Wikipedia

Krzysztof Kaczmarski

polski historyk

Krzysztof Jakub Kaczmarski (ur. 25 lipca 1965 w Sanoku) – polski historyk.

Krzysztof Kaczmarski
Ilustracja
Krzysztof Kaczmarski (Sanok, 2023)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1965
Sanok

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

2002 – historia
Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Habilitacja

2015
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Naczelnik Oddziałowego Biura Badań Historycznych
Instytucja

Instytut Pamięci Narodowej – oddział rzeszowski

Okres zatrudn.

od 2000

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1984[1] (w tym samym roku szkołę ukończył Andrzej Romaniak, także historyk, współpracujący z K. Kaczmarskim)[2]. W 1989 ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[1][3]. Został nauczycielem historii w macierzystym I LO w Sanoku[1]. Z tej posady przeszedł do pracy w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, gdzie 9 listopada 2000 objął stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej[4][5][1]. Był też zatrudniony w Instytucie Historii i Archiwistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu[3].

W 2002 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. „Stronnictwo Narodowe i jego organizacje wojskowe w okręgu rzeszowskim w latach 1939-1944”, napisanej na Wydziale Humanistycznym Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[3]. Specjalizacja dotyczyła historii najnowszej Polski, dziejów Stronnictwa Narodowego i Narodowej Organizacji Zbrojnej oraz Narodowych Sił Zbrojnych w regionie rzeszowskim. W 2015 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych, nadany przez Wydział Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[6], na podstawie rozprawy pt. O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie. Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943)[3].

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym; w marcu 1991 został przewodniczącym sanockiego koła ZChN[7] i pełnił tę funkcję w kolejnych latach[8], a 17 kwietnia 1994 został wybrany członkiem zarządu Regionu Podkarpackiego ZChN[9]. Kandydował do Sejmu RP I kadencji w wyborach parlamentarnych w 1991 w okręgu wyborczym nr 30 z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej[10]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując jako członek ZChN z listy Akcji Wyborczej Solidarność[11][12][13][14]. Po podjęciu pracy w IPN pod koniec 2000 ustąpił z funkcji prezesa sanockiego koła ZChN, jednocześnie rezygnując z członkostwa w partii oraz wystąpił z klubu radnych AWS w Radzie Powiatu[4][15][16].

W 2000 został członkiem zarządu reaktywowanego stowarzyszenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku[17][18][19]. Zasiadł w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych[20]. Udzielił wypowiedzi autorskich w wyprodukowanym w 2016 przez Telewizję Trwam reportażu pt. Historia Antoniego Żubryda[21][22].

Publikacje edytuj

  • Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944. Instytut Pamięci Narodowej, 2003 ISBN 83-89078-26-0.
  • Agresor – Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989, opracowanie: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak, ISBN 83-60380-07-4.
  • Powiat sanocki w latach 1944–1956 (praca zbiorowa), redakcja: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak; w tym rozdział autorski: Kadra kierownicza sanockiej bezpieki w latach 1944–1956. Próba charakterystyki; Muzeum Historyczne w Sanoku / Instytut Pamięci Narodowej / Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Rzeszowie, Sanok – Rzeszów 2007, ISBN 978-83-60380-13-0.
  • Viva Cristo Rey. Powstanie cristeros w Meksyku 1926-1929. „Glaukopis”. Nr 2/3, s. 37-59, 2005. .
  • Sprawa pisma „Jestem Polakiem”. Przyczynek do dziejów prasy polskiej na wychodźstwie w czasie II wojny światowej (1940–1941). „Glaukopis”. Nr 9/10, s. 193-230, 2007/2008. .
  • Poczet starostów sanockich XIV-XVIII w., Sanok 2009, ISBN 978-83-60380-25-3.
  • Studia i szkice z dziejów obozu narodowego, Rzeszów 2010.
  • Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa/Armia Ludowa na ziemiach polskich 1942-1944/1945, Rzeszów 2013.
  • O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie: Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943), Rzeszów 2013.
  • Studia nad działalnością aparatu bezpieczeństwa wobec polskich ruchów i środowisk politycznych w latach 1944–1989, Rzeszów 2015 (red. Krzysztof Kaczmarski, Robert Witalec)[23].
  • Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940–1943), Rzeszów–Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-813-2[24]

Nagrody i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 551, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  2. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2012-01-01].
  3. ↑ a b c d Dr hab. Krzysztof Jakub Kaczmarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-10-15].
  4. ↑ a b Maria Boczar. Krzysztof Kaczmarski naczelnikiem BEP. Z liceum do Instytutu Pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (470), s. 1, 9 listopada 2000. 
  5. ↑ Oddziały IPN. Rzeszów. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 grudnia 2014)].
  6. ↑ Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 75. [dostęp 2016-10-23].
  7. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
  8. ↑ Krzysztof Kaczmarski. List. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (191), s. 4, 7 lipca 1995. 
  9. ↑ Marcin Kandefer. Polityczna mapa Sanoka. Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. „Echo Sanoka”. Nr 16, s. 3, 2 maja 1994. 
  10. ↑ Kto z kim. Wyborcze vademecum. „Kurier Podkarpacki”. Nr 1, s. 3, 25 września 1991. 
  11. ↑ Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (358), s. 10, 18 września 1998. 
  12. ↑ Jak głosowaliśmy? Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (362), s. 10, 16 października 1998. 
  13. ↑ Strona wyborcza. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-01-24].
  14. ↑ Franciszek Oberc. Starostwo sanockie 1999-2000. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 1, s. 24-25, 2001. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  15. ↑ Maria Boczar. Nowe władze ZChN. „Tygodnik Sanocki”. Nr 2 (479), s. 1, 12 stycznia 2001. 
  16. ↑ Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 232, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  17. ↑ Bartosz Błażewicz. Walne „Sokoła”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (449), s. 10, 16 czerwca 2000. 
  18. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 367, 2001. ISSN 0557-2096. 
  19. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, numer KRS 0000057928
  20. ↑ Władze ZŻ NSZ. nsz.com.pl. [dostęp 2014-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2017)].
  21. ↑ Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. I). youtube.com, 2016-03-04. [dostęp 2016-03-07].
  22. ↑ Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. II). youtube.com, 2016-03-06. [dostęp 2016-03-07].
  23. ↑ Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 263, 295. [dostęp 2016-10-23].
  24. ↑ Nie tylko Rothesay. Oficerskie obozy izolacyjne oraz obóz dyscyplinarny dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii (1940–1943). ipn.gov.pl. [dostęp 2023-09-13].
  25. ↑ Nominacje i odznaczenia w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych. prezydent.pl, 2016-03-01. [dostęp 2016-03-01].
  26. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 343
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Kaczmarski&oldid=71253596”