Kopacze (obwód miński)

wieś na Białorusi

Kopacze (biał. Капачы, ros. Копачи) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Chożów.

Kopacze
Капачы
Копачи
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Chożów

Populacja (2009)
• liczba ludności


94[1]

Kod pocztowy

222334

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kopacze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kopacze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kopacze”
Ziemia54°13′35″N 26°47′27″E/54,226389 26,790833

Historia edytuj

W czasach zaborów w gminie Połoczany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wołożyńskim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Połoczany[3].

W 1931 w 56 domach zamieszkiwało 286 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Oborku i prawosławnej w Hruzdowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Połoczanach[5].

Przynależność państwowa i administracyjna edytuj

Uwagi edytuj

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
  2. de facto do 1939

Przypisy edytuj

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Kopacze, wieś, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 118.
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 749.

Bibliografia edytuj