Kosmoenergetyka

Kosmoenergetyka – metoda medycyny niekonwencjonalnej, oparta na uzdrawianiu za pomocą energii życiowej. Samo słowo kosmoenergetyka pochodzi ze złożenia słów kosmos oraz energetyka i ma w zamyśle twórców obrazować energię pochodzącą z kosmosu.

Zasada działania

Kosmoenergetyka trafiła do Polski z Rosji, gdzie pojawiła się ona na początku lat 90. XX wieku. Prekursorem stosowania tej metody uzdrawiania był profesor W.A. Pietrow, choć jej zwolennicy powołują się na rzekomą tradycję sięgającą zamierzchłej przeszłości.

Terapeuta kosmoenergetyki otwiera na pacjenta wybrany kanał energii, poprzez przyłożenie rąk w określone miejsca ciała (czakry lub organy) oraz wypowiedzenie tzw. kodu kanału. Spływająca z kosmosu energia normalizuje wibracje biopola człowieka lub wibracje pola otaczającego każdy organ ludzki. W ten sposób po pewnym czasie następuje uzdrowienie lub korekta losu. Pod względem działania kosmoenergetyka w pewnym sensie przypomina reiki, choć zakres jej możliwości uzdrowicielskich jest nieporównanie większy.

Nauczanie kosmoenergetyki

Nauczanie kosmoenergetyki odbywa się w trzech podstawowych etapach jest to:

1. Terapeuta kosmoenergetyki
2. Mistrz kosmoenergetyki
3. Magister progresor kosmoenergetyki

Przy czym słowo magister oznacza coś innego, niż stopień naukowy magistra po studiach magisterskich według polskiego systemu edukacji.

O dopuszczeniu do inicjacji na dany stopień decyduje magister – progresor. Czyli osoba mająca zdolność do przekazywania możliwości otwierania kanałów energii kosmicznej innym. System przekazu wiedzy i umiejętności jest podobny jak u derwiszów, gdzie mistrz może przekazać swoje moce, w zakresie kontroli bólu wybranym uczniom.

Stanowisko nauki

Kosmoenergetyka zaliczania jest do pseudonauki, jej metody i cele nie są weryfikowalne naukowo. Obecnie nie ma żadnych badań klinicznych nad kosmoenergetyką, opublikowanych w renomowanych czasopismach medycznych.