Korneliusz (papież)

papież z III wieku, święty

Korneliusz (ur. w Rzymie, zm. czerwcu 253 tamże) – męczennik i święty Kościoła katolickiego, 21. papież w okresie od marca 251 do czerwca 253[2]. Imię świętego wymieniane jest w 1. Modlitwie Eucharystycznej Kanonu rzymskiego.

Korneliusz
Cornelius
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

brak danych
Rzym

Data i miejsce śmierci

czerwiec 253
Rzym (według tradycji)

Papież
Okres sprawowania

251–253

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

marzec 251

Święty
Korneliusz
męczennik
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

16 września

Atrybuty

korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara[1]

Życiorys edytuj

Pochodził najprawdopodobniej ze sławnej rodziny Korneliuszów, był synem Kastyna[3]. Był przyjacielem, a potem następcą papieża Fabiana[3].

Nie od razu po śmierci Fabiana wybrano nowego papieża, ponieważ nadal trwały ostre prześladowania chrześcijan i były trudności w zebraniu biskupów[4]. W tym czasie (ok. 10 lat) kościołem rządzili hierarchowie, a ich przedstawicielem był kapłan Nowacjan[4]. Popularnym biskupem był wówczas Mojżesz, który jednak zmarł. Gdy prześladowania zelżały, zebrani biskupi wybrali Korneliusza, który w Rzymie przebywał już dłuższy czas i przeszedł tam wszystkie szczeble hierarchii kościelnej[4]. Dla Nowacjana było to niemiłym zaskoczeniem. Przekupił on kilku biskupów, by wyświęcili go na biskupa i obrali papieżem. Wykorzystywał również liczne wpływy, by przekonać do siebie pozostałą część biskupów, jednak mu się to nie udało.

Papież i antypapież mieli również odmienne poglądy na temat ponownego przyjmowania na łono Kościoła tych co w czasie prześladowań wyparli się wiary. Korneliusz uważał, że należy ich przyjąć, gdy wypełnią zadaną pokutę – Nowacjan zaś kategorycznie nie chciał ich ponownego przyjęcia, a nawet podawał w wątpliwość prawo Kościoła do odpuszczania grzechów[2].

Korzystając z chwilowego pokoju i braku prześladowań po śmierci cesarza Decjusza (jesienią 251) św. Korneliusz zwołał synod (uczestniczyło w nim 60 hierarchów), na którym: potępiono poglądy Nowacjana i jego zwolenników oraz pozwolono na powrót do Kościoła apostatów po wypełnieniu przez nich pokuty. Nowacjan musiał opuścić Rzym i udał się na banicję[4].

Był pierwszym papieżem piszącym listy po łacinie; w jednym z nich pisze, że Kościół w Rzymie ma 46 kapłanów, 7 diakonów i tyleż samo subdiakonów, 42 akolitów, 52 egzorcystów, lektorów i ostiariuszów.

Pokój nie trwał długo, w 252 wybuchła epidemia w Rzymie. Zarządzono składanie ofiar przebłagalnych, a ponieważ chrześcijanie w nich nie uczestniczyli, Rzymianie obwiniali ich o trwanie zarazy, napadali na domy modlitwy oraz samych chrześcijan. Św. Korneliusz zginął w 253 albo w takim napadzie lub – co jest bardziej prawdopodobne – zesłany do Civitavecchia[2], z powodu złego traktowania. Czczony był już w pierwszych wiekach, co potwierdza tytuł znaleziony w katakumbach św. Kaliksta.

Relikwie świętego papieża rozdzielono z czasem po różnych kościołach we Francji, Włoszech i w Niemczech.

Jego święto przypada na 16 września[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wiesław Aleksander Niewęgłowski: Leksykon świętych. Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 150. ISBN 978-83-247-0574-0.
  2. a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 19. ISBN 83-7006-437-X.
  3. a b Święci męczennicy Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup. Brewiarz. [dostęp 2012-06-15]. (pol.).
  4. a b c d John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 32-33. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia edytuj