Kopanica (Piława Górna)
Kopanica (niem. Haunold[1]) – dzielnica miasta Piława Górna w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim.
| Część miasta Piławy Górnej | |
 Krzyż w dzielnicy Kopanica | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Piławy Górnej |
1 stycznia 1956 |
| SIMC |
0984500 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 74 |
| Kod pocztowy |
58-240 |
| Tablice rejestracyjne |
DDZ |
Plan Kopanicy
| |
Położenie na mapie Piławy Górnej  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego  | |
 50°40′19″N 16°46′50″E/50,671944 16,780556
| |
Położenie i nazwa edytuj
Kopanica leży w południowo-wschodniej części Piławy Górnej na wysokości ok. 310-320 m n.p.m., u zachodniego podnóża Wzgórz Gumińskich. Wiedzie do niej ul. Stefana Okrzei, a także ul. Bolesława Chrobrego. Od centrum miasta dzielnicę oddziela, otwarta w 1858, linia kolejowa Dzierżoniów-Ząbkowice Śląskie. Przez Kopanicę wiedzie także nieczynna już trasa Kobierzyce-Piława Górna.
W średniowieczu stykały się tu historyczne granice księstw: świdnickiego, ziębickiego i brzeskiego. Obecnie blisko tego obszaru przebiega granica powiatu dzierżoniowskiego i ząbkowickiego. Z tej części miasta można udać się do Przerzeczyna-Zdroju, a także do Brodziszowa, Zwróconej i dalej do Ząbkowic Śląskich.
Polska nazwa Kopanica wywodzi się prawdopodobnie od słowa kopa, oznaczającego górę czy wzniesienie. Podobną etymologię ma niemiecka nazwa Haunold. Dzielnica ta jest najwyżej położoną częścią miasta.
.JPG)
Historia edytuj
Pierwsza wzmianka o wsi Haunold pochodzi z 1375. Była to mała osada, granicząca z dużym majątkiem Oberhof. Przez setki lat wieś przechodziła z rąk do rąk, zmieniając swoich właścicieli. Wśród nich byli m.in. Friedrich von Seydlitz czy Konrad von Burgsdorf. Od 1825 Haunold był częścią majoratu w Kleutsch. W tym czasie rozwijał się jako osada tkacka.
Po II wojnie światowej wsi nadano polską nazwę Kopanica. W latach 1945-1954 w gminie Zwrócona w powiecie ząbkowickim w woj. wrocławskim. W październiku 1954 Kopanica (wraz z Kośminem, Kalinowem i Piławą Górną) weszła w skład nowo utworzonej gromaday Piława Górna w powiecie dzierżoniowskim[2]. 1 stycznia 1956 gromadzie Piława Górna nadano status osiedla[3], co oznaczyło, że Kopanica stała się częścią tej skonsolidowanej jednostki, a więc w praktyce została włączona do Piławy Górnej[3]. 18 lipca 1962 osiedle Piława Górna otrzymało status miasta[4].
Przemysł edytuj
Na początku XX wieku wybudowano tu fabrykę maszyn i narzędzi rolniczych, przekształconą w czasie wojny na fabrykę konserw jarzynowych. Obecnie, oprócz kilku gospodarstw, funkcjonują tu zakłady kamieniarskie.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ https://web.archive.org/web/20171103075303/http://www.verwaltungsgeschichte.de/reichenbach.html - archiwalne niemieckie urzędowe zestawienie miejscowości przedwojennego powiatu dzierżoniowskiego
- ↑ Uchwała Nr 12/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu dzierżoniowskiego; w ramach Zarządzenia nr 13 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 20 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 9, Poz. 71)
- ↑ a b Dz.U. z 1955 r. nr 45, poz. 299
- ↑ Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188
Bibliografia edytuj
- Z nami czy obok nas. Wielokulturowość Ziemi Dzierżoniowskiej. Ewa Chabros (red.), Beata Gil (red.), Janina Rząsa (red.), Dzierżoniów: „Edytor”, 2003, ISBN 83-915840-5-4, OCLC 749317288.
- Gerhard Meyer: Gnadenfrei. Eine Herrnhuter Siedlung des schlesischen Pietismus im 18. Jahrhundert. Hamburg 1950.
- Max Moritz Meyer: Berufen zur Verkündigung: Ein Herrnhuter Beitrag aus Peilau, Gnadenfrei, Niesky u. Gnadenfeld zur Geistes- u. Kulturgeschichte Schlesiens, München 1961 - autor opisuje swoje dzieciństwo w Piławie Górnej (Gnadenfrei) pod koniec XIX wieku.
- Richard Schueck: Vergangenheit und Gegenwart von Peilau-Gnadenfrei, Reichenbach in Schlesien, 1911.
- Birgit A. Schulte: Die schlesischen Niederlassungen der Herrnhuter Brüdergemeine Gnadenberg, Gnadenfrei und Gnadenfeld – Beispiele einer religiös geprägten Siedlungsform. Insingen bei Rothenburg o.d.T. 2005, ISBN 3-7686-3502-3.
- Strona UM Piława Górna