Królestwo Longobardów

Królestwo Longobardów (łac. Regnum Langobardorum) – państwo stworzone w Italii przez zachodniogermański lud Longobardów.

Królestwo Longobardów
Regnum Langobardorum
568-774
Ustrój polityczny

monarchia

Typ państwa

królestwo

Pierwszy król

Agelmund (legendarny)

Ostatni król

Dezyderiusz

Data powstania

Podbój Italii
568

Podbój przez Franków

774

Mapa

Zamieszkujący na początku naszej ery nad środkową Łabą Longobardowie w VI wieku przenieśli się do Panonii, skąd zostali wyparci przez Awarów i w 568 pojawili się w Italii[1]. Po opanowaniu jej północnej części (od nazwy ludu pochodzi nazwa Lombardii[2]) utworzyli własne państwo ze stolicą w Pawii, a następnie zajęli większą część Półwyspu Apenińskiego, z wyjątkiem posiadłości bizantyjskich, w tym Egzarchatu Rawenny i różnych obszarów nadmorskich.

W okresie 571-574 południowe części królestwa uzyskały autonomię.

Początkowo wyznający arianizm Longobardowie za panowania Agilulfa (zm. 616) przyjęli katolicyzm, co przyspieszyło ich romanizację. Wzmocnienie królestwa Longobardów za panowania Liutpranda (711–744) oraz ich napór na papieski Rzym wywołały w 754 i 756 interwencję Franków. W 774 Karol Wielki zdetronizował panującego wówczas Dezyderiusza[3] i przejął żelazną koronę Longobardów (przekazał ją w 781 swojemu synowi Pepinowi), a ich państwo włączył do państwa Franków[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Encyklopedia PWN ↓, Longobardowie.
  2. Encyklopedia PWN ↓, Lombardia.
  3. Encyklopedia PWN ↓, Karol Wielki.
  4. Encyklopedia PWN ↓, Włochy. Historia.

Bibliografia edytuj