Krystyna Bierut-Maminajszwili

Krystyna Bierut-Maminajszwili
Data urodzenia	12 lutego 1923
Data śmierci	21 grudnia 2003
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	architekt
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Rodzice	Bolesław Bierut, Janina Górzyńska-Bierut
Małżeństwo	Bidzinie Maminajszwili
Krewni i powinowaci	brat Jan Chyliński
	Odznaczenia

Krystyna Bierut-Maminajszwili (ur. 12 lutego 1923^[1], zm. 21 grudnia 2003^[2]) – polska inżynier architekt mieszkająca w Gruzji, córka Bolesława Bieruta.

Życiorys edytuj

Była córką Bolesława Bieruta i Janiny Górzyńskiej, siostrą Jana Chylińskiego, wysokiego szczebla urzędnika PRL.

Ukończyła szkołę średnią Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na Żoliborzu oraz Szkołę Żeńską Architektury im. Noakowskiego. W czasie okupacji studiowała architekturę na tajnych kompletach Politechniki Warszawskiej. Od wiosny 1943 działała w Związku Walki Młodych na Żoliborzu. Pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Walczyła w powstaniu warszawskim, będąc łączniczką i sanitariuszką (w połowie sierpnia ciężko ranna, przebywała w szpitalu powstańczym). Na przełomie 1944 i 1945 przebywała w obozie w Pruszkowie, a później znalazła się w Końskich.

W 1945 podjęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w 1951 uzyskała dyplom magistra inżyniera). Była uczennicą i pracownikiem prof. Szymona Syrkusa. W 1951 zdała egzamin na studia aspiranckie w Instytucie Architektury w Moskwie, gdzie poznała przyszłego męża Bidzinę Maminajszwilego. Po przyjeździe do Gruzji zatrudniona w Gruzińskiej Akademii Nauk Architektonicznych w charakterze projektanta i pracownika naukowego oraz w Instytucie Estetyki (jako projektant wnętrz i małych form architektonicznych).

W 2000 wraz z mężem wróciła do Warszawy. W 2001 została awansowana na stopień podporucznika przez Aleksandra Kwaśniewskiego.

Z Bidziną Maminajszwilim miała dwie córki, które posiadają obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej.

Pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 4DII-1-9)^[3].

Odznaczenia edytuj

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939–1945 oraz Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego.

Przypisy edytuj

↑ Krystyna Bierut-Maminajszwili. archiwum.wyborcza.pl. [dostęp 2014-11-23].
↑ Baza nekrologów.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

Bibliografia edytuj

Zdzisława Demner, Krystyna Bierut-Maminajszwili, „Gazeta Stołeczna” nr 184, 7 sierpnia 2004, s. 10.
Henryk Rechowicz, Bolesław Bierut. 1892-1956, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977.
Jan Chyliński, Jaki był Bolesław Bierut: wspomnienia syna, Oficyna Drukarska, Warszawa 1999.

[1] Krystyna Bierut-Maminajszwili. archiwum.wyborcza.pl. [dostęp 2014-11-23].

[2] Baza nekrologów.

[3] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

[1]

[2]

[3]