Konstantyn IV
Konstantyn IV (gr. Κωνσταντίνος, ur. 649, zm. 685) – cesarz bizantyjski w latach 668–685.
| ||||
| ||||
| ||||
| Cesarz bizantyński | ||||
| Okres | od 668 do 685 | |||
| Poprzednik | Konstans II | |||
| Następca | Justynian II Rhinotmetos | |||
| Dane biograficzne | ||||
| Dynastia | heraklijska | |||
| Data urodzenia | 649 | |||
| Data śmierci | 685 | |||
| Ojciec | Konstans II | |||
| Matka | Fausta | |||
| Żona | Anastazja | |||
| Dzieci | Justynian II Rhinotmetos Herakliusz | |||
| Moneta | ||||
| ||||
Był najstarszym synem cesarza Konstansa II i jego żony Fausty. Ojciec uczynił go współcesarzem w 654. Po śmierci ojca pokonał uzurpatora Meziziosa. Początkowo współrządził z braćmi Teodozjuszem i Herakliuszem. W 681 roku usunął ich i skazał na karę hańbiącą obcięcia nosa. Ostatecznie po pięcioletnich (674–678) walkach obronił Konstantynopol przed Arabami (podczas tego oblężenia Bizantyjczycy zastosowali pierwszy raz słynny ogień grecki). Rozbił ich flotę i zawarł z nimi pokój, który został odnowiony w 685 roku. W 681 roku. zawarł pokój z Protobułgarami, którzy przekroczyli Dunaj i osiedlili się na ziemiach dzisiejszej Dobrudży. Data ta jest uważana za początek istnienia państwa bułgarskiego. Z inicjatywy Konstantyna IV zwołano w 680 roku sobór konstantynopolitański III.
Jego żoną była Anastazja, Konstantyn IV miał z nią co najmniej dwóch synów:
- Justyniana II, kolejnego cesarza,
- Herakliusza.
