Krajnik Górny
Krajnik Górny – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna.
| wieś | |
 (maj 2014) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
149[2] |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
74-506[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGR |
| SIMC |
0773771 |
Położenie na mapie gminy Chojna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego  | |
 53°01′04″N 14°18′50″E/53,017778 14,313889[1]
| |
W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krajnik Górny, po jej zniesieniu w gromadzie Chojna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1270, w XIV w. ze wschodu napłynęli osadnicy niemieccy[4].
Kościół zbudowany z głazów narzutowych z XV w. pierwotnie gotycki, przebudowany w stylu renesansowym w XVII w. i częściowo otynkowany, powiększony o masywną kamienno-ceglaną wieżę szerokości nawy, którą w XIX w. lekko nadbudowano[5]. Nawa nakryta otynkowanym beczkowym stropem, barokowy ołtarz kazalnicowy, uwagę zwraca piękny szczyt. We wsi zabytkowy park w stylu angielskim, pozostałość po pałacu, w którym występuje jesion wyniosły, jesion pensylwański, jesion amerykański, dąb szypułkowy, złocisty dąb bezszypułkowy, dąb szkarłatny, dąb czerwony, dąb burgundzki, katalpa, miłorząb. Szatę roślinną uzupełniają lilak, cypryśnik, głóg, powojnik[6].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 61153
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 536 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 168, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Piotr Skurzyński „Pomorze” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2007 ISBN 978-83-7495-133-3, s. 46.
- ↑ Mieczysław Jasnowski „Przewodnik po województwie szczecińskim” Nasza przyroda, Wyd. Liga Ochrony Przyrody Warszawa 1971 s. 176–177.