Korpus Kadetów Nr 3
Korpus Kadetów Nr 3 w Rawiczu (KK-3) – korpus kadetów Wojska Polskiego II RP.
Odznaka KK-3 | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1925 |
Rozformowanie |
1936 |
Tradycje | |
Kontynuacja |
Korpus Kadetów Nr 2 |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
Historia
edytuj24 marca 1921 roku Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Kazimierz Sosnkowski mianował majora piechoty Tadeusza Machalskiego[2] z Oddziału III Naukowo-Szkolnego Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych dowódcą Korpusu Kadetów Nr 3 w Wielkopolsce i powierzył mu jego organizację. Po zorganizowaniu korpusu miał on przejść do miejsca przeznaczenia, które nie zostało określone[3]. W październiku 1921 roku major Machalski został dowódcą Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[4].
Z dniem 1 września 1925 roku generał dywizji Stefan Majewski, w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych „powołał do życia Korpus Kadetów Nr 3 w Rawiczu, tymczasowo w składzie pierwszej klasy (IV gimnazjum) o trzech oddziałach z tym, że w każdym następnym roku będzie otwierana jedna następna klasa, aż do pełnego etatu Korpusu Kadetów o pięciu trzech-oddziałowych klasach”[5]. W 1926 roku w korpusie uczyło się 116 kadetów[6]. W tym roku funkcjonowały klasy o profilu kształcenia matematyczno-przyrodniczego i języka polskiego[6].
Prace nad jego założeniem prowadziły Ministerstwo Spraw Wojskowych wspólnie z Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Był to trzeci korpus kadetów, obok Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie (KK-1) i Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie (KK-2). Podczas prac organizacyjnych rozważano trzy inne lokalizacje korpusu (w Poznaniu, Szamotułach lub Bydgoszczy), ostatecznie lokując go w Rawiczu. Zgodnie ze statutem z 1922 zatwierdzonym przez Ministra Spraw Wojskowych Kazimierza Sosnkowskiego, korpus posiadał uprawnienia ogólnokształcącej państwowej szkoły średniej. Szkoła została umieszczony w tzw. Koszarach Białych w Rawiczu[6].
Organizacja
edytujW korpusie kompanie stanowiły roczniki, a plutony równoległe klasy.
- 1 kompania / 1 rok nauki – wyszkolenie strzeleckie, musztra, służba wewnętrzna, nauka o broni, umiejętność strzelania z broni małokalibrowej;
- 2 kompania / 2 rok nauki – wyszkolenie strzeleckie, wyszkolenie bojowe, musztra, służba wewnętrzna, nauka o broni, walka na bagnety i z użyciem granatu;
- 3 kompania / 3 rok nauki – wyszkolenie strzeleckie, wyszkolenie bojowe, terenoznawstwo, służba wewnętrzna, nauka o broni, nauka o gazach bojowych, walka na bagnety i z użyciem granatu;
- 4 kompania / 4 rok nauki – wyszkolenie strzeleckie, wyszkolenie bojowe, terenoznawstwo, wyszkolenie pionierskie, wyszkolenie w zakresie łączności, nauka o broni;
- 5 kompania / 5 rok nauki – podsumowanie zdobytej wiedzy.
Kadra
edytuj- Komendanci
- ppłk Marian Merkisz (1926)[6]
- mjr / ppłk piech. Konstanty Czachowski[a] (VII 1928[12] – IX 1930[13])
- tyt. ppłk kaw. st. spocz. Edward Wilczyński (1930–1933)
- ppłk piech. Włodzimierz Kowalski (VI 1933 – IX 1939)
- Oficerowie
- mjr piech. Tomasz Paul
- mjr piech. Marian Wieroński
- kpt. piech. Władysław II Nawrocki
- kpt. Stanisław Zwojszczyk
- por. piech. Stanisław Wyszyński
Obsada personalna w 1939 roku
edytujObsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[14][b]
- komendant – ppłk piech. Włodzimierz Kowalski
- I zastępca komendanta – mjr piech. Jan Niedziela
- naczelny lekarz medycyny – kpt. dr Franciszek Michał Amałowicz
- lekarz medycyny – kpt. lek. Stanisław Oracz
- II zastępca komendanta (kwatermistrz) – mjr piech. Wilhelm Tippe †1940 Charków
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. piech. Roman Bochiński
- oficer gospodarczy – kpt. int. Władysław Eugeniusz Domiczek
- oficer żywnościowy – kpt. adm. (piech.) Aleksander Józef Zasoński[c]
- kapelan – kpl. ks. Wilhelm Boczek
- wykładowca historii – kpt. adm. (piech.) Witold Ćwikowski
- wykładowca języka niemieckiego – kpt. adm. (art.) dr Józef Frydrychowski
- wykładowca WF – kpt. adm. (piech.) Aleksander Józef Zasoński
- dowódca kompanii szkolnej – kpt. adm. (piech.) Rajmund Duracz †1940 Katyń
- wychowawca – kpt. adm. (piech.) Leonard Pietniunas-Pietkiewicz
- wychowawca – por. piech. Stanisław Mazurkiewicz
- dowódca 1 kompanii – kpt. piech. Piotr Baran
- wychowawca – kpt. piech. Stefan Michał Borkowski
- dowódca 2 kompanii – kpt. adm. (piech.) Ignacy Borowski
- wychowawca – por. piech. Mirosław Emanuel Lewków
- dowódca 3 kompanii – kpt. adm.(piech.) Józef Fojkies
- wychowawca – kpt. adm. (piech.) Dionizy Michalski
- dowódca 4 kompanii – kpt. piech. Henryk Walerian Łuszczewski
- wychowawca – por. piech. Władysław Bełdyk
- dowódca 5 kompanii – kpt. adm. (piech.) Robert Henryk Herold
- wychowawca – por. piech. Michał Jan Brzoza
- dowódca 6 kompanii – kpt. adm.(piech.) Władysław Tijan
- wychowawca – kpt. piech. Franciszek Sochacki
Absolwenci
edytujW nawiasach podano daty ukończenia Korpusu:
- Wiktor Konopko (promocja 1929) rotmistrz AK
- Czesław Malinowski (1931)
- Zbigniew Chamski (1933)
- Bronisław Lewkowicz (1934)
- Leon Michalski (1935)
- Marian Jankiewicz – major pilot (kadet Korpusu w latach 1936-39)
- Jan Kamiński (1933) – podpułkownik WP
- Roman Paszkowski (1934) – generał broni WP
- Stanisław Sędziak (1934) podpułkownik dyplomowany piechoty, „cichociemny”
- Marian Grundboeck (1939)
- Łukasz Ciepliński (1934) podpułkownik WP
Upamiętnienie
edytujPodczas Jubileuszowego Zjazdu Kadetów 29 maja 1983 w Kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie została odsłonięta tablica upamiętniająca trzy korpusy kadeckie II Rzeczypospolitej[16].
Uwagi
edytuj- ↑ Ppłk piech. Konstanty Witold Czachowski (ur. 11 marca 1885 roku) był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości (13 kwietnia 1931 roku), Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) i łotewskim Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej[7]. W marcu 1925 roku został przydzielony z 85 pp do Departamentu X Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta[8]. 28 maja 1927 roku minister spraw wewnętrznych mianował go starostą w Kamieniu Koszyrskim[9]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony służbowo z dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu na stanowisko komendanta. 23 stycznia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. We wrześniu 1930 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Z dniem 31 października 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. Był starostą powiatowym w Łunińcu, Nieświeżu i Gorlicach.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[15].
- ↑ kpt. adm. (piech.) Aleksander Józef Zasoński pełnił jednocześnie funkcję wykładowcy wychowania fizycznego.
Przypisy
edytuj- ↑ a b 2010 Szpital Powiatowy w Rawiczu
- ↑ Major piechoty Tadeusz Adam Machalski, ur. 16 października 1881 roku. Jego oddziałem macierzystym był 16 Pułk Piechoty. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 66, 750.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 16 kwietnia 1921 roku, poz. 539.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 38 z 8 października 1921 roku, s. 1437.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 25 lipca 1925 roku, poz. 268.
- ↑ a b c d Zagórowski. Spis 1926 ↓, s. 341.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 238.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925 roku, s. 167.
- ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, t. 1-2, 30 czerwca 1927, s. 171 ..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 227.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 294.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 461.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ J.B.. O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Jubileuszowy Zjazd Lwowskich Kadetów. „Biuletyn”. Nr 45, s. 56-57, czerwiec 1983. Koło Lwowian w Londynie.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- XI. Szkolnictwo średnie ogólnokształcące pod zarządem Ministerstwa Spraw Wojskowych. W: Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926.
- Księga pamiątkowa z okazji 65-tej rocznicy powstania Szkoły i 30-tej Związku, Londyn 1983.
- Witold Lisowski: Polskie korpusy kadetów 1765–1956. Z dziejów wychowania. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06845-3.
- Stasik A., Major Jan Kamiński – życie i działalność, Toruń 1997
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.