Krzysztof Gordon

Krzysztof Gordon
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1946 ; Ostrowiec Świętokrzyski
Zawód	aktor, reżyser
Współmałżonek	Joanna Bogacka
Lata aktywności	1968–2014
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Gordon (ur. 14 lutego 1946 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser.

Życiorys edytuj

W 1968 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. 19 października tego roku zadebiutował w roli Laertesa w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Kazimierza Brauna na scenie Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W latach 1968–1970 występował na deskach lubelskiego Teatru im. Juliusza Osterwy. Od 1970 jest aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Medytacje o życiu godziwym Tadeusza Kotarbińskiego w reż. Marka Okopińskiego (1972), Malowidło na drzewie Ingmara Bergmana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1973), Justyna według Elizy Orzeszkowej w reż. Marka Okopińskiego (1974), Łgarz Pierre’a Corneille’a w reż. Jerzego Kreczmara (1976), Gwiazda sezonu Andrzeja Twerdochliba (1977) i Człowiek, który zmienił nazwisko Edgara Wallace’a w reż. Jerzego Afanasjewa (1977), Spowiedź Smierdiakowa Fiodora Dostojewskiego w reż. własnej (wspólnie z Andrzejem Żurowskim) (1979) oraz w Upiorach Henrika Ibsena w reż. Marcela Kochańczyka jako Oswald (1979), Grze Jerzego Żuławskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego jako Wronicz (1980), Don Carlosie Friedricha Schillera w reż. Ryszarda Bugajskiego jako markiz Posa (1981), Fałszywej monecie Maksima Gorkiego w reż. Jacka Gąsiorowskiego jako Stogow (1982), a także w przedstawieniu Candida George’a Bernarda Shawa w reż. Marcela Kochańczyka jako pastor James Morell (1984) i Marii Stuart Juliusza Słowackiego w reż. Marka Okopińskiego jako Botwell (1991).

Był mężem aktorki Joanny Bogackiej, z którą ma syna Łukasza, artystę plastyka.

1977: Znak orła – archidiakon zabity przez Hanysza (odc. 3)
1980: Zajęcia dydaktyczne – Marek Adamski, mąż Teresy
1985: Wkrótce nadejdą bracia – „Zegarmistrz”
1987: 07 zgłoś się – Henryk Moderski (odc. 21)
1989: Gdańsk 39 – prof. Karol Burchardt, wysoki komisarz Ligi Narodów w Gdańsku
1989: V.I.P. – porucznik Siwy, prowadzący śledztwo w sprawie śmierci Delekty
1991: Dzieci wojny
1993: Śliczna dziewczyna – dziennikarz
1994: Molly – księgarz
1997–2011: Klan – docent Kozicki, lekarz onkolog leczący Krystynę
1997: Sława i chwała (odc. 3)
1999: Dług – ojciec Adama
2001: Licencja na zaliczanie – tata
2002–2003: Lokatorzy –

● Albert Kozłowski, kolega Bogackiego z lat młodzieńczych (odc. 83)

● Mirosław Bogusz, sublokator Bogackich (odc. 136)

2002: Na dobre i na złe – Głębocki, ojciec Misi (odc. 128)
2002–2010: Samo życie – mecenas Paweł Hulewicz, prawnik, m.in. pełnomocnik prawowitego właściciela Cafe „Kredens”
2003–2005: M jak miłość – adwokat Jaroszego (odc. 187, 189 i 366)
2003–2011: Na Wspólnej – Dariusz Brożek, ojciec Wandy
2004: Mój Nikifor – Andrzej Banach
2004–2005: Pensjonat pod Różą –

● Mieczysław Białkowski, mąż Teresy (odc. 24)

● lekarz Janusz, przyjaciel Witolda (odc. 38 i 39)

2004–2011: Pierwsza miłość – Krzysztof Walicki, lekarz psychiatra, znajomy doktora Marka Żukowskiego
2005: Egzamin z życia – psychiatra (odc. 12)
2005: Pełną parą – armator
2006: Strajk – urzędnik
2007: Prawo miasta – prokurator krajowy (odc. 16)
2008: Twarzą w twarz – naczelnik więzienia
2009: Miasto z morza – ksiądz major
2009: Miasto z morza – ksiądz major (odc. 3)
2012: Prawo Agaty – Rozwadowski, adwokat Wrońskiego (odc. 7)
2013: Układ zamknięty – minister
2014: Lekarze – mecenas Nowicki

Złoty Krzyż Zasługi (1996)
Srebrny Krzyż Zasługi (1983)
Brązowy Krzyż Zasługi (1978)
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)
Nagroda dla młodego aktora na XIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Juliana w Maleńkiej Alicji Edwarda Albee’ego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1971)
Nagroda im. Iwo Galla – trzykrotnie (1972, 1973, 1975)
Wyróżnienie na XXX Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Anatola w Portrecie Sławomira Mrożka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1988)
Nagroda wojewody gdańskiego – trzykrotnie (1990, 1991, 1995)
„Sopocka Muza” – nagroda prezydenta miasta Sopotu (1997)
Nagroda Wydawnictwa Tower Press za całokształt pracy scenicznej ze szczególnym uwzględnieniem ról szekspirowskich, a ostatnio za rolę Klaudiusza w Hamlecie w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku (1997)
Pomorska Nagroda Artystyczna w dziedzinie aktorstwa (1998)
Nagroda artystyczna marszałka województwa pomorskiego (2000)
Grand Prix Geras na 41. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu za spektakl „Fal/Staff” (2007)
2008, 2014 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury^[1]