Konstanty Damrot

poeta i działacz górnośląski, duchowny katolicki

Konstanty Damrot (niem. Constantin Damroth[1]) ps. Czesław Lubiński (ur. 13 września 1841 w Lublińcu, zm. 5 marca 1895 w Pilchowicach k. Gliwic) – duchowny katolicki, poeta, pisarz i działacz górnośląski.

Konstanty Damrot
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 września 1841
Lubliniec

Data i miejsce śmierci

5 marca 1895
Pilchowice

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Diecezja wrocławska

Prezbiterat

1867

Życiorys edytuj

Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Lublińcu jako syn Konstantego oraz Karoliny z domu Jüttner. O jego edukację zadbał krewny, ks. Juliusz Jüttner, który umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w Paradyżu (obecna nazwa tej miejscowości: Gościkowo). Damrot zdał maturę w 1862 w gimnazjum w Opolu. Następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W czasie studiów był aktywnym członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego oraz Koła Górnoślązaków, które przekształcił w Towarzystwo Polskich Górnoślązaków. W 1864 przeniósł się na Wydział Teologiczny, lecz wkrótce został wcielony do wojska i wziął udział w wojnie duńsko-pruskiej[2].

W 1867 roku otrzymał święcenia kapłańskie i objął wikariat w Opolu. W 1870 przeniósł się do Kościerzyny na Pomorzu, gdzie przez 13 lat pełnił funkcję dyrektora Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego[3]. W 1884 powrócił na Górny Śląsk i pracował na stanowisku dyrektora Seminarium Nauczycielskiego w Opolu. Był czynnym członkiem Związku Opolskiej Inteligencji Philomatia.

Przyjaźnił się z Karolem Miarką starszym. W 1891 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Pilchowicach, gdzie zmarł.

Twórczość edytuj

Konstanty Damrot publikował swoje dzieła pod pseudonimem Czesław Lubiński, dzięki czemu uniknął prześladowań ze strony władz pruskich. Książka Szkice z ziemi i historii Prus Królewskich wydana w Gdańsku w roku 1886 wzbudziła niepokój władz, które nie mogąc zidentyfikować autora, osadziły w więzieniu wydawcę „za wyszydzanie kościoła protestanckiego, obrazę rejencji oraz podsycanie nienawiści plemiennej” oraz skonfiskowały cały nakład książki[4].

Poezje Damrota ukazywały się w kalendarzach oraz czasopismach, m.in. w „Chacie”, „Dzienniku Chicagoskim” i „Pielgrzymie”. Był autorem popularnej pieśni patriotycznej „Długo nasz Śląsk ukochany...” śpiewanej na melodię polskiego hymnu narodowego oraz antybismarckowskiej fraszki „Przemoc i prawo”.

Dzieła edytuj

Zbiory poetyckie edytuj

Książki religijne edytuj

Historia edytuj

Upamiętnienie edytuj

Patron szkół podstawowych w Lubecku (okolice Lublińca) i w Rudzie Śląskiej oraz ulic w:

Przypisy edytuj

  1. Bazy Biblioteki Narodowej. Baza: Przewodnik Bibliograficzny.
  2. Jerzy Oleksiński, I nie ustali w walce, Warszawa: Nasza Księgarnia, 1980, s. 171, ISBN 83-10-07610-X, OCLC 830955231.
  3. „Literatura Polska. Przewodnik encyklopedyczny” Tom I, PWN, Warszawa 1984, ISBN 83-01-01520-9 hasło Konstanty Damrot, str. 176.
  4. Jerzy Oleksiński, I nie ustali w walce, Warszawa: Nasza Księgarnia, 1980, s. 174, ISBN 83-10-07610-X, OCLC 830955231.
  5. Konstanty Damrot, Dzieje biblijne Starego i Nowego Testamentu dla szkół katolickich, wyd. impr. 1923 [online], polona.pl [dostęp 2020-10-24].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj