Wikipedia

Krzysztof Cugowski

polski wokalista rockowy

Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski piosenkarz, senator VI kadencji.

Krzysztof Cugowski
Ilustracja
Krzysztof Cugowski (2022)
Imię i nazwisko

Krzysztof Piotr Cugowski

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1950
Lublin

Gatunki

rock

Zawód

piosenkarz

Aktywność

od 1969

Wydawnictwo

Pomaton EMI, RockersPro

Zespoły
Budka Suflera (1974–1978, 1983–2014)
Spisek (1978)
Art Flash (1980)
Cross (1980–1983)
Cugowscy (2014–2018)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Krzysztof Cugowski podczas koncertu

Współzałożyciel i wieloletni wokalista rockowego zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwanaście albumów studyjnych, wśród Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Z zespołem koncertował m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Nagrywał także albumy solowe, współpracował z Rayem Wilsonem, Garym Brookerem i Garou. Występował także wspólnie z synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy.

Życiorys Edytuj

Młodość i wykształcenie Edytuj

W młodości trenował kulturystykę i boks[1]. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej w Lublinie. Ukończył naukę w lubelskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[1], jednakże studiów tych nie ukończył[2].

Działalność artystyczna Edytuj

W 1969 wraz ze znajomymi współtworzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolszczoną na Budkę Suflera[3]. Grupa ta uległa rozwiązaniu pod koniec 1970, a sam muzyk podjął współpracę z zespołem Romualda Lipki – Stowarzyszenie Cnót Wszelakich[2][3]. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. 1 stycznia 1978[4] opuścił Budkę Suflera, następnie współpracował z wrocławskimi zespołami Spisek, Art Flash[5] i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984[2]. W drugiej połowie lat 80. koncertował w Stanach Zjednoczonych. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty pt. Cisza, która przyniosła formacji sukces artystyczny i komercyjny, prowadzący do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. Największy sukces w karierze zespołu osiągnął album pt. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. W listopadzie 1999 grupa wystąpiła w Carnegie Hall w Nowym Jorku.

W 2001 wydał solową płytę z coverami polskich i zagranicznych standardów rockowych. W tym samym roku z Lidią Stanisławską wykonał utwór „Już nie ma dzikich plaż”, który ukazał się na jej drugim albumie studyjnym pt. Inna twarz[6]. W 2005 wziął udział w nagraniu piosenki „Moja mała nostalgia” Grażyny Łobaszewskiej[7]. W 2007 wystąpił jako gość w programie Jak oni śpiewają, gdzie w duecie z Nataszą Urbańską zaśpiewał przebój „Jest taki samotny dom”[2]. W 2014 wystąpił gościnnie w utworze „Zbyt wiele” producenta muzycznego Rozbójnika Alibaby oraz rapera VNM[8].

W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem tegoż roku zespół zakończy działalność[9]. Pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014[10] i w Krakowie 14 grudnia 2014[11]. Ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reaktywowała działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą. Krzysztof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działalnością. W wywiadzie dla „Super Expressu” wskazał, że grupa ma chroniony w urzędzie patentowym znak i nazwę, do czego doszło w trakcie jego występów w zespole. Początkowo nie wykluczał podjęcia kroków prawnych przeciwko członkom reaktywowanej grupy, którzy według niego bezprawnie użyli nazwy i loga Budki Suflera[12]. Ostatecznie jednak z tych planów zrezygnował.

W 2014 wraz z Piotrem i Wojciechem Cugowskimi stworzył zespół Cugowscy; grupa nagrała dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz, który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagraniem pożegnalnego koncertu rodzinnego zespołu z 14 maja 2018 w Lublinie[13]. W 2015 zagrał wspólny koncert ze śpiewaczką operową Aleksandrą Kurzak[14]. W 2017 zaczął koncertować z Zespołem Mistrzów, który utworzyli Jacek Królik (gitara), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe) oraz Cezary Konrad (perkusja)[15]. W 2020 nagrał z nimi dwupłytowy album zatytułowany 50/70 Moje najważniejsze – na pierwszej płycie znalazły się utwory solowe i nagrane wcześniej z Budką Suflera, drugą płytę stanowił zapis koncertu, który odbył się w studiu Polskiego Radia Lublin w 2018[16].

W 2018 wyruszył w trasę koncertową z okazji pięćdziesięciolecia kariery scenicznej, a z Piotrem Cugowskim nagrał piosenkę „Pani ze snów”, która została stworzona na potrzeby serialu TVP1 Drogi wolności. W 2019 wystąpił w Opolu z recitalem, śpiewając m.in. z Edytą Górniak i Ryszardem Rynkowskim[17]. W 2022 był jurorem jednej z edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w Polsacie[18].

Działalność polityczna Edytuj

W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[2]. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim[2]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów[19] (poparły go Polskie Stronnictwo Ludowe[20] oraz Prawica Rzeczypospolitej[21], a Platforma Obywatelska nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).

Odznaczenia i wyróżnienia Edytuj

Życie prywatne Edytuj

Dwukrotnie żonaty. Z małżeństwa z Małgorzatą ma dwóch synów: Piotra i Wojciecha, którzy również zostali muzykami. W połowie lat 90. rozwiódł się z żoną, po czym zawarł związek małżeński z Joanną, z którą ma syna Krzysztofa[2].

Dyskografia Edytuj

 
Krzysztof Cugowski podczas koncertu Budki Suflera w Gdańsku (2005)
 
Krzysztof Cugowski jako senator (2005)
 
Krzysztof Cugowski w Stalowej Woli (2018)
 
Portret Krzysztofa Cugowskiego autorstwa Zbigniewa Kotyłły (2020)
Zobacz więcej w artykule Budka Suflera, w sekcji Dyskografia.
Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
POL
Wokół cisza trwa
  • Data: 1979
  • Wydawca: Pronit
  • Format: LP[27], CD[28]
 –
Podwójna twarz (album nagrany z zespołem Cross) –
Integralnie
  • Data: 14 maja 2001[30]
  • Wydawca: Pomaton EMI
  • Format: CD[31], digital download[32]
 7[33]
Przebudzenie
  • Data: 9 października 2015[34]
  • Wydawca: RockersPro
  • Format: CD, digital download
 41[35]
„–” album nie był notowany.
Albumy kompilacyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
POL
50/70 Moje najważniejsze
  • Data: 8 maja 2020
  • Wydawca: Mystic Production
  • Format: CD, digital download
 3[36]
Albumy świąteczne
Tytuł Dane dot. albumu
Kolędy
  • Data: 1999
  • Wydawca: New Abra
  • Format: CD[37]
Polskie kolędy
śpiewa Krzysztof Cugowski
  • Data: 2001
  • Wydawca: Hestia
  • Format: CD[38]
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[39]
„Lepiej, gorzej…”[40] 1979 –
„Demony wojny”[41] 1998 7 Demony wojny wg Goi
(ścieżka dźwiękowa)
„Jednego serca”[42] 2001 – Integralnie
„Do Right Woman”[43] –
„Dni, których nie znamy”[44] –
„Czerwony jak cegła”[45] –
„W obcym mieście”[46] 2015 – Przebudzenie
„Demony wojny”[47] 2020 – 50/70. Moje najważniejsze
„–” singel nie był notowany.
Z gościnnym udziałem
Tytuł Rok Album
Lidia Stanisławska – „Już nie ma dzikich plaż”
(gościnnie: Krzysztof Cugowski)[6]		 2001 Inna twarz
Grażyna Łobaszewska – „Moja mała nostalgia”
(gościnnie: Krzysztof Cugowski)[7]		 2005 Prowincja jest piękna
Rozbójnik Alibaba – „Zbyt wiele”
(gościnnie: VNM i Krzysztof Cugowski)[48]		 2014 Bal maturalny
Inne notowane utwory
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[39]
„Zamiast kołysanki” 1982 26 Podwójna twarz
Harlem – „Jak lunatycy” (gościnnie: Krzysztof Cugowski) 1998 12 Bezsenne noce
„Not About Us” (oraz Ray Wilson) 2010 34 –

Filmografia Edytuj

Przypisy Edytuj

  1. ↑ a b c Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 74–75. ISBN 83-7337-452-3.
  2. ↑ a b c d e f g Krzysztof Cugowski. wp.pl. [dostęp 2015-08-11].
  3. ↑ a b Historia. budkasuflera.pl. [dostęp 2020-05-04].
  4. ↑ Jerzy Janiszewski. Budka Suflera Story (odc. 17). „Kurier Lubelski”, 30 listopada 1984. 
  5. ↑ CrossRecydywa: Ireneusz „Pióro” Nowacki. crossrecydywa.agataw.pl. [dostęp 2023-03-18].
  6. ↑ a b Inna twarz by Lidia Stanisławska. rateyourmusic.com. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
  7. ↑ a b Prowincja jest piękna by Grażyna Łobaszewska on Apple Music. music.apple.com. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
  8. ↑ Rozbójnik Alibaba – „Zbyt wiele” ft. Krzysztof Cugowski, VNM, Jan Borysewicz. cgm.pl, 26 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-28].
  9. ↑ Tomasz Baliszewski: Budka Suflera schodzi ze sceny. „Z końcem tego roku kończymy działalność”. natemat.pl, 21 stycznia 2014. [dostęp 2019-07-02].
  10. ↑ Tomasz Bielicki: Ostatnie takie tango. Pożegnalny koncert Budki Suflera w Toruniu. nowosci.com.pl, 8 grudnia 2014. [dostęp 2019-07-02].
  11. ↑ Paweł Gaik: Ostatni wielki koncert Budki Suflera w Kraków Arena. onet.pl, 15 grudnia 2014. [dostęp 2019-07-02].
  12. ↑ Tomasz Ławnicki: Aż przykro patrzeć. Konflikt seniorów z Budki Suflera zapewne skończy się w sądzie. natemat.pl, 23 maja 2019. [dostęp 2019-07-02].
  13. ↑ Cugowscy: Koniec rodzinnego projektu (zdjęcia). lubelski.pl, 14 maja 2018. [dostęp 2019-07-02].
  14. ↑ Robert Migdał: Dwa żywioły – Kurzak i Cugowski dali koncert we Wrocławiu. naszemiasto.pl, 28 września 2015. [dostęp 2021-03-26].
  15. ↑ „Lepszych już nie ma”. Co zrobił po rozstaniu z synami?. interia.pl, 9 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-09].
  16. ↑ Krzysztof Cugowski – „50/70. Moje najważniejsze” (recenzja). polskaplyta-polskamuzyka.pl, 3 czerwca 2020. [dostęp 2022-02-09].
  17. ↑ Edyta Hanszke: Przebojowe Opole 2019 – Jedziemy na wakacje. Shaggy i jubileusz Krzysztofa Cugowskiego. Kto jeszcze wystąpił?. nto.pl, 1 lipcca 2019. [dostęp 2021-03-26].
  18. ↑ Michał Kurdupski: Krzysztof Cugowski zastąpi Gromee w jury „Twoja twarz brzmi znajomo”. wirtualnemedia.pl, 21 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-21].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-17].
  20. ↑ Cugowski już ma zaplecze polityczne. To PSL i były marszałek województwa. kurierlubelski.pl, 28 sierpnia 2015. [dostęp 2015-12-17].
  21. ↑ Prawica Rzeczypospolitej w wyborach do Parlamentu RP. prawicarzeczypospolitej.pl, 19 października 2015. [dostęp 2015-12-17].
  22. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 grudnia 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2015 r. poz. 168).
  23. ↑ Daria Porycka: Minister kultury uhonorował Krzysztofa Cugowskiego Złotym Medalem „Gloria Artis”. dzieje.pl, 30 maja 2020. [dostęp 2020-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-30)].
  24. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  25. ↑ Sławomir Skomra: Krzysztof Cugowski został profesorem. Honorowym. dziennikwschodni.pl, 6 lutego 2022. [dostęp 2022-02-06].
  26. ↑ Krzysztof Cugowski i Władysław Żmuda w gronie Honorowych Obywateli Lublina. lublin.eu, 25 maja 2023. [dostęp 2023-05-25].
  27. ↑ Krzysztof Cugowski – Wokół cisza trwa. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  28. ↑ Krzysztof Cugowski – Wokół cisza trwa. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  29. ↑ a b c K. Cugowski & Cross – Podwójna Twarz. discogs.com. [dostęp 2014-10-28]. (ang.).
  30. ↑ Integralnie – Krzysztof Cugowski. muzyka.onet.pl. [dostęp 2014-10-28].
  31. ↑ Krzysztof Cugowski – Integralnie. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  32. ↑ Krzysztof Cugowski – Integralnie. itunes.apple.com. [dostęp 2014-10-28].
  33. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 04.06.2001 – 10.06.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2014-10-28].
  34. ↑ Krzysztof Cugowski i jego „Przebudzenie”. interia.pl, 11 września 2015. [dostęp 2015-09-11].
  35. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 09.10.2015 – 15.10.2015. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-10-25].
  36. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.05.2020 – 14.05.2020. olis.onyx.pl. [dostęp 2020-05-21].
  37. ↑ Krzysztof Cugowski – Kolędy. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  38. ↑ Krzysztof Cugowski – Polskie kolędy śpiewa Krzysztof Cugowski. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  39. ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski & Harlem. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28].
    LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski & Ray Wilson. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28].
  40. ↑ Seweryn Krajewski i Czerwone Gitary/Krzysztof Cugowski – Wschód słońca w stadninie koni/Lepiej, gorzej…. discogs.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  41. ↑ Krzysztof Cugowski – Demony wojny. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  42. ↑ Krzysztof Cugowski – Jednego serca. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  43. ↑ Krzysztof Cugowski – Do Right Woman. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  44. ↑ Krzysztof Cugowski – Dni, których nie znamy. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  45. ↑ Krzysztof Cugowski – Czerwony jak cegła. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
  46. ↑ Album W Obcym Mieście – Single w wykonaniu Krzysztof Cugowski w aplikacji iTunes. music.apple.com. [dostęp 2015-09-12].
  47. ↑ Album Demony Wojny – Single w wykonaniu Krzysztof Cugowski w aplikacji iTunes. music.apple.com. [dostęp 2020-05-21].
  48. ↑ Zbyt wiele (feat. VNM & Krzysztof Cugowski) – Single Rozbójnik Alibaba. itunes.apple.com. [dostęp 2014-10-28].
  49. ↑ a b Krzysztof Cugowski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2014-10-28].

Bibliografia Edytuj

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Cugowski&oldid=71235559”