Wikipedia

Koszary w Sanoku–Olchowcach

Koszary w Sanoku–Olchowcach – zabudowania byłych koszar wojskowych w Sanoku, położone w dzielnicy Olchowce.

Koszary w Sanoku–Olchowcach
Ilustracja
Budynek przy ul. Przemyskiej 1, mieszczący WKU (grudzień 2021)
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Sanok

Adres

Sanok
(Olchowce)

Typ budynku

budynek

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koszary w Sanoku–Olchowcach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Koszary w Sanoku–Olchowcach”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Koszary w Sanoku–Olchowcach”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Koszary w Sanoku–Olchowcach”
Ziemia49°33′23,77″N 22°13′13,66″E/49,556603 22,220461
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia edytuj

Ww 1812 władze austriackie ustanowiły w Olchowcach „Beschäl- und Remontierungsdepartament”, który w 1822 przeniesiono do Drohowyża[1]. Podczas swojej podroży po Galicji cesarz Austrii Franciszek Józef I zbliżając się do Sanoka od strony wschodniej 31 października 1851 wyraził życzenie odwiedzenia stadniny w Olchowcach; w tym celu przekroczył postawiony naprędce most na rzece San, wizytował olchowiecką stadninę, prowadzoną przez rtm. Kaspra Müllera, obejrzał stado i sam wykonał kilka ewolucji konnych, po czym powrócił na drugą stronę rzeki i powozem ruszył w stronę pobliskiego Sanoka[2][3].

Zabudowania powstały w okresie autonomii galicyjskiej w ramach Austro-Węgier dla żołnierzy c. i k. armii. Do 1918 w tym miejscu działała prochownia oraz stadnina ułanów.

W okresie II Rzeczypospolitej (1920-1939) w obiektach stacjonował III batalion i pluton artylerii piechoty 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. W 1932 dowódca tej jednostki, płk Janusz Dłużniakiewicz przydzielił świetlicę w koszarach III batalionu 2PSP oddziałowi Związku Strzeleckiego Olchowce[4].

Podczas II wojny światowej w koszarach leżących wówczas na obszarze okupacji sowieckiej (1939-1941) działał 93 Oddział Pograniczny NKWD. Po ataku Niemiec na ZSRR z połowy 1941 w zabudowaniach koszar istniał utworzony przez hitlerowców obóz dla jeńców sowieckich od października 1941 do lipca 1944.

Po wojnie koszary przejęło ludowe Wojsko Polskie. W okresie PRL w koszarach stacjonował 26 Pułk Czołgów Średnich (1967-1989).

W okresie III Rzeczypospolitej od 8 lutego 1990 w koszarach została ulokowana Wojskowa Komenda Uzupełnień w Sanoku, w budynku pod adresem ul. Przemyskiej 1 (przeniesiona z budynku przy ul. Zamkowej 30). W związku z prowadzonymi pracami remontowymi tego budynku w 2017 siedziba WKU została przeniesiona do budynku biurowego siedziby przedsiębiorstwa Autosan przy ul. Kazimierza Lipińskiego 109[5]. Ponadto w zabudowaniach stacjonował 4 Bieszczadzki Pułk Zmotoryzowany JW Nr 2667 NJW MSWiA (1993-1999)[6].

W 1999 podjęto starania o przekazanie nieruchomości o powierzchni 5,6 ha na rzecz utworzenia tam planowanej Komendy Powiatowej Policji w Sanoku, dotychczas działającej w gmachu przy budynku przy ul. Henryka Sienkiewicza 5 (w tym miejscu istniał budynek koszar, strzelnica i stołówka, którą zamierzano zamienić na warsztaty i garaże policyjne)[7]. Prace adaptacyjno-budowlane podjęto w 2002[8][9][10]. Nowa siedziba KPP w Sanoku powstała tamże i została przypisana pod adresem ul. Stanisława Witkiewicza 3[11].

Po odejściu JW Nr 2667 z koszar zarząd mienia nad obiektami przejął starosta sanocki[12]. Na początku XXI pojawiały się doniesienia o postępującej dewastacji obiektów po byłych koszarach[13].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Witold Pruski, Początki hodowli konia angielskiego w Polsce, „Hodowca Koni”, Nr 8, 1946, s. 111.
  2. ↑ Sprawy krajowe. Sanok. „Gazeta Lwowska”. Nr 259, s. 1031-1032, 10 listopada 1851. 
  3. ↑ 1851 r. (d. 11 października) wjazd najjaśniejszego Franciszka Józefa I, cesarza Austryi, do Krakowa, tudzież podróż J. Ces. Król. Apost. Mości po Galicyi i Bukowinie. Kraków: 1853, s. 96.
  4. ↑ Kronika oddziałów Z. S. Oddział Z. S. Sanok. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 35.
  5. ↑ Kalendarium. sanok.wku.wp.mil.pl. [dostęp 2017-12-08].
  6. ↑ Święto Pułku w Olchowcach. „Tygodnik Sanocki”. Nr 16 (232), s. 2, 19 kwietnia 1996. 
  7. ↑ Nowa siedziba. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (414), s. 3, 15 października 1999. 
  8. ↑ Jolanta Ziobro. Nowe siedziby. „Tygodnik Sanocki”. Nr 14 (543), s. 2, 5 kwietnia 2002. 
  9. ↑ Joanna Kozimor. Policyjny desant na Olchowce. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (558), s. 3, 19 lipca 2002. 
  10. ↑ Jolanta Ziobro. Rośnie nowa komenda. „Tygodnik Sanocki”. Nr 37 (566), s. 2, 13 września 2002. 
  11. ↑ Komenda Powiatowa Policji w Sanoku. bip.sanok.kpp.policja.gov.pl. [dostęp 2017-12-08].
  12. ↑ Jolanta Ziobro. Rozszabrowane koszary. „Tygodnik Sanocki”. Nr 28 (505), s. 4, 13 lipca 2001. 
  13. ↑ Bartosz Błażewicz. Sygnały czytelników. Koszary niszczeją. „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (499), s. 3, 1 czerwca 2001. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koszary_w_Sanoku–Olchowcach&oldid=72980097”