dwa utwory – 6 i 3 pkt.
Zero punktów

 Monako
 Włochy

Zwycięzca

 Austria

Reprezentant

Udo Jürgens

Piosenka

„Merci Chérie”

Muzyka

Udo Jürgen Bockelmann

Tekst

Udo Jürgen Bockelmann, Thomas Hörbiger

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1965 1967 ►

Konkurs wygrał Udo Jürgens, reprezentant Austrii z piosenką „Merci, Cherie”[2]. Utwór napisał we współpracy z Thomasem Horbigerem[3]. Reprezentanci Włoch i Monako nie zdobyli ani jednego punktu, zostając tzw. „nul-pointerami”[1].

Lokalizacja edytuj

Osobny artykuł: Luksemburg.

Na organizację konkursu w 1966 wybrano Villa Louvigny[1], czyli miejsce, gdzie wcześniej odbył się Konkurs Piosenki Eurowizji 1962[4]. Budynek służył jako siedziba nadawcy Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, poprzednika RTL Group. Znajduje się w Municipal Park, w dystrykcie Ville Haute.

Przebieg konkursu edytuj

W 1966 przywrócono zasadę mówiącą o obowiązku wykonywania konkursowych piosenek w języku narodowym[5].

W konkursie po raz pierwszy zaśpiewała ciemnoskóra artystka – Milly Scott, reprezentująca Holandię, która była także pierwszą osobą w historii konkursu korzystającą na scenie z przenośnego mikrofonu[1]. Reprezentująca Norwegię Åse Kleveland z kolei przełamała tradycję kobiet występujących na scenie, nie zakładając na tę okazję sukni, a spodnie[1].

Podczas próby generalnej reprezentant Włoch Domenico Modugno nie był zadowolony z gry orkiestry i zdenerwowany opuścił scenę. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, czy wystąpi podczas koncertu na żywo. Ostatecznie wykonał utwór „Dio, come ti amo” i zajął ostatnie miejsce z zerowym dorobkiem punktowym. Pomimo zajęcia słabej pozycji w klasyfikacji finałowej piosenka osiągnęła sukces komercyjny w Afryce Południowej[1].

Kraje uczestniczące edytuj

W konkursie wzięły udział nadawcy publiczni z 18 państw, które wystartowały również w finale konkursu w 1965[1].

Dwóch uczestników konkursu brało udział również w poprzednich konkursach. Domenico Modugno po raz trzeci reprezentował Włochy, wcześniej dwukrotnie zajmując miejsce na podium konkursów w 1958 i 1959. Austrię trzeci rok z rzędu reprezentował Udo Jürgens, finalista konkursów w 1964 i 1965.

Dyrygenci
 
Villa Louvigny, czyli miejsce organizacji 11. Konkursu Piosenki Eurowizji
Jean Roderès Hans Hammerschmid Arne Lamberth Ossi Runne
Franck Pourcel Rafael de Ibarbia Serra Dolf van der Linden Noel Kelehan
Mojmir Sepe Alain Goraguer Willy Berking Øivind Bergh
Jorge Costa Pinto Gert Ove Andersson Harry Rabinowitz Angelo Giacomazzi

Wyniki edytuj

Źródło: [1]

Lp. Kraj Język[24] Wykonawca Piosenka Miejsce Punkty
1   Niemcy niemiecki Margot Eskens „Die Zeiger der Uhr” 10 7
2   Dania duński Ulla Pia „Stop – mens legen er go” 14 4
3   Belgia francuski Tonia „Un peu se poivre, un peu de sel” 4 14
4   Luksemburg francuski Michèle Torr „Ce soir je t'attendais” 10 7
5   Jugosławia słoweński Berta Ambrož „Brez besed” 7 9
6   Norwegia norweski Åse Kleveland „Intet er nytt under solen” 3 15
7   Finlandia fiński Ann Christine „Playboy” 10 7
8   Portugalia portugalski Madalena Iglesias „Ele e Ela” 13 6
9   Austria niemiecki[25] Udo Jürgens Merci Chérie 1 31
10   Szwecja szwedzki Lill Lindfors i Svante Thuresson „Nygammal vals” 2 16
11   Hiszpania hiszpański Raphael „Yo soy aquél” 7 9
12   Szwajcaria francuski Madeleine Pascal „Ne vois-tu pas?” 6 12
13   Monako francuski Tereza Kesovija „Bien plus fort” 17 0
14   Włochy włoski Domenico Modugno Dio, come ti amo 17 0
15   Francja francuski Dominique Walter „Chez Nous” 16 1
16   Holandia niderlandzki Milly Scott „Fernando en Filippo” 15 2
17   Irlandia angielski Dickie Rock „Come Back to Stay” 4 14
18   Wielka Brytania angielski Kenneth McKellar „A Man Without Love” 9 8

Legenda:

     1. miejsce

Tabela punktacyjna
  Punkty[1]
Suma punktów Niemcy Dania Belgia Luksemburg Jugosławia Norwegia Finlandia Portugalia Austria Szwecja Hiszpania Szwajcaria Monako Włochy Francja Holandia Irlandia Wielka Brytania
Uczestnicy konkursu Niemcy 7 1 5 1
Dania 4 1 3
Belgia 14 5 3 1 5
Luksemburg 7 1 5 1
Jugosławia 9 3 1 5
Norwegia 15 1 3 3 3 5
Finlandia 7 3 3 1
Portugalia 6 1 5
Austria 31 5 5 5 1 1 3 5 3 3
Szwecja 16 5 5 5 1
Hiszpania 9 1 5 3
Szwajcaria 12 1 5 3 3
Monako
Włochy
Francja 1 1
Holandia 2 1 1
Irlandia 14 3 3 5 3
Wielka Brytania 8 3 5

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie edytuj

 
Udo Jürgens, zwycięzca konkursu

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1966 roku wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego festiwalu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej.

L.p. Państwo Sekretarz[26] Komentator[26] Nadawca
01   Niemcy Werner Veigel Hans-Joachim Rauschenbach ARD Deutsches Fernsehen[27]
02   Dania Bent Henius TBC DR TV
03   Belgia André Hagon Paule Herreman RTB
Herman Verelst BRT
04   Luksemburg Camillo Felgen Jacques Navadic[3] Télé-Luxembourg[3]
05   Jugosławia Dragana Marković Miloje Orlović Televizija Beograd
Mladen Delić Televizija Zagreb
Tomaž Terček Televizija Ljubljana
06   Norwegia Erik Diesen[28] Sverre Christophersen NRK i NRK P1[28]
07   Finlandia Poppe Berg[29] Aarno Walli TV-ohjelma 1
08   Portugalia Maria Manuela Furtado Henrique Mendes RTP
09   Austria Ernst Grissemann Emil Kollpacher ORF
10   Szwecja Edvard Matz[30] Sven Lindahl Sveriges Radio-TV i SR P1[31]
11   Hiszpania Margarita Nicola Federico Gallo TVE[32]
12   Szwajcaria Alexandre Burger Theodor Haller TV DRS
Georges Hardy TSR
Giovanni Bertini TSI
13   Monako TBC François Deguelt Télé Monte Carlo
14   Włochy Enzo Tortora Renato Tagliani Secondo Programma
15   Francja Claude Darget François Deguelt[3] Première Chaîne ORTF[3]
16   Holandia Herman Brouwer[33] Teddy Scholten Nederland 1[34]
17   Irlandia Frank Hall Brendan O’Reilly Telefís Éireann[35]
Kevin Roche Radio Éireann
18   Wielka Brytania Michael Aspel David Jacobs BBC1
John Dunn BBC Light Programme
  Czechosłowacja (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC Československá televize
  NRD (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC Deutscher Fernsehfunk
  Węgry (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC m1
  Maroko (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC SNRT
  Polska (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC TVP
  Rumunia (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC TVR1
  ZSRR (Kraj nieuczestniczący w konkursie) TBC CT USSR

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Eurovision Song Contest 1966. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-05-23].
  2. Glen Webb: 1966: Austria's finest hour. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv, 2012-08-25. [dostęp 2013-05-23].
  3. a b c d e Christian Masson: 1966 – Luxembourg. Songcontest.free.fr, 2012-06-10. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  4. Eurovision Song Contest 1962. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-04]. (ang.).
  5. General information and logo of the year. www.eurovision-contest.eu. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  6. Sam Cooper: Un peu de poivre, un peu de sel Tonia. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  7. Sam Cooper: Ce soir je t’attendais Michèle Torr. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  8. Sam Cooper: Ne vois-tu pas? Madeleine Pascal. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  9. Sam Cooper: Merci Chérie Udo Jürgens. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (niem.).
  10. Sam Cooper: Stop – mens legen er go’ Ulla Pia. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (duń.).
  11. Sam Cooper: Playboy Ann Christine. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fiń.).
  12. Sam Cooper: Chez nous Dominique Walter. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  13. Sam Cooper: Yo soy aquél Raphael. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (hiszp.).
  14. Sam Cooper: Fernando en Filippo Milly Scott. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (duń.).
  15. Sam Cooper: Come Back to Stay Dickie Rock. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  16. Sam Cooper: Brez besed Berta Ambrož. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (słoweń.).
  17. Sam Cooper: Bien plus fort Tereza Kesovija. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (fr.).
  18. Sam Cooper: Die Zeiger der Uhr Margot Eskens. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (niem.).
  19. Sam Cooper: Intet er nytt under solen Åse Kleveland. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (norw.).
  20. Sam Cooper: Ele e ela Madalena Iglésias. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (port.).
  21. Sam Cooper: Nygammal vals Lill Lindfors & Svante Thuresson. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (suahili).
  22. Sam Cooper: A Man Without Love Kenneth McKellar. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  23. Sam Cooper: Dio, come ti amo Domenico Modugno. [w:] 4 Lyrics [on-line]. 4lyrics.eu. [dostęp 2013-05-23]. (wł.).
  24. 1966 – 11th edition. [w:] Diggiloo [on-line]. diggiloo.net. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  25. Piosenka zawiera też kilka zwrotów w języku francuskim.
  26. a b The Eurovision Song Contest. imdb.com. [dostęp 2013-05-23]. (ang.).
  27. Rau, Oliver (OGAE Germany)
  28. a b Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
  29. Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-23].
  30. Infosajten.com. Infosajten.com. [dostęp 2013-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-18)].
  31. Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna [„Melodifestivalen through time”] (2006), s. 60. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
  32. FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010. Eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)].
  33. „Teddy Scholten geeft commentaar op het Eurovisie Songfestival”, Limburgsch Dagblad, 25 February 1966
  34. Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. (duń.).
  35. The Eurovision Song Contest (1966) - Full Cast & Crew - IMDb [online], www.imdb.com [dostęp 2017-11-24].

Linki zewnętrzne edytuj