Korienizacja
Korienizacja (ros. коренизация, корень – korzeń) – polityka narodowościowa Związku Radzieckiego na początku lat 20. XX wieku.
Polityka korienizacji (powrotu do korzeni) została sformułowana w 1913 przez Józefa Stalina. Wprowadzanie jej w życie rozpoczęto po rewolucji październikowej.
Korienizacja zakładała podział terytorialny wedle kryteriów narodowościowych, troskę o rozwój kultur poszczególnych narodów wchodzących uprzednio w skład Imperium Rosyjskiego, tworzenie lokalnych partii komunistycznych.
Owocami korienizacji były m.in. utworzenie w Azji Środkowej republik narodowościowych (Uzbeckiej, Tadżyckiej, Kazachskiej, Kirgiskiej i Turkmeńskiej), wprowadzenie alfabetów do języków ałtajskich, a przede wszystkim polityka ukrainizacji w USRR w latach 1923–1929[1].
Korienizacja ustąpiła miejsca rusyfikacji w latach 30.
PrzypisyEdytuj
- ↑ S. Yekelchyk, Ukraina, s. 130.
BibliografiaEdytuj
- Historia deportacji
- Serhy Yekelchyk , Ukraina. Narodziny nowoczesnego narodu, Joanna Gilewicz (tłum.), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, ISBN 978-83-233-2618-2, OCLC 750742638 .