Wikipedia

Krople Inoziemcowa

preparat leczniczy

Krople Inoziemcowa (Guttae Inoziemcovi) – preparat stosowany w bólach żołądka i jelit[1], opracowany przez polskiego farmaceutę Franciszka Pantoczka[2][3][4] lub rosyjskiego lekarza Fiodora I. Inoziemcewa[5][6].

Zawierają w swoim składzie[1]:

Działanie: przeciwbólowe, spazmolityczne (przeciwskurczowe)[potrzebny przypis].

Zastosowanie: zaburzenia trawienia, kolki jelitowe, biegunka, zatrucia pokarmowe[potrzebny przypis].

W połowie XX w. były w podstawowym wyposażeniu apteczek jako środek na silne bóle brzucha[7]. W Polsce obrót kroplami Inoziemcowa regulowały kolejne rozporządzenia odpowiednich ministrów. Regulację tę wprowadziło rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 maja 1929[8], na mocy którego mogły być one sprzedawane w ilości do 20 g przez apteki bez recepty. Analogiczną regulację zawarto w rozporządzeniu z roku 1956[9], natomiast w rozporządzeniu z roku 1985 krople Inoziemcowa nie zostały uwzględnione[10]. Ze względu na zawartość opium wykorzystywane były w celach narkotycznych[11][12].

W Polsce zostały wycofane ze sprzedaży[13].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Henryk Stanisław Różański: Wstęp do zielarstwa i fitoterapii oraz podstawy profilaktyki chorób metodami naturalnymi w ujęciu historycznym i współczesnym. www.rozanski.ch, 2002–2003. [dostęp 2015-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. ↑ Ewa Michałowska-Walkiewicz: Franciszek Pantoczek – Krople Inoziemcowa. Poland.us, 2013-10-29. [dostęp 2015-05-19].
  3. ↑ Andrzej Chodubski. Polacy w nurcie przeobrażania kulturowego Kaukazu w XIX i na początku XX wieku. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F, Historia”. 60, s. 63–75, 2005. 
  4. ↑ Kielce: ponad 21 tys. zł zebrano na renowację zabytkowych nagrobków. Katolicka Agencja Informacyjna, 2001. [dostęp 2015-05-19].
  5. ↑ Inoziemcew Fiodor I., [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-02-12].
  6. ↑ krople Inoziemcowa czy Inoziemcewa?. [w:] Poradnia językowa [on-line]. PWN, 2009-11-05. [dostęp 2015-05-19].
  7. ↑ List okólny Głównej Kwatery Harcerzy L. 13 z dnia 7 maja 1946 w sprawie apteczek obozowych. „Wiadomości Urzędowe”. 19 (5–8), s. 17–20, 1946. Naczelnictwo Związku Harcerstwa Polskiego. 
  8. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 maja 1929 r. o detalicznej sprzedaży substancyj i przetworów odurzających (Dz.U. z 1929 r. nr 48, poz. 402).
  9. ↑ Rozporządzenie Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U. z 1956 r. nr 42, poz. 196).
  10. ↑ Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1985 r. w sprawie środków odurzających i psychotropowych oraz nadzoru nad tymi środkami (Dz.U. z 1985 r. nr 53, poz. 275).
  11. ↑ Anna Wacławik-Orpik, Bogusława Bączkowska: Byłam łobuzem, jestem terapeutką. wyborcza.pl, 2009-06-29. [dostęp 2015-05-19].
  12. ↑ Maria Kała: Analiza toksykologiczna środków uzależniających. Instytut Ekspertyz Sądowych, 2000. ISBN 83-87425-80-X.
  13. ↑ Aleksander Drygas, O kroplach, które były…, ale się „zmyły” z polskich aptek [online], aptekarski.com, 5 sierpnia 2020 [dostęp 2023-04-05].

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krople_Inoziemcowa&oldid=72474605”