Otwórz menu główne
Wikipedia

Krzysztof Kaczmarski

Krzysztof Jakub Kaczmarski (ur. 25 lipca 1965 w Sanoku) – polski historyk.

Krzysztof Kaczmarski
Ilustracja
Krzysztof Kaczmarski (Sanok, 2015)
Data i miejsce urodzenia 25 lipca 1965
Sanok
Zawód, zajęcie historyk
Narodowość polska
Tytuł naukowy doktor habilitowany
Edukacja I Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku
Alma Mater Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Rzeszowie
Pracodawca Instytut Pamięci Narodowej
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1984[1] (w tym samym roku szkołę ukończył Andrzej Romaniak, także historyk, współpracujący z K. Kaczmarskim)[2]. Studia historyczne ukończył na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Został nauczycielem historii w macierzystym I LO w Sanoku[1]. Z tej posady przeszedł do pracy w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, gdzie 9 listopada 2000 objął stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej[3][4][1]. Rozprawę doktorską pt. „Stronnictwo Narodowe i jego organizacje wojskowe w okręgu rzeszowskim w latach 1939-1944”, napisał na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Specjalizacja dotyczyła historii najnowszej Polski, dziejów Stronnictwa Narodowego i Narodowej Organizacji Zbrojnej oraz Narodowych Sił Zbrojnych w regionie rzeszowskim. W 2015 otrzymał stopień doktora habilitowanego, nadany przez Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[5].

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym; w marcu 1991 został przewodniczącym sanockiego koła ZChN[6] i pełnił tę funkcję w kolejnych latach[7], a 17 kwietnia 1994 został wybrany członkiem zarządu Regionu Podkarpackiego ZChN[8]. Kandydował do Sejmu RP I kadencji w wyborach parlamentarnych w 1991 w okręgu wyborczym nr 30 z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej[9]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując jako członek ZChN z listy Akcji Wyborczej Solidarność[10][11][12][13]. Po podjęciu pracy w IPN pod koniec 2000 ustąpił z funkcji prezesa sanockiego koła ZChN, jednocześnie rezygnując z członkostwa w partii oraz wystąpił z klubu radnych AWS w Radzie Powiatu[3][14][15].

W 2000 został członkiem zarządu reaktywowanego stowarzyszenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku[16][17][18]. Zasiadł w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych[19]. Udzielił wypowiedzi autorskich w wyprodukowanym w 2016 przez Telewizję Trwam reportażu pt. Historia Antoniego Żubryda[20][21].

PublikacjeEdytuj

  • Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944. Instytut Pamięci Narodowej, 2003 ​ISBN 83-89078-26-0​.
  • Agresor – Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989, opracowanie: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak, ​ISBN 83-60380-07-4​.
  • Powiat sanocki w latach 1944–1956 (praca zbiorowa), redakcja: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak; w tym rozdział autorski: Kadra kierownicza sanockiej bezpieki w latach 1944–1956. Próba charakterystyki; Muzeum Historyczne w Sanoku / Instytut Pamięci Narodowej / Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Rzeszowie, Sanok – Rzeszów 2007, ​ISBN 978-83-60380-13-0​.
  • Viva Cristo Rey. Powstanie cristeros w Meksyku 1926-1929. „Glaukopis”. 2/3, s. 37-59, 2005. .
  • Sprawa pisma „Jestem Polakiem”. Przyczynek do dziejów prasy polskiej na wychodźstwie w czasie II wojny światowej (1940–1941). „Glaukopis”. 9/10, s. 193-230, 2007/2008. .
  • Poczet starostów sanockich XIV-XVIII w., Sanok 2009, ​ISBN 978-83-60380-25-3​.
  • Studia i szkice z dziejów obozu narodowego, Rzeszów 2010.
  • Polska Partia Robotnicza, Gwardia Ludowa/Armia Ludowa na ziemiach polskich 1942-1944/1945, Rzeszów 2013.
  • O wielką Polskę na wojennym wychodźstwie: Stronnictwo Narodowe wobec rządu gen. Władysława Sikorskiego (1939-1943), Rzeszów 2013.
  • Studia nad działalnością aparatu bezpieczeństwa wobec polskich ruchów i środowisk politycznych w latach 1944–1989, Rzeszów 2015 (red. Krzysztof Kaczmarski, Robert Witalec)[22].

Nagrody i odznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 551, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  2. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2012-01-01].
  3. ↑ a b Maria Boczar. Krzysztof Kaczmarski naczelnikiem BEP. Z liceum do Instytutu Pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (470), s. 1, 9 listopada 2000. 
  4. ↑ Oddziały IPN. Rzeszów. ipn.gov.pl. [dostęp 27 grudnia 2014].
  5. ↑ Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 75. [dostęp 2016-10-23].
  6. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
  7. ↑ Krzysztof Kaczmarski. List. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 27 (191) z 7 lipca 1995. 
  8. ↑ Marcin Kandefer. Polityczna mapa Sanoka. Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. „Echo Sanoka”, s. 3, Nr 16 z 2 maja 1994. 
  9. ↑ Kto z kim. Wyborcze vademecum. „Kurier Podkarpacki”, s. 3, Nr 1 z 25 września 1991. 
  10. ↑ Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (358), s. 10, 18 września 1998. 
  11. ↑ Jak głosowaliśmy? Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (362), s. 10, 16 października 1998. 
  12. ↑ Strona wyborcza. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-01-24].
  13. ↑ Franciszek Oberc. Zeszyt Nr 1. Starostwo sanockie 1999-2000. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 24-25, Sanok: 2001. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  14. ↑ Maria Boczar. Nowe władze ZChN. „Tygodnik Sanocki”. Nr 2 (479), s. 1, 12 stycznia 2001. 
  15. ↑ Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 232, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  16. ↑ Bartosz Błażewicz. Walne „Sokoła”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (449), s. 10, 16 czerwca 2000. 
  17. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki 2001”, s. 367, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  18. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, numer KRS 0000057928
  19. ↑ Władze ZŻ NSZ. nsz.com.pl. [dostęp 1 stycznia 2014].
  20. ↑ Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. I). youtube.com, 2016-03-04. [dostęp 2016-03-07].
  21. ↑ Reportaż: Historia Antoniego Żubryda (cz. II). youtube.com, 2016-03-06. [dostęp 2016-03-07].
  22. ↑ Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Informacja o działalności 1 stycznia 2015 r. – 31 grudnia 2015 r.. senat.gov.pl, 2016. s. 263, 295. [dostęp 2016-10-23].
  23. ↑ Nominacje i odznaczenia w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych. prezydent.pl, 2016-03-01. [dostęp 2016-03-01].
  24. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 343

BibliografiaEdytuj

  • Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 551, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Kaczmarski&oldid=56717746”