Kontrgambit – określenie debiutu, w którym stroną ofiarującą materiał jest zawodnik grający czarnymi bierkami. Do XIX w. nazwę kontrgambit używano w odniesieniu do otwarcia, w którym jedna ze stron na kontynuację gambitową odpowiadała w taki sam sposób. Poniżej podano przykłady kontrgambitów.

Kontrgambit Albina edytuj

  • 1.d4 d5 2.c4 e5

Kontrgambit Falkbeera edytuj

abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Falkbeera (C31-32)

Kontrgambit Falkbeera powstaje po posunięciach 1.e4 e5 2.f4 d5.

Nazwa kontrgambitu pochodzi od Ernsta Falkbeera, który zastosował go w Wiedniu w 1850 r. podczas meczu z Karlem Hamppem, choć posunięcia prowadzące do kontrgambitu znane były już Greco w 1620 roku.

Kontrgambit Gianutio edytuj

  • 1.e4 e5 2.f4 e:f4 3.Sf3 f5

Kontrgambit Lembergera edytuj

  • 1.d4 d5 2.e4 d:e4 3.Sc3 3.e5

Kontrgambit Lopeza edytuj

abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Lopeza (C41)

Kontrgambit Lopeza – rzadki wariant obrony Philidora oznaczony kodem ECO C41, powstający po posunięciach 1.e4 e5 2.Sf3 d6 3.Gc4 f5

Jeszcze rzadziej grany niż kontrgambit Philidora. Wyjściowa pozycja kontrgambitu Lopeza może również powstać z gambitu łotewskiego: 1.e4 e5 2.Sf3 f5 3.Gc4 d6.

Kontrgambit Philidora edytuj

abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Kontrgambit Philidora (C41)

Kontrgambit Philidora – oznaczony kodem ECO C41 i powstający po posunięciach 1.e4 e5 2.Sf3 d6 3.d4 f5 wariant obrony Philidora, który proponowany był przez samego Philidora jako najkorzystniejszy dla czarnych sposób prowadzenia gry.

Ocena ta nie była jednak prawidłowa, gdyż białe dysponują kilkoma dobrymi kontynuacjami, które zapewniają im przewagę (np. 4.d:e5 f:e4 5.Sg5 d5 6.e6! lub 4.Gc4 f:e4 5.S:e5!).

Kontrgambit Winawera edytuj

  • 1.d4 d5 2.c4 c6 3.Sc3 e5

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj