Koprowe Czuby (słow. Kôprovský chrbát) – skalne czuby w grani pomiędzy Wyżnią (2148 m) i Niżnią Koprową Przełęczą (2094 m) w słowackich Tatrach Wysokich. Znajdują się w głównej grani odnogi Krywania oddzielającej Dolinę Hlińską od Doliny Mięguszowieckiej[1]. Odcinek tej grani ma długość około 0,5 km. Wszystkie czuby są łatwo osiągalne z przełęczy[1].

Widok z Doliny Hlińskiej
Koprowe Czuby od strony Doliny Hińczowej

Arno Puškáš wyróżnił i nazwał trzy czuby i dwie przełączki między nimi:

  • Wschodnia Koprowa Czuba (Východný kôprovský hrb, 2146 m),
  • Wschodnia Koprowa Przehyba (Východná Kôprovská priehyba, 2115 m),
  • Pośrednia Koprowa Czuba (Prostredný kôprovský hrb, 2128 m),
  • Zachodnia Koprowa Przehyba (Západná Kôprovská priehyba, 2107 m),
  • Zachodnia Koprowa Czuba (Západný kôprovský hrb, 2120 m)[2].

Północno-zachodnie stoki czub i przełączek opadają do Doliny Hlińskiej, południowo-zachodnie do Doliny Hińczowej lub Dolinki Szataniej. Z przełączek między czubami na obydwie strony opadają łatwe do przejścia, trawiaste żleby, nie prowadzi przez nie szlak turystyczny, ale rejon ten udostępniony jest do uprawiania taternictwa. Przejście granią Koprowych Czub z północnego wschodu na południowy zachód to 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 25 min[1].

Pierwsze odnotowane wejście: Gyula Hefty i Gyula Komarnicki zimą, 21 kwietnia 1912 r.[3]. Wcześniej bywali na Koprowych Czubach koziarze, a być może także turyści[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
  2. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  3. Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954, s. 22–28