Wikipedia

Koprowy Wierch

Koprowy Wierch (niem. Dillenspitze, słow. Kôprovský štít, węg. Kapor-csúcs[1]) – szczyt o wysokości 2366 m[2] w słowackiej części Tatr Wysokich. Wcześniejsze źródła podawały wysokości 2367 m[3][4] lub 2363 m[5].

Koprowy Wierch
Kôprovský štít
Ilustracja
Wierzchołek Koprowego Wierchu
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2366 m n.p.m.

Wybitność

136 m

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Koprowy Wierch”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Koprowy Wierch”
Ziemia49°10′56,5″N 20°02′53,5″E/49,182361 20,048194
Multimedia w Wikimedia Commons

Topografia edytuj

Wierzchołek położony jest w głównej grani odnogi Krywania odchodzącej od Cubryny w kierunku południowo-zachodnim. Od znajdujących się w tej grani Piarżystych Czub oddziela go Skrajna Piarżysta Przełęcz. W wierzchołku Koprowego Wierchu boczna grań skręca w kierunku południowo-wschodnim i opada do Wyżniej Koprowej Przełęczy. Pomiędzy Koprowym Wierchem a tą przełęczą znajduje się jeszcze Koprowa Przehyba i Koprowa Kopa. Koprowy Wierch jest zwornikiem: w kierunku północno-zachodnim odchodzi od niego trzecia, boczna grań nazywana Pośrednim Wierszykiem. Najbliższą w niej przełączką jest Koprowa Ławka. Grań Pośredniego Wierszyka oddziela od siebie dwa boczne odgałęzienia Doliny Koprowej: Dolinę Ciemnosmreczyńską i Hlińską[6]. Wschodnie ściany Koprowego Wierchu opadają do trzeciej doliny leżącej poniżej szczytu – do Doliny Hińczowej[5].

Koprowy Wierch ma dwa wierzchołki znajdujące się w odległości około 150 m, oddzielone szeroką przełęczą o wysokości około 2340 m. Wyższy o około 20 m jest wierzchołek wschodni i to on jest zwornikiem dla wszystkich grani. Z przełęczy między tymi wierzchołkami do Doliny Piarżystej (najwyższa część doliny Ciemnosmreczyńskiej) opada trawiasta depresja, niżej przekształcająca się w Komin Neumana. Z tej samej przełęczy do Doliny Hlińskiej opada łatwy do przejścia żleb[6].

Turystyka i taternictwo edytuj

Koprowy Wierch jest łatwo dostępny z Wyżniej Koprowej Przełęczy. Prowadzi na niego z tej przełęczy oznaczony kolorem czerwonym szlak turystyczny. Wejście na szczyt szlakiem turystycznym jest łatwe[6].

Wszystkie szlaki prowadzące na Koprowy Wierch przechodzą przez Wyżnią Koprową Przełęcz. Trzy najbliższe miejsca u podnóży Tatr, z których prowadzą szlaki turystyczne na Koprowy Wierch:

    od parkingu nad Szczyrbskim Jeziorem przez Dolinę Mięguszowiecką: 4 godz. 20 min, suma podejść 1127 m, z powrotem 3 godz. 25 min,
    od Trzech Źródeł przez Dolinę Koprową i Hlińską: 5 godz. 35 min, suma podejść 1418 m, z powrotem 4 godz. 25 min,
      z Podbańskiej przez Dolinę Koprową i Hlińską: 6 godz. 15 min, suma podejść 1513 m, z powrotem 5 godz.[7]

Najczęściej przez turystów wybierany (ze względu na najkrótsze podejście i deniwelację) jest szlak od Szczyrbskiego Jeziora[8].

Szczyt Koprowego Wierchu słynie z rozległych widoków. Wierzchołek był odwiedzany przez koziarzy i nie jest znana data pierwszego wejścia na szczyt. Wiadomo, że na szczycie bywał Kazimierz Tetmajer w latach 1881–1896, Klemens Bachleda około 1890 r. Zimą jako pierwsi na szczycie stanęli: E. Baur i Alfred Martin 18 marca 1906 r.[4][8] Przejście z Koprowego Wierchu granią Pośredniego Wierszyka nie jest trudne (0+ w skali tatrzańskiej), ale przepisy TANAP-u ograniczają je tylko dla zrzeszonych taterników i obwarowują dodatkowymi przepisami[6].

Drogi wspinaczkowe
  1. Od Skrajnej Piarżystej Przełęczy, północno-wschodnią granią; III w skali tatrzańskiej, czas przejścia 1 godz. 30 min
  2. Z Doliny Hlińskiej, południowo-zachodnim zboczem; 0-, 1 godz. 15 min
  3. Granią od Koprowego Wierchu do Niżniej Przybylińskiej Przełęczy; 0+ (z ominięciem Palca), 2 godz.

WSCHODNIA ŚCIANA. Opada do Doliny Hińczowej i ma wysokość około 250 m. Jest niezbyt trudna, ale krucha i dla taterników mało interesująca. Z lewej strony (patrząc od dołu) ogranicza ją głęboki żleb spadający z Koprowej Przehyby. Najbardziej wybitną formacją tej ściany jest równoległe do niego żebro[6].

  1. Prawą częścią ściany; II, 1 godz. 30 min
  2. Środkową częścią ściany; II, 1 godz. 30 min
  3. Droga Garnička; III, miejsce IV, 1 godz. 30 min
  4. Wschodnim żebrem; I, 30 min, bardzo krucho

PÓŁNOCNA ŚCIANA. Opada do Doliny Piarżystej. Ma deniwelację około 250 m. Jej podstawa znajduje się na szczycie jednego z największych w Tatrach stożków piargowych[6].

  1. Prawym filarem północnej ściany; V+ A0, 7 godz. 30 min
  2. Środkowym kominem północnej ściany; V, A0, 6 godz.
  3. Droga Komarnickich; II, miejsce IV, bardzo krucho, 3 godz.
  4. Lewą częścią północnej ściany; III, 3 godz.
  5. Lewym skrajem północnej ściany; I, miejsce II, 1 godz.[6]
 
Koprowy Wierch i panorama 360°

Przypisy edytuj

  1. ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska. Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  3. ↑ Ivan Bohuš: Od A po Z o názvoch Vysokých Tatier. Tatranska Lomnica: Štátne lesy TANAPu, 1996. ISBN 80-96-75227-8.
  4. ↑ a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
  5. ↑ a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000,Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10, ISBN 83-87873-36-5.
  6. ↑ a b c d e f g Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
  7. ↑ Turystyczna mapa Słowacji [online] [dostęp 2021-02-24].
  8. ↑ a b Józef Nyka. Tatry Słowackie. Przewodnik, wyd. 2, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 1998, ISBN 83-901580-8-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koprowy_Wierch&oldid=69981127”