Konradów (województwo opolskie)
Konradów (niem. Dürr Kunzendorf[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Głuchołazy[4][5]. Położona jest na pograniczu Gór Opawskich i Przedgórza Głuchołasko-Prudnickiego.
| wieś | |
 Kościół | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
320–400[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
952 [1] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-340[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ONY |
| SIMC |
0494700 |
Położenie na mapie gminy Głuchołazy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nyskiego  | |
 50°17′45″N 17°24′06″E/50,295833 17,401667
| |
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Konradów, po jej zniesieniu w gromadzie Głuchołazy. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
W Konradowie znajdują się m.in.: dawne gospodarstwo PGR, obecnie prywatne PPHU „Starpol” Sp. z o.o.[6], 2 sklepy, zajazd „Zagroda”, 2 gospodarstwa agroturystyczne: „Kamila” i „Pod Wierzbą”[7] oraz rzymskokatolicki kościół filialny pw. Chrystusa Króla, wybudowany w 1937 roku[8].
Nazwa edytuj
12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Konradów[3].
Integralne części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0494717 | Kletnik | część wsi |
| 0494730 | Kolonia Kaszubska | przysiółek |
| 0494752 | Skowronków | przysiółek |
| 0494723 | Starowice | część wsi |
Historia edytuj
16 czerwca 1933 r. w miejscowości mieszkało 1170 osób, a 17 maja 1939 r. – 1260 osób[9].
Na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 zostały utworzone miejsca odosobnienia, więzienia i ośrodki pracy przymusowej dla „hitlerowskich zbrodniarzy oraz zdrajców narodu polskiego”. Obóz pracy nr 117 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło w Konradowie[10].
W latach 1947–1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. 16 maja 1991 roku strażnica została przejęta przez Straż Graniczną i funkcjonowała do 1 stycznia 2003 roku, kiedy to została rozformowania.
W 1976 roku odkryto w miejscowości podziemne zasoby wód mineralnych[1].
Sport edytuj
We wsi funkcjonował klub piłkarski LZS Polkon Konradów[11]. W 2005, z okazji 60. rocznicy istnienia Podokręgu Związku Piłki Nożnej w Prudniku, klub otrzymał pamiątkowy puchar[12].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Głuchołazy – Sołectwo Konradów – (320 – 400 m n.p.m.), niem. Dürr-Kunzendorf. Urząd Miejski w Głuchołazach, 2006-05-01. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 501 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ KRS 0000047057 PRZEDSIĘBIORSTWO PRODUKCJI HANDLU I USŁUG STARPOL SP. Z O.O.. 2009-03-23. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
- ↑ Głuchołazy – Baza noclegowa w Konradowie. Urząd Miejski w Głuchołazach, 2006-05-01. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)]. (pol.).
- ↑ Alfabetycznie. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
- ↑ Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Oberschlesien, Kreis Neisse. 2006. [dostęp 2013-03-27]. (niem.).
- ↑ Okupacja w imię sojuszu. Armia sowiecka w Polsce 1944-1956 (fragmenty), „forumemjot”, 9 maja 2012 [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-08] (pol.).
- ↑ Polkon Konradów, www.90minut.pl [dostęp 2023-09-05].
- ↑ Janusz Stefanko, Damian Wicher, Jubileusz Podokręgu, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 48 (783), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 30 listopada 2005, s. 19, ISSN 1231-904X.
Bibliografia edytuj
- Staffa Marek (red.), Góry Opawskie. Słownik Geografii Turystycznej Sudetów; Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 2008, s. 142–144.