Konsulat – okres rządów we Francji od zamachu 18 brumaire’a roku VIII (9 listopada 1799) zorganizowanego przez Napoleona Bonapartego do czasu wprowadzenia przez Napoleona I Cesarstwa 18 maja 1804 (uchwalenie cesarstwa przez Senat; 2 grudnia 1804 Napoleon się koronuje). Konsulat jest tym samym określeniem najwyższego organu władzy publicznej we Francji tego okresu, pełniącego funkcję głowy państwa i rządu. Władzę sprawowali wówczas trzej konsulowie z kadencją dziesięcioletnią. Faktycznie władza spoczywała na pierwszym konsulu – Napoleonie (po plebiscycie w 1802 dożywotni konsul), dwóch pozostałych konsulów miało głos doradczy[1].

Trzech konsulów w okresie 1799–1804 (od lewej): Cambacérès, Bonaparte, Lebrun

Konsulowie

edytuj

Instytucje francuskie okresu konsulatu

edytuj

W okresie Konsulatu powstały instytucje i urzędy, które przyczyniły się do unowocześnienia państwa i które utrzymują się we Francji – choć nie bez zmian – do dziś: Bank Francji, Rada Stanu, prefekci, podprefekci, merowie, Kodeks Napoleona.

Przypisy

edytuj
  1. konsulat, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-06-12].