Wikipedia

Krasnowiszersk

miasto w Rosji

Krasnowiszersk – miasto w północno-wschodniej części Kraju Permskiego, w Rosji, siedziba administracyjna rejonu krasnowiszerskiego.

Krasonwiszersk
Красновишерск
Ilustracja
Widok na Krasnowiszersk z helikoptera
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Kraj

 Permski

Powierzchnia

18,57 km²

Wysokość

130 m n.p.m.

Populacja (2015)
• liczba ludności
• gęstość


15 587
839,36 os./km²

Nr kierunkowy

+7 34243

Kod pocztowy

618590

Położenie na mapie Kraju Permskiego
Mapa konturowa Kraju Permskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Krasonwiszersk”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Krasonwiszersk”
Ziemia60°24′N 57°04′E/60,400000 57,066667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Postanowieniem Rządu Federacji Rosyjskiej nr 1398 z 29 lipca 2014 roku „O zatwierdzeniu wykazu monomiast” (miast, w których większa lub znacząca część mieszkańców pracuje w jednym zakładzie pracy) miejscowość Krasnowiszersk została zaliczona do kategorii „Monofunkcyjnych miejscowości Federacji Rosyjskiej z najbardziej złożonym położeniem socjalno-ekonomicznym”[1]. .

Położenie edytuj

Miasto leży w zachodniej części rejonu, na lewym brzegu Wiszery. Odległość od Permu wynosi 300 km. Powierzchnia – 68,7 km².

Historia edytuj

Krasnowiszersk, najdalej na północ położone miasto Kraju Permskiego, powstał na miejscu wioski Wiżaicha, w której w latach 1894–1897 rosyjsko-francuska spółka akcyjna wybudowała zakład metalurgiczny.

Krasnowiszersk powstał w 1930 roku w związku z budową Kombinatu Celulozowo–Papierniczego, która była prowadzona głównie siłami więźniów. Od 1926 roku znajdował się tu 4 oddział Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia, a od 1929 samodzielny zarząd Obozów Wyszerskich. 2 lipca 1942 roku osada została przekształcona w miasto Krasnowiszersk[2].

W latach 1928–1934 w mieście znajdował się obóz „Wiszerałag”. Tysiące niewinnie skazanych ofiar stalinowskich represji budowało Kombinat Celulozowo-Papierniczy i pracowały w lesie. Więźniem tego obozu był rosyjski pisarz Warłam Szałamow, autor antypowieści Wiszera i Opowiadań kołymskich. 21 czerwca 2007 roku w Krasnowiszersku został odsłonięty pomnik Warłama Szałamowa, który w latach 30. XX wieku odbywał tu pierwszą część swojej kary[3].

Klimat edytuj

  • średnioroczna temperatura powietrza – -0,3 °C
  • względna wilgotność powietrza – 74,9%
  • średnia prędkość wiatru – 3,2 m/s
Średnie wartości temperatury w Krasnowiszersku:[4]
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Czer Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Rocznie
Średnia temperatura [°C] -15,6 -14 -7,4 -0,7 7,6 14,5 17,1 12,8 6,9 -0,5 -10,3 -14,6 -0,3

Zasoby naturalne edytuj

3 km powyżej Krasnowiszerska znajduje się złoże gliny „Niczkowskoje”, nadające się do produkcji cegieł typu 150. Do zaopatrzenia miasta w wodę pitną i gospodarczą wykorzystuje się dokładnie przebadany obszar „Rodnikowyj”, położony 6 km na północ od Krasnowiszerska. Stopień zaopatrzenia w energię ocenia się jako korzystny dla prowadzenia dowolnej działalności gospodarczej.

Demografia edytuj

Ludność Krasnowiszerska
Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność Rok Ludność
1959 15 207 1967 16 000 1970 14 944 1979 15 917 1989 18 700 1992 19 200 1996 19 400 1998 19 400 2000 19 400
2001 19 300 2002 18 260 2003 18 300 2005 17 800 2006 17 700 2007 17 500 2008 17 400 2009 17 320 2010 16 099
2011 16 100 2012 16 111 2013 16 127 2014 15 917 2015 15 733 2016 15 644 2017 15 587

Obecna sytuacja demograficzna miasta charakteryzuje się zmniejszoną liczbą urodzeń, przejściem od reprodukcji rozszerzonej do prostej, postępującym się starzeniem populacji miasta i wzrostem śmiertelności, spowodowanej napięciami socjalnymi i alkoholizmem. Upadek przemysłu i związany z tym brak miejsc pracy zmusza młode pokolenie do opuszczenia rodzinnego miasta. Wiekowa struktura ludności: 0–15 lat – 27,6%, wiek emerytalny – 13,9%, wiek produkcyjny – 58,5%. Średni wiek ludności wynosi 33,4 lat. Średnioroczna ilość pracowników produkcyjnych i administracyjnych w przemyśle wynosi 3017 osób, z tego ponad 40% było zatrudnionych w gospodarce leśnej[5].

Skład narodowościowy edytuj

W składzie narodowościowym największy udział mają Rosjanie, a oprócz tego Ukraińcy, Białorusini, Komi-Permiacy i Udmurci[6].

Gospodarka edytuj

W mieście działają przedsiębiorstwa przemysłu leśnego i drzewnego oraz metalurgii metali kolorowych. W przeszłości najważniejszą firmą w sektorze leśnym była spółka „Wiszerabumprom”, która obecnie ogłosiła bankructwo i została zamknięta. Będąc największą firmą w mieście, produkowała do 2006 roku wysokojakościowy papier, tarcicę i płyty wiórowe[7].

Kopalnia „Urałmaz” prowadziła wydobycie wysokojakościowych diamentów ze złóż osadowych w Wyszerskim i Kojwo-Wiżajskim rejonie diamentonośnym. Na początku stycznia 2014 roku firma ogłosiła bankructwo[8].

W mieście znajduje się dyrekcja Rezerwatu przyrody „Wiszerskij”[9].

Atrakcje turystyczne edytuj

  • Góry i formacje skalne w okolicy miasta:[10]
  • Zabytki i architektura
    • Kompleks poświęcony mieszkańcom Krasnowiszerska poległym w czasie wojny

Przypisy edytuj

  1. ↑ Распоряжение Правительства РФ от 29 июля 2014 года № 1398-р «Об утверждении перечня моногородов»
  2. ↑ Вишералаг. [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
  3. ↑ Красновишерск. Город, который себе ничего не простил. [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
  4. ↑ NASA Surface meteorology and Solar Energy: RETScreen Data. [dostęp 2017-11-02]. (ang.).
  5. ↑ Красновишерский район Пермского края. [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
  6. ↑ Население. [dostęp 2017-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (ros.).
  7. ↑ ВИШЕРАБУМПРОМ, ОАО". [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
  8. ↑ Организация ЗАО "УРАЛАЛМАЗ". [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
  9. ↑ Заповедник «Вишерский» | Государственный природный заповедник «Вишерский» [online], www.vishersky.ru [dostęp 2021-11-16].
  10. ↑ привет. [dostęp 2017-11-02]. (ros.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krasnowiszersk&oldid=70462728”