Kraboszka

(Przekierowano z Kraboszki)

Kraboszka (ze stcz. kraboška[1]) – obrzędowa maska pojawiająca się w obrzędach zadusznych w religii Słowian.

Kraboszki w trakcie rodzimowierczego święta Dziadów

Źródła edytuj

O wykorzystaniu przez Słowian masek w obrzędach ku czci zmarłych wspomina kilka źródeł. Jednym z nich jest Kronika Czechów, przytaczająca zakaz księcia Brzetysława:

Także i bezbożne gry, które wyprawiali nad swoimi zmarłymi, tańcząc z nałożonymi na twarz maskami i wywołując cienie umarłych. Te okropności i inne świętokradcze wymysły dobry książę wyplenił, aby się więcej nie działy wśród ludu Bożego.[2]

Maski wykorzystywane były również w obrzędach ku czci zmarłych, jakie odbywały się w katedrze gnieźnieńskiej (stojącej w dawnym miejscu kultu Nyji – bóstwa opiekującego się zmarłymi), o czym z kolei mówi nam dekret papieża Innocentego III z 8 stycznia 1207[3]. O wykorzystaniu masek przez księży i świeckich w trakcie obrzędów w kościołach i na cmentarzach wspomnina też Statut arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława z 19 lutego 1326, w którym arcybiskup postanawia:

[...] ażeby księża i ludzie świeccy ubrani w maszkary nie snuli się po kościołach i cmentarzach, podczas odbywającego się nabożeństwa, gdyż przez takowe widowiska zabaw ostudza się miłość nabożeństwa, cierpi na tem powaga kościoła, stan kapłański idzie w poniewierkę[4]

Zdaniem Pawła Szczepanika, maski rytualno-obrzędowe pozwalały przywoływać zmarłych oraz nawiązywać z nimi kontakt, a także wcielać się w rolę zmarłych przez przybranych w nie uczestników obrzędów[5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Efraim F. Kupfer, Tadeusz Lewicki, Źródła hebrajskie do dziejów Słowian i niektórych innych ludów środkowej i wschodniej Europy, s. 17.
  2. Maria Wojciechowska (red.), Kosmasa Kronika Czechów.
  3. Szczepanik 2012 ↓, s. 111–112.
  4. Zygmunt Gloger, Encyklopedja staropolska. Ilustrowana, t. IV, Warszawa 1903, s. 427.; cyt. za Szczepanik 2012 ↓, s. 112
  5. Szczepanik 2012 ↓, s. 113–114.

Bibliografia edytuj