Wikipedia

Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”

Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy” (do 1922 roku Louisensglück[3]) – kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w pobliżu osady Borki[4] w Roździeniu[5], będącym obecnie częścią dzielnicy Szopienice-Burowiec w Katowicach, działająca w latach 1838–1939.

Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Data założenia

26 czerwca 1838[1]

Data likwidacji

22 sierpnia 1939[2]

Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy””
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy””
Ziemia50°16′30,3″N 19°05′33,7″E/50,275083 19,092694

Historia edytuj

Eksploatację węgla kamiennego w kopalni rozpoczęto na polu górniczym nadanym 26 czerwca 1838 roku pod nazwą Louisensglück. Eksploatowała również pole górnicze Guter Traugott (nadanie 26 kwietnia 1839 roku)[5]. Należała początkowo do mistrza murarskiego z Dębu Józefa Heintzego[3], sztychmistrza Traugotta Krauta i wdowy po aptekarzu z Mysłowic, Henrietty Fengler. W 1873 roku wydobyto w niej 232 861 ton węgla kamiennego, a od 1874 zakład eksploatował również pole górnicze Neue Louisensglück. Kopalnia była eksploatowana z przerwami i przy zmieniających się właścicielach gwarectwa do 1894 roku, kiedy to została zatopiona[5].

W 1922 roku gwarectwo i nieczynna kopalnia zmieniły nazwę na polskie tłumaczenie niemieckiej, czyli Szczęście Luizy[3]. Dziesięć lat później, w 1932 roku powstała spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie Szczęście Luizy[4]. Eksploatację w kopalni wznowiono rok później, w 1933 roku. Początkowo zakład prowadziła spółka dzierżawiąca prawo wydobywania węgla od gwarectwa (właścicieli), a w 1938 roku większość udziałów gwarectwa nabył większościowy udziałowiec spółki – Chil Rechnic, prowadzący kilka niewielkich kopalni. W tym czasie wydobywano w niej ok. 40 tysięcy ton węgla rocznie (41 131 t w 1938 roku). W latach 1937–1938 kopalnia występowała przejściowo pod nazwą Jadwiga. 22 sierpnia 1939 roku, na skutek awarii głównej pompy, kopalnia została zatopiona. Eksploatacji w kopalni już nie wznowiono[5].

Na terenach dawnej kopalni, przy ul. Korczaka 76c, powstał zakład produkcji ekogroszku[4][6].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Data nadania kopalni.
  2. ↑ Data zalania kopalni.
  3. ↑ a b c Lech Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice: Oficyna „Artur”, 1996, s. 220, ISBN 83-905115-0-9.
  4. ↑ a b c Adam Frużyński, Grzegorz Grzegorek, Piotr Rygus, Kopalnie i huty Katowic, Katowice: Wydawnictwo „Prasa i Książka” Grzegorz Grzegorek, 2017, s. 99, ISBN 978-83-63780-23-4 (pol.).
  5. ↑ a b c d Jerzy Jaros (red.), Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich, Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984, s. 100, ISBN 83-00-00648-6.
  6. ↑ Skład "W-Handel 2": Kontakt. www.w-handel.pl. [dostęp 2020-10-20]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kopalnia_Węgla_Kamiennego_„Szczęście_Luizy”&oldid=72357950”