Konstantyn IV

Konstantyn IV (gr. Κωνσταντίνος, ur. 649, zm. 685) – cesarz bizantyjski w latach 668–685.

Konstantyn IV

Basileus tōn Romaiōn Cesarz Rzymian
Cesarz bizantyński
Okres	od 668 do 685
Poprzednik	Konstans II
Następca	Justynian II Rhinotmetos
Dane biograficzne
Dynastia	heraklijska
Data urodzenia	649
Data śmierci	685
Ojciec	Konstans II
Matka	Fausta
Żona	Anastazja
Dzieci	Justynian II Rhinotmetos Herakliusz
Moneta

Był najstarszym synem cesarza Konstansa II i jego żony Fausty. Ojciec uczynił go współcesarzem w 654. Po śmierci ojca pokonał uzurpatora Meziziosa. Początkowo współrządził z braćmi Teodozjuszem i Herakliuszem. W 681 roku usunął ich i skazał na karę hańbiącą obcięcia nosa. Ostatecznie po pięcioletnich (674–678) walkach obronił Konstantynopol przed Arabami (podczas tego oblężenia Bizantyjczycy zastosowali pierwszy raz słynny ogień grecki). Rozbił ich flotę i zawarł z nimi pokój, który został odnowiony w 685 roku. W 681 roku. zawarł pokój z Protobułgarami, którzy przekroczyli Dunaj i osiedlili się na ziemiach dzisiejszej Dobrudży. Data ta jest uważana za początek istnienia państwa bułgarskiego. Z inicjatywy Konstantyna IV zwołano w 680 roku sobór konstantynopolitański III.

Jego żoną była Anastazja, Konstantyn IV miał z nią co najmniej dwóch synów:

• Justyniana II, kolejnego cesarza,
• Herakliusza.