Konrad Sadowski
Konrad Sadowski (ur. 19 lutego 1902 w Suchedniowie, zm. 1960 w Toronto, Kanada) – polski i kanadyjski artysta ceramik, kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki |
ceramika |
Życiorys edytuj
Ukończył studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie na zlecenie polskiego rządu wyjechał do Brazylii, w stanie Parana nauczał dzieci polskich emigrantów fizyki. Swoją żonę Krystynę poznał, gdy powierzono mu poinformowanie jej o śmierci matki oraz przyznaniu medalu za gobelin, który wystawiła w Paryżu[1]. W 1939 wrócili do Polski.
Po wybuchu II wojny światowej wyruszyli na wschód, a następnie przez Węgry przedostali się do Paryża. W 1940 r., po wkroczeniu do Francji wojsk niemieckich, wyjechali do Algierii, a następnie we wrześniu 1940 do Londynu, gdzie Konrad Sadowski został pilotem Polskich Sił Powietrznych[2]. Miał numer służbowy RAF P-0863[3]. Równocześnie razem z żoną organizowali na zlecenie polskiego rządu na uchodźstwie wystawy artystyczne.
W 1947 wyjechali ponownie do stanu Parana w Brazylii, gdzie otworzyli studio artystyczne, a Konrad mógł skupić się na tworzeniu ceramiki. Ich prace uczestniczyły wystawach zbiorowych, wiele z nich otrzymało wyróżnienia, jednym z nich było zaproszenie do uczestnictwa w wystawie w Rio de Janeiro. Krystyna Sadowska wystawiła tam gobelin pt. „Marzenie o Kanadzie”, który zwrócił uwagę delegacji rządowej z Kanady. Sadowscy otrzymali zaproszenie do Kanady, zamieszkali w Nowej Szkocji, prowadzili wykłady z ceramiki w Halifaxie. Po roku przenieśli się do Indian Harbour, gdzie założyli studio malarskie i ceramiczne, które odwiedził dyrektor Ontario College of Art L. C. Panton. Zafascynowany ich twórczością zaproponował wyjazd do Toronto i pracę w prowadzonej przez niego szkole. Od 1953 Konrad nauczał garncarstwa i technik wypalania, otworzyli studio w Aurorze, gdzie tworzyli, latem powracali do Indian Harbour. Konrad Sadowski skupił się na manipulacji formą, glazurą, politurą oraz technikami wypalania.
Przypisy edytuj
- ↑ Maciej Masłowski: „Krystyna i Konrad Sadowscy” Culture Avenue, 13 grudnia 2017. gazetagazeta.com. [dostęp 2018-06-28].
- ↑ Konrad Sadowski, Lista Krzystka.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 501.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Katarzyna Szrodt „Powojenna emigracja polskich artystów do Kanady – rozwój życia artystycznego w nowej rzeczywistości w latach 40. i 50. XX wieku: (zarys problematyki w świetle prasy kanadyjskiej)” Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty 1-2 (12-13)/2010, s. 242–270
- „Pani Krysia” O żonie – Krystynie Sadowskiej opowiada Stefan Siwiński. Culture Avenue 1 marca 2017
- „Krystyna and Konrad Sadowski” Art Gallery of Nova Scotia Halifax 2014
- Maciej Masłowski: Krystyna i Konrad Sadowscy, „Culture Avenue”, 13 grudnia 2017 (data dostępu = 2018-06-28) – zob.: http://www.cultureave.com/krystyna-i-konrad-sadowscy/