Kontrgambit – określenie debiutu, w którym stroną ofiarującą materiał jest zawodnik grający czarnymi bierkami. Do XIX w. nazwę kontrgambit używano w odniesieniu do otwarcia, w którym jedna ze stron na kontynuację gambitową odpowiadała w taki sam sposób. Poniżej podano przykłady kontrgambitów.

Kontrgambit Albina

edytuj
  • 1.d4 d5 2.c4 e5

Kontrgambit Falkbeera

edytuj
abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Falkbeera (C31-32)

Kontrgambit Falkbeera powstaje po posunięciach 1.e4 e5 2.f4 d5.

Nazwa kontrgambitu pochodzi od Ernsta Falkbeera, który zastosował go w Wiedniu w 1850 r. podczas meczu z Karlem Hamppem, choć posunięcia prowadzące do kontrgambitu znane były już Greco w 1620 roku.

Kontrgambit Gianutio

edytuj
  • 1.e4 e5 2.f4 e:f4 3.Sf3 f5

Kontrgambit Lembergera

edytuj
  • 1.d4 d5 2.e4 d:e4 3.Sc3 3.e5

Kontrgambit Lopeza

edytuj
abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Lopeza (C41)

Kontrgambit Lopeza – rzadki wariant obrony Philidora oznaczony kodem ECO C41, powstający po posunięciach 1.e4 e5 2.Sf3 d6 3.Gc4 f5

Jeszcze rzadziej grany niż kontrgambit Philidora. Wyjściowa pozycja kontrgambitu Lopeza może również powstać z gambitu łotewskiego: 1.e4 e5 2.Sf3 f5 3.Gc4 d6.

Kontrgambit Philidora

edytuj
abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Philidora (C41)

Kontrgambit Philidora – oznaczony kodem ECO C41 i powstający po posunięciach 1.e4 e5 2.Sf3 d6 3.d4 f5 wariant obrony Philidora, który proponowany był przez samego Philidora jako najkorzystniejszy dla czarnych sposób prowadzenia gry.

Ocena ta nie była jednak prawidłowa, gdyż białe dysponują kilkoma dobrymi kontynuacjami, które zapewniają im przewagę (np. 4.d:e5 f:e4 5.Sg5 d5 6.e6! lub 4.Gc4 f:e4 5.S:e5!).

Kontrgambit Winawera

edytuj
  • 1.d4 d5 2.c4 c6 3.Sc3 e5

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj