Królestwo Anglii
Historyczne państwo angielskie
Królestwo Anglii (ang. Kingdom of England) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku. Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, na obszarze znanym dziś jako Anglia i Walia. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku.
| |||||
| 927-1649 1660-1707 | |||||
| |||||
| Dewiza: (francuski) Dieu et mon droit (Bóg i moje prawo) | |||||
| |||||
| Język urzędowy | staroangielski (de facto do 1066) normandzki (de jure od 1066 do XV wieku) angielski (de facto stopniowo wypiera normandzki od XII wieku) | ||||
| Stolica | Winchester Londyn (od XI wieku) | ||||
| Ustrój polityczny | monarchia | ||||
| Ostatnia głowa państwa | Królowa Anglii Anna Stuart | ||||
| Jednostka monetarna | funt szterling | ||||
| Data powstania | 927 | ||||
| Akt unii | 1 maja 1707 | ||||
.svg)
Najważniejsza królewska rezydencja mieściła się początkowo w mieście Winchester, w hrabstwie Hampshire, ale Londyn oraz Gloucester posiadały niemal równorzędny status – szczególnie Londyn, który de facto stał się stolicą królestwa na początku XII wieku.