Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice

zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego w Bytomiu-Miechowicach

Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice (do 1945 roku niem. Preussengrube) – kopalnia węgla kamiennego w Bytomiu-Miechowicach, która funkcjonowała jako samodzielny zakład od 1902 do 1996 roku, kiedy to została połączona z Kopalnią Węgla Kamiennego Bobrek.

Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice
Preussengrube
Ilustracja
Kopalnia Preussen na pocztówce
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Bytom

Adres

ul. Racjonalizatorów 52

Data założenia

1900

Data likwidacji

1996 (połączenie z KWK Bobrek)

Położenie na mapie Bytomia
Mapa konturowa Bytomia, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice”
Ziemia50°21′08″N 18°50′11″E/50,352222 18,836389

Historia

edytuj
 
Kopalnia Preussen na pocztówce (około 1913)
 
Zabudowania szybu Zachodniego (2012)
 
Zabudowania szybu Ignacy (2019)

Budowę kopalni w Miechowicach rozpoczęto w 1899 roku. Została utworzona w 1900 roku przez połączenie kilku pól górniczych i była własnością Franza Huberta von Tiele-Wincklera (zob. Tiele-Wincklerowie). Wydobycie węgla rozpoczęto w 1902 roku[1]. Do 1945 roku kopalnia nosiła nazwę Preussen. Od 1945 roku weszła w skład Zabrzańskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego.

Od 27 lipca 1945 roku przy kopalni działał obóz pracy przymusowej, powołany przez polskie komunistyczne władze. Przebywali w nim, pracując niewolniczo jeńcy z armii niemieckiej, uznana za niemiecką miejscowa ludność cywilna oraz więźniowie polityczni[2][3].

W 1993 roku w kopalni doszło do silnego wstrząsu, w wyniku którego zginęło 6 górników, co upamiętniono pomnikiem. W ramach procesu restrukturyzacji w 1996 roku kopalnia została połączona z kopalnią Bobrek[4] pod wspólną nazwą Bobrek-Miechowice. W 1999 roku kopalnia Bobrek-Miechowice została postawiona w stan likwidacji, a na jej bazie powstał Zakład Górniczy Bytom III. W 2005 roku większość szybów i budynków została zlikwidowana, pozostawiono m.in. szyb Ignacy[5]. Na pokopalnianym terenie doszło w tym czasie do wypadków, którym uległy osoby zbierające złom[6].

22 marca 2017 roku budynki szybu Zachodniego zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego[7].

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984, s. 76. ISBN 83-00-00648-6.
  2. Miroszewski Kazimierz: Obozy pracy przymusowej w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w latach 1945-1949. W: Bytomskie martyrologium powojennych lat 1945-1956. Ofiary komunistycznego terroru i ich pomnik. Jan Drabina (red.). Bytom: Urząd Miejski w Bytomiu, 2009, s. 85. ISBN 978-83-922322-9-2.
  3. Lipiec [online], Urząd Miejski w Bytomiu [dostęp 2022-12-27] (pol.).
  4. Janusz Marek. Uwarunkowania i przebieg procesu likwidacji kopalń węgla kamiennego. „Studia Ekonomiczne”, s. 277, 2006. Akademia Ekonomiczna w Katowicach. ISSN 2083-8603. 
  5. Adam Kubacz: Kopalnia „Preussengrube” (potem kopalnia „Miechowice”). [w:] Historia Miechowic (gazetamiechowic.pl) [on-line]. [dostęp 2019-07-16].
  6. Życie Bytomskie: Kradli złom, zginęli na miejscu. [dostęp 2008-08-28]. (pol.).
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 25 [dostęp 2017-08-28].

Bibliografia

edytuj