Kozubów (województwo świętokrzyskie)
Kozubów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów[5][4]. Leży na terenie Kozubowskiego Parku Krajobrazowego.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2019) |
377[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TPI |
| SIMC |
0262987[4] |
Położenie na mapie gminy Pińczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
 50°26′02″N 20°29′04″E/50,433889 20,484444[1]
| |
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kozubów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0262993 | Mozgawa | część wsi |
| 0263001 | Nowa Wieś | przysiółek |
| 0263018 | Podwale | część wsi |
| 0263024 | Serwit | część wsi |
| 0263030 | Teresów | przysiółek |
Historia edytuj
Nazwa miejscowości pochodząca od nazwy osobowej Kozub[6], notowana była w roku 1423 jako „de Cossubow”. Długosz (1470-80) w Liber beneficiorum[7] wymienia wieś nazywając ją Cozubow, własność Jana Tenczyńskiego[8].
W 1784 r. miejscowość administracyjnie należąca do powiatu wiślickiego w województwie sandomierskim, wchodziła w skład własności Ordynacji Pińczowskiej. W Kozubowie, 25 marca 1794 r., w niecałą dobę po krakowskiej przysiędze Tadeusza Kościuszki, doszło do pierwszej bitwy Insurekcji kościuszkowskiej. Z rozkazu Naczelnika, rankiem, na 300-osobowy rosyjski oddział ppłk. Piotra Łykoszyna, który w drodze z Krakowa do Radomia, zatrzymał się na noc w miejscowym dworze, natarli stacjonujący w pobliskim Pińczowie żołnierze garnizonu pińczowskiego 2 Małopolskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem Jana Ludwika Mangeta. Źle przeprowadzony atak nie zakończył się sukcesem[9].
W czerwcu 1943 roku na polach pod Kozubowem doszło do kilkugodzinnej potyczki oddziału Gwardii Ludowej im. Bartosza Głowackiego z hitlerowcami. W jej wyniku partyzanci mieli pięciu zabitych, a Niemcy – siedmiu zabitych i kilku rannych[10].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60879
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 13-14 [dostęp 2022-05-08]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 527 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.
- ↑ Liber beneficiorum t. I, s.109
- ↑ Kozubów 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 574.
- ↑ Koncepcja szlaków turystycznych: rowerowy, pieszy, konny i wodny na obszarze działania LGD PONIDZIE, czyli gmin: Pińczów, Działoszyce, Złota, Kije i Michałów. s. 28. [dostęp 2011-06-08]. (pol.).
- ↑ Józef Bolesław Garas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 377
Bibliografia edytuj
- Regestr diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784.Warszawa 2006