Korienizacja

Korienizacja (ros. коренизация, корень – korzeń) – polityka narodowościowa Związku Radzieckiego na początku lat 20. XX wieku.

Polityka korienizacji (powrotu do korzeni) została sformułowana w 1913 r. przez Józefa Stalina. Wprowadzanie jej w życie rozpoczęto po rewolucji październikowej.

Korienizacja zakładała podział terytorialny wedle kryteriów etnicznych i wprowadzenie jako urzędowego języka miejscowego (opartego na alfabecie łacińskim), troskę o rozwój kultur poszczególnych narodów wchodzących uprzednio w skład Imperium Rosyjskiego, tworzenie lokalnych partii komunistycznych.

Owocami korienizacji były m.in. utworzenie w Azji Środkowej republik narodowościowych (Uzbeckiej, Tadżyckiej, Kazachskiej, Kirgiskiej i Turkmeńskiej), wprowadzenie alfabetów do języków ałtajskich, a przede wszystkim polityka ukrainizacji w USRR w latach 1923–1929.

Korienizacja ustąpiła miejsca rusyfikacji w latach 30.

Bibliografia

• Historia deportacji
• SerhyS. Yekelchyk SerhyS., Ukraina. Narodziny nowoczesnego narodu, JoannaJ. Gilewicz (tłum.), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, ISBN 978-83-233-2618-2, OCLC 750742638 .