Kostrzewa ametystowa

Kostrzewa ametystowa
	; Kostrzewa ametystowa po lewej (1)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	kostrzewa
Gatunek	kostrzewa ametystowa
	Nazwa systematyczna
	Festuca amethystina L.; Sp. pl. 74. 1753
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kostrzewa ametystowa (Festuca amethystina L.) – gatunek trawy z rodziny wiechlinowatych. Występuje w południowo-wschodniej i środkowej Europie – od Francji po Ukrainę, od Niemiec i Polski na północy po Włochy, Grecję i Turcję na południu^[3]. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu, występuje rzadko w Tatrach i na rozproszonych stanowiskach w środkowej i zachodniej części kraju^[4]. Rośnie w wysokogórskich murawach naskalnych i w widnych lasach.

Morfologia edytuj

Pokrój

Kwiatostany

Pokrój: Trawa zwartokępowa, krzewiąca się śródpochwowo.
Łodyga: Pędy kwitnące osiągają 30-80 cm wysokości. Na źdźble występują trzy międzywęźla.
Liście: Pochwy liściowe charakterystycznie fioletowo-niebiesko zabarwione. U nasady blaszki liściowej znajdują się ostrogi obejmujące źdźbło. Języczek liściowy słabo widoczny do 0,5 mm długości. Blaszki liściowe skupione w kępach niekwitnących są włosowato cienkie, do 0,5 mm grubości i 30 cm długości.
Kwiaty: Skupione w wiechy o długości 8-22 cm, luźne, zwisające. Na dolnym piętrze zwykle 1, rzadko 2-3 pogięte gałązki. Kłoski wąskolancetowate, zielone, osiągają 7-11 mm długości i składają się z 3-7 kwiatów.

Biologia i ekologia edytuj

Bylina zakwitająca w miesiącach czerwiec-lipiec. Znane są formy żyworodne. Rośnie w naskalnych murawach i widnych lasach, w miejscach suchych, ubogich, słabo kwaśnych. 2n = 14, 28.

Zagrożenia i ochrona edytuj

Gatunek podlega w Polsce prawnej ochronie gatunkowej. Został umieszczony w Polskiej czerwonej księdze roślin (2001) w kategorii VU (narażony). W wydaniu z 2014 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony)^[5]. Na polskiej czerwonej liście także posiada kategorię EN^[6].

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
↑ Festuca amethystina L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-18] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 233, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia edytuj

Marian Falkowski (red.): Trawy polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982. ISBN 83-09-00593-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).

[powo-3] Festuca amethystina L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-18] .

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 233, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[5] Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[6] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[3]

[4]

[1]

[2]

[5]

[6]