Korek, felem (fellem) – tkanka roślinna, występująca jako podelement w systemie tkanek okrywających, perydermie (korkowicy). Jest drugim obok fellodermy produktem działalności fellogenu (tkanki korkotwórczej)[1].

Epiderma pełni funkcję tkanki okrywającej łodygi od kilku tygodni do dwóch lat zależnie od gatunku rośliny. Po tym czasie funkcje ochronną przejmuje korek[2]. Powstaje przez zróżnicowanie się komórek powstałych dzięki podziałom fellogenu. Składa się z martwych komórek, ściśle przylegających do siebie, wypełnionych powietrzem. Ściany tych komórek są zgrubiałe, czasem zdrewniałe. Pomiędzy ścianą pierwotną a wtórną znajduje się suberyna. Korek chroni roślinę przed utratą wody, mrozem, bakteriami i drobnoustrojami, jest nieprzepuszczalny dla wody i powietrza, wymiana gazowa jest możliwa dzięki umieszczonym w korku przetchlinkom[1]. W tkance korkowej występują powszechnie dwa typy komórek. Pierwszy typ to komórki cienkościenne tworzące jasną tkankę, drugi zaś to komórki grubościenne wypełnione garbnikami i żywicami tworzące ciemną tkankę. Oba typy komórek mogą występować w korku jednej rośliny. Dodatkowo w korku występują zdrewniałe komórki parenchymatyczne łyka, przekształcające się w sklereidy. Dzięki tym komórkom korek nabiera sztywności[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Szweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Botanika t.1 Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 138-139. ISBN 83-01-13953-6.
  2. a b Malinowski Edmund: Anatomia roślin. warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 213-223.