Królestwo Anglii

Królestwo Anglii
Regnum Anglorum
Kingdom of England
Reaume d’Angleterre
Realme d'Engleterre
	927–1649; 1660–1707
Flaga	Herb
	Dewiza: (francuski) Dieu et mon droit ; (Bóg i moje prawo)
	; Królestwo Anglii w 1190
Język urzędowy	staroangielski (de facto do 1066); normandzki (de jure od 1066 do XV wieku); angielski (de facto stopniowo wypiera normandzki od XII wieku)
Stolica	Winchester; Londyn (od XI wieku)
Ustrój polityczny	monarchia
Głowa państwa	Królowa Anglii Anna Stuart
Zależne od	Normandii (1066–1204)
Waluta	funt szterling
Data powstania	927
Akt unii	1 maja 1707
Religia dominująca	katolicyzm (927–1534); anglikanizm (1534–1646; 1660–1707); purytanizm (1646–1660)
	; Imperium Plantagenetów pod panowaniem Henryka II (1154-1189)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Królestwo Anglii (łac. Regnum Anglorum, ang. Kingdom of England, stfr. Reaume d’Angleterre, ang-nor. Realme d'Engleterre^[1]) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku. Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, na obszarze znanym dziś jako Anglia i Walia. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku.

Najważniejsza królewska rezydencja mieściła się początkowo w mieście Winchester, w hrabstwie Hampshire, ale Londyn oraz Gloucester posiadały niemal równorzędny status – szczególnie Londyn, który de facto stał się stolicą królestwa na początku XII wieku.

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

↑ Les Anglais parlent-ils normand ?. 28 listopada 2018.

[1] Les Anglais parlent-ils normand ?. 28 listopada 2018.

[1]